Uriah Heep

Ό,τι είναι το "Chinese Democracy" για τους οπαδούς των Guns N' Roses, ήταν μέχρι τρεις-τέσσερις μέρες το "Wake The Sleeper" για τους υποστηρικτές των Uriah Heep. Από το 2000 περίπου, και με τον τελευταίο τους δίσκο, "Sonic Origami", να έχει κυκλοφορήσει το 1998, κάθε χρόνο ακούγαμε πως «ο νέος δίσκος θα κυκλοφορήσει φέτος», αλλά τελικά το μόνο που βλέπαμε στα δισκοπωλεία ήταν κάποιο νέο live cd ή dvd.

Το 2007 ο Lee Kerslake αποχώρησε για λόγους υγείας και το πράγμα έδειξε προσωρινά να δυσκολεύει ακόμα περισσότερο, αλλά ο Mick Box δεν ήταν διατεθειμένος να τα παρατήσει τόσο εύκολα. Ο -κατά βάση- sessionάς Russell Gilbrook κλήθηκε να καλύψει το κενό και η επιλογή του φάνηκε εξαρχής ιδανική, με το συγκρότημα να εμφανίζεται εμφανώς ανανεωμένο στις συναυλίες που έδωσε στη χώρα μας, στις αρχές του έτους.

Παράλληλα, τα τρία νέα κομμάτια που είχαν παρουσιαστεί σε εκείνες τις εμφανίσεις, είχαν αφήσει πολύ θετικές εντυπώσεις και την ελπίδα πως οι Heep είχαν στα σκαριά κάτι πραγματικά καλό.

«Ο καιρός γαρ εγγύς» σκέφτηκα ωσάν Λιακόπουλος, αφήνοντας το Fuzz τον Ιανουάριο, και να που αυτός (ο καιρός, όχι ο Λιακό) έφτασε. Το «τελετουργικό» του ακούσματος της νέας δουλειάς ενός εκ των αγαπημένων μου γκρουπ πραγματοποιείται με κάθε μεγαλοπρέπεια και το cd τοποθετείται στη φυσική του θέση, το cd-player. Στα πρώτα μόλις δευτερόλεπτα, η εικόνα του Σπύρου Παπαδόπουλου από τους ιστορικούς «Απαράδεκτους» έρχεται συνειρμικά στο μυαλό... «Τι έγινε ρε παιδιά;».

Η κιθάρα του Box ουρλιάζει, τα πλήκτρα του Lanzon στοιχειώνουν, τα «Byronικά» φωνητικά του Bernie Shaw θυμίζουν τις παλιές καλές εποχές, ενώ η δίκαση του Gilbrook παρασύρει του υπόλοιπους στο πιο γρήγορο και heavy ξεκίνημα δίσκου που «τόλμησαν» ποτέ οι Heep! Και το σφυροκόπημα έχει συνέχεια. Το "Overload" αποτελεί τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στους Heep του "Sea Of Light" (1995) και του σήμερα: Απόλυτα πωρωτικό refrain, «φευγάτο» couple, "wah-wah" στην κιθάρα, prog τελείωμα με πανδαισία Hammond... Ω ρε μάνα!

Ευτυχώς το σαρωτικό ξεκίνημα έχει ανάλογη συνέχεια σε έμπνευση: Τα "Tears Of The World" και "Book Of Lies" καρφώνονται στο μυαλό με τη μία, το "What Kind Of God" θυμίζει το αιώνιο "Wizard", ενώ το "Angels Walk With You" έχει -είτε το πιστεύετε, είτε όχι- μία κλασσική Queensrycheική αύρα! Τι να πει κανείς τέλος για το επικό "Shadow", που θα μπορούσε να ανήκει σε οποιοδήποτε κλασσικό '70s δίσκο των Heep;

Το "Wake The Sleeper" εντυπωσιάζει και εκπλήσσει ευχάριστα. Μπορεί να περιλαμβάνει 1-2 μέτριες στιγμές ("Light Of A Thousand Stars", "Ghost Of The Ocean"), αλλά συνολικά συνδυάζει μαγευτικά τον κλασσικό ήχο των Heep με φρέσκιες και μοντέρνες ιδέες. Ο «κοιμούμενος» ξύπνησε και ακούγεται το ίδιο «ζωντανός» με το 1975. Από τους καλύτερους hard rock δίσκους της χρονιάς...

Heep is back!