Uncle Acid And The Deadbeats

Blood Lust

Self Released (2011)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 17/11/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Πώς το είχε πει ο Gimli στο τελευταίο μέρος της κινηματογραφικής τριλογίας του "Άρχοντα Των Δαχτυλιδιών"; «Certainty of death, small chance of success... What are we waiting for?». Κάτι παρόμοιο μού κάνει ότι σκέφτηκαν και οι Βρετανοί Uncle Acid And The Deadbeats: «Τρισάθλια παραγωγή, δεδομένη αποτυχία, ελάχιστες πιθανότητες εύρεσης δισκογραφικής εταιρείας (και αυτή τη φορά), η εισαγωγή του εναρκτήριου "I'll Cut You Down" παραπέμπει σε post μπάντα... Τί περιμένουμε τότε; Ας το κυκλοφορήσουμε κι αυτό». Μόνο που αυτή τη φορά η αντίστροφη ψυχολογία έπιασε τόπο και για την οπτική σας απόδειξη σάς παραπέμπω στην επίσημη ιστοσελίδα της Rise Above Records για του sold out το αληθές.

Ok, η παραγωγή προφανώς και είναι επιτηδευμένα πηγαδίσια, προκειμένου οι συνθέσεις της μπάντας να εναρμονιστούν με τη retro ατμόσφαιρα του δίσκου και τα παρελκόμενα αυτής, ξέρετε τώρα, τη σατανοψυχεδέλεια, την garage-ο-πρώτο-doom-ιά, την πρεζ-occult-ίλα κι άλλα τόσα που μου έρχονται μεν στο μυαλό ετούτη εδώ την ώρα, αδυνατώ, δε, να τα καταγράψω, διότι έχω σκαλώσει και μάλιστα πολύ άσχημα με τα φωνητικά του Uncle Acid. Ναι μωρέ, αυτουνού που παίζει και το organ μαζί με την κιθάρα και που παρέα με τον Theo Mindell των Orchid ετόλμησαν να μην ακούγονται σαν τον Ozzy την ώρα που Sabbathιάζουν. Και κάπου εδώ ξεκίνησε μια τριήμερη πάλη με το κα(η)μμένο μου το μυαλό, προκειμένου να εκστομίσω σιωπηρά το όνομα εκείνο που έσκαγε σαν τη Μόρα μέσα στον ύπνο μου και με καταπλάκωνε επειδή δεν είχα τη διαύγεια να αναγνωρίσω τον Νίλα, ώσπου...

...ο διάολος έσπασε το ποδάρι το δικό του και το δικό της κι έβαλα χωρίς λόγο (τότε) να ακούσω το "Carry Me Home" των AC/DC με το θρυλικό στίχο «You drank all your booze and half of mine», αλλά και πάλι διατηρούσα μια ανεπαίσθητη αμφιβολία, που με τη σειρά της με οδήγησε στην Αποκάλυψη την ίδια: "Cold Hearted Man" στα καπάκια χωρίς fade out και επήλθε γαλήνη, ηρεμία... Τον βρήκα τον λατρεμένο, τον βρήκα... Επειδή όμως τα δικά μου τα χουνέρια δεν είναι και πολύ σόι, δώστε ψήφο εμπιστοσύνης στη μουσική των Uncle Acid κι εν συνεχεία στην ατμόσφαιρα που κατάφεραν και δημιούργησαν αβίαστα μέσα σε ένα μπουντρούμι με εκατοντάδες κεριά, αρουραίους, μούχλα και πανούκλα μαζί.

Θέλω όμως και μια χάρη από εσάς. Όταν με το καλό με επισκεφτείτε στο κελί μου (Νο 1677) για να δείτε από κοντά το πόσο πολύ μού πάει η άσπρη φόρμα με τα χεράκια οπισθάγκωνα, παραδεχτείτε μου πως ένας από τους λόγους που το "13 Candles" είναι συγκλονιστικό κομμάτι είναι και που το ερμηνεύει ο Bon Scott. Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων...

  • SHARE
  • TWEET