United Nations

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Το θεόρατο και μυστηριώδες supergroup που κατά καιρούς αποτέλεσε το πρόσφορο έδαφος για τα δημιουργικά ξεσπάσματα τεράστιων μουσικών της διεθνούς hardcore κοινότητας, όπως οι Ben Koller (Converge, All Pigs Must Die) και Daryl Palumbo (Glassjaw), επιστρέφει. Με κινητήρια δύναμη τον σταθερό ηγέτη τους Geoff Rickly, οι United Nations έρχονται ξανά στο προσκήνιο, τέσσερα χρόνια μετά το φανταστικό EP "Never Mind The Bombings, Here's Your Six Figures", για να μας γαμήσουν -συγνώμη- την ηρεμία, να μας παθιάσουν, να μας συνεπάρουν και να μας ξενυχτίσουν με τον συναισθηματικό χείμαρρο της μουσικής τους.

Οι United Nations είναι η μπάντα που με το που κυκλοφορήσει μια νέα δουλειά της τα ρολόγια σταματάνε, το παγκόσμιο μουσικό στερέωμα παγώνει, το ηχοσύστημα «κολλάει» στο repeat, και ασχολείσαι μόνο με την πάρτη τους. Η πολύχρονη εμπειρία των μελών τους, το ταλέντο τους, τα πράγματα που έχουν να πουν και φυσικά η αίσθηση του γούστου και η αισθητική τους συμβάλλουν στο να καθίσταται αυτομάτως κάθε άλμπουμ τους φτασμένο μουσικά, ολοκληρωμένο και εξαιρετικό από κάθε μα κάθε άποψη. Με παρόμοιο τρόπο λοιπόν, το δυναμικό comeback τους, "The Next Four Years", με εξώφυλλο - tribute σε φημισμένη συλλογή των πατεράδων του hardcore Black Flag, ήρθε για να μείνει.

Η συνταγή; Η γνωστή, και βασισμένη στον δρόμο που χάραξε η μπάντα στο αμέσως προηγούμενο 7" της. Έντεκα κομμάτια ενός τέλεια δεμένου μπασταρδέματος screamo και grindcore / powerviolence επιρροών, με post-hardcore ξεσπάσματα και πάντοτε υπό ένα punk rock πρίσμα. Ο δίσκος ξεκινάει με το εξαιρετικό σερί των "Serious Business", "Meanwhile On Main Street" και "Revolutions At Varying Speeds", με το πρώτο να εκπλήσσει με το κάπως «Deafheaven-ικό» του μπάσιμο και τα πωρωτικά σκασίματα στο τέλος, και τα υπόλοιπα δύο να εντυπωσιάζουν με τον μελωδικό τους όγκο.

Η συνέχεια; Εθιστική, με βίαια σφηνάκια σαν τα "United Nations Find God" και "Fuck The Future" να αλληλοδιαδέχονται κομμάτια-έπη με αριστοτεχνικά εμπνευσμένες μεταβάσεις ανάμεσα σε ακραία παιξίματα και μελωδικές πινελιές και προσθήκες. Τα "False Flags" και "Stole The Past" μένουν στο μυαλό για την post-hardcore επίδραση των Pianos Become The Teeth των οποίων οι United Nations έχουν «κλέψει» μέλη, ενώ το "United Nations Vs. United Nations" ξεχωρίζει για μένα ως το κορυφαίο του δίσκου με τα τύμπανα να δίνουν το δικό τους ρεσιτάλ ανάμεσα σε ένα χάος από μελωδίες, ηλεκτρονικούς ήχους και πολλαπλά φωνητικά. Τα σχεδόν ταυτόχρονα screams του Rickly με πιο «τραγουδιστά» μέρη είναι το κάτι άλλο, ενώ το -à la Godspeed You! Black Emperor επτάλεπτο "F#A#$" προμηνύει ιδανικά το τέλος αυτού του φανταστικού δίσκου.

Το "The Next Four Years" δεν προκαλεί το μοναδικό στα χρονικά σοκ που προκάλεσε το ομώνυμο εξωπραγματικό -παύλα διαστημικό- ντεμπούτο της μπάντας το 2008, ούτε και περιλαμβάνει -όπως σωστά ανάφερε γνωστός και φίλος της μπάντας- την έκπληξη με εκείνο το σαξοφω(ο)νικό closing track που έμεινε στην ιστορία. Αλλά διάολε δεν περίμενα από αυτόν τον δίσκο να ξαναγνωρίσω την μπάντα από την αρχή. Περίμενα να μου σερβίρουν οι Αμερικανοί στη μάπα ένα συνονθύλευμα χαοτικής, συναισθηματικής και παρανοϊκής μουσικής, και ευτυχώς αυτό το πέτυχαν και με το παραπάνω.