Ufomammut

Καταρχάς να εξηγηθώ: Οι Ufomammut (μαζί με τους YOB), για μένα, αποτελουν τον ορισμό της Doom Metal εξέλιξης στον 21ο αιώνα. Σεβόμενοι τις Black Sabbath ρίζες τους, δεν φοβήθηκαν ποτέ, από την έναρξη της μουσικής σταδιοδρομία τους, να πειραματίζονται, καταφέρνοντας να δημιουργήσουν ήδη από τον δεύτερο δίσκο τους, "Snailking" (2004) τον απόλυτα προσωπικό τους ήχο. Παρά τον εκκωφαντικό αντίκτυπο του "Snailking", όμως, δεν σταμάτησαν εκεί και απλά συνέχισαν να διευρύνουν τον ήχο τους, φτάνοντας στο μεγαλειώδες, ογκώδες, εφιαλτικό αριστούργημα "Eve" (2010), που όχι μόνο αποτελεί τον αγαπημένο δίσκο του γράφοντος για εκείνη τη χρονιά, αλλά και έναν δίσκο-ορόσημο για το doom, γενικότερα. Και μόνο τυχαίο δεν είναι ότι κοτζάμ Neurot έτρεξε να τους υπογράψει πριν ένα χρόνο περίπου.

Με το "Oro", οι Ιταλοί επιχειρούν να δημιουργήσουν το magnus opus τους. Ένα έπος αποτελούμενο από δέκα κολοσσιαία κομμάτια τα οποία εξευρευνούν τις πιο σκοτεινές πτυχές του ανθρώπινου εγκεφάλου. Τους φόβους που βρίσκονται πίσω από τις πιο νοσηρές σκέψεις μας. Τη δίψα για εξουσία. Τη δίψα για χρήμα. Η λύτρωση θα έρθει μόνο αντιμετωπίζοντας τους φόβους μας. Τους εαυτούς μας. Τότε είναι που θα λάβει μέρος η αλχημεία και οι φόβοι θα μεταμορφωθούν σε «χρυσάφι». Οξύμωρο και ίσως και με μια δόση ειρωνίας, οι Ιταλοί χλευάζουν και αποθεώνουν την ίδια στιγμή, ολάκερη την ανθρώπινη υπόσταση. Αυτό είναι με λίγα λόγια και όπως το αντιλαμβάνομαι στο περίπου, το πολυεπιπέδο και πολύπλοκο concept που υπάρχει πίσω από το "Oro", το οποίο χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο υποφαινόμενο "Opus Primum" και στο επερχόμενο "Opus Alter", που θα κυκλοφορήσει γύρω στον Σεπτέμβρη.

Η έναρξη γίνεται με ένα βόμβο να πάλλεται, ένα επαναλαμβανόμενο μελωδικό θέμα στα πλήκτρα και synths από το υπερπέραν, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα ανατριχιαστική. Δειλά στο παιχνίδι μπαίνουν τα ντραμς και όσο η κλιμάκωση συνεχίζεται κάνουν την εμφάνισή τους κιθάρα και μπάσο. Οι Ufomammut κάνουν πολλά πράγματα καλά, αλλά εκεί που δεν τους τη βγαίνει κανένας, είναι στον τρόπο που χτίζουν τα κομμάτια τους. Με μεθοδευμένα βήματα, προσθέτουν ένα επιπλέον λιθαράκι κάθε δευτερόλεπτο, χωρίς να τα δίνουν όλα χύμα, με αποτέλεσμα οι συνθέσεις να χαρακτηρίζονται περισσότερο ως «οντότητες» που αναπνέουν παρά σαν «τραγούδια». Έτσι και το 14λεπτο –και μεγαλύτερο κομμάτι του δίσκου- "Empireum", που ανοίγει το δίσκο, δομείται ευλαβικά και κλιμακώνει, κορυφώνοντας οργασμικά. Το "Aureum" που ακολουθεί ξεκινάει εκεί ακριβώς που τελείωσε το "Empireum", αποδεικνύοντας ότι υπάρχει μια φυσική συνέχεια στα κομμάτια, αφήνοντας την αίσθηση ενός ενιαίου συνόλου που το καθετί βρίσκεται εκεί ακριβώς που πρέπει. Ψυχεδέλεια λέμε! Το "Aureum" είναι το πιο επιθετικό κομμάτι του δίσκου, όχι όμως με την κάφρικη έννοια αλλά με πιο εγκεφαλική. Το σοκ έρχεται στο riff που ανατινάζει τα ηχεία και συνεχίζεται ανεβάζοντας ταχύτητες, στα σποραδικά ξεσπάσματα  που είναι ικανά να κάψουν κάθε εγκεφαλικό κύτταρο. Το sludge κτήνος "Infearnatural" συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο ανυπέρβλητου όγκου και έντασης με τη θορυβώδη κιθάρα να δημιουργεί απανωτούς ηχητικούς σεισμούς. Το "Magickon" που ακολουθεί προσφέρει μερικές στιγμές χαλάρωσης, επαναφέροντας το εναρκτήριο θέμα του “Empireum”, εμπλουτισμένο με noise samples και ακόμα περισσότερα εφιαλτικά effects. Η υποβόσκουσα ένταση πάνω στην οποία χτίζεται το "Midomine" που κλείνει το δίσκο, σε συνδυασμό με τα φωνητικά-ψαλμωδίες, φέρνει σε άβολη θέση τον ακροατή και οδηγεί στο τελικό, μεγαλειώδες φινάλε, κάνοντας μια ανηλεή επίθεση σε όλες τις αισθήσεις, κλείνοντας με θριαμβευτικό τρόπο μετά από 51 λεπτά μουσικής πανδαισίας.

Στο "Opus Primum", οι Ufomammut επαναπαύονται στις δάφνες του "Eve", κρατάνε την ίδια βάση, χωρίς όμως να αντιγράφουν και να επαναλαμβάνονται και κάνουν ένα μικρό αλλά πολύ σίγουρο βήμα, διευρύνοντας τη μουσική τους ακόμα περισσότερο. Η έμπνευση ξεχειλίζει, η ultra-heavy παραγωγή προκαλεί μαζικές δονήσεις και η ατμόσφαιρα μπορεί να μην προκαλεί αυτή την ασφυξία που προκαλούσε αυτή του προκατόχου του, αλλά σίγουρα μαγεύει. Και ναι οι Μάγιας είχαν δίκιο. Φέτος θα έρθει η συντέλεια του κόσμου. Ένα αγνώστου ταυτότητας ιπτάμενο μαμούθ έρχεται να μας συντρίψει. Βοήθειά μας.