UDO

Η επανασύνδεση των Accept και η εμφάνιση τους στη χώρα μας το καλοκαίρι αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον του ελληνικού κοινού για τον έτερο μεγάλο κοντό της rock. Ο κύριος UDO Dirkschneider λοιπόν αναλαμβάνει μια νέα αποστολή και μας κάνει να αναπολούμε μεγαλειώδεις στιγμές του παρελθόντος αλλά και να ελπίζουμε για το μέλλον του ίδιου αλλά και των Accept. To "Mission No.X" ακολουθεί το αρκετά αξιοπρεπές "Thunderball" αλλά μοιάζει να το ξεπερνά στις λεπτομέρειες.

O UDO ήταν και θα είναι ένας από τους βασικότερους εκπροσώπους του γερμανικού heavy metal αφού έχει επηρεάσει τους περισσότερους συμπατριώτες του, και όχι μόνο, από τη δεκαετία του '80 μέχρι και σήμερα. Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι το τρένο της rock έχει κάνει πολλές στάσεις λόγω των Accept και του UDO. H μεταλλική καρδιά που χτυπάει στο στήθος του είναι ο βασικός λόγος της δυναμικότητας που κρύβει η φωνή του, η οποία με τη χαρακτηριστικότατη χροιά της μας έχει χαρίσει πολλά σημεία αναφοράς, αφού δεν υπάρχουν πολλοί που μπορούν να καυχηθούν μια πορεία πλούσια από τραγούδια - ύμνους σαν τα "Balls To The Wall" και "Fast As A Shark" τα οποία δεν είναι υπερβολή ότι φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης για την εξέλιξη αυτού που ονομάζουμε metal.

Οι προσδοκίες λοιπόν απέναντι σε κάθε νέα του δουλειά είναι ιδιαίτερα αυξημένες και στα 25 χρόνια που εκείνος πρωταγωνιστεί δεν έχουν αποδειχτεί ουδέποτε φρούδες. Η κυκλοφορία του single "24/7" που προλόγισε το album αποτελεί αντιπροσωπευτικότατο δείγμα της ολοκληρωμένης δουλειάς. Κοφτά riffs, παραγωγή σε κλασσικό ύφος, η γνωστή φωνή του UDO σε πλήρη παράταξη και ο χρόνος μοιάζει κολλημένος στο 1988 και το "Animal House" που είναι και η πρώτη προσωπική δουλειά του. Το "24/7" και το "Μean Streets" είναι και τα κομμάτια που ξεχωρίζουν αλλά και δίνουν την απαραίτητη ώθηση στο album. Ότι θα περίμενε κανείς από ένα album του UDO βρίσκεται στο "Mission Νο.X". Αυτό που δεν αναζητά κανείς όμως είναι η προσπάθεια του UDO να ερμηνεύσει μπαλάντες όπως τα "Eye Of The Eagle" και "Cry Soldier Cry", όπου είναι και τα πιο αδιάφορα κομμάτια του album, αφού όπως και να το κάνουμε ο UDO δεν είναι γνωστός για το εύρος των φωνητικών του δυνατοτήτων αλλά ούτε και για την ερμηνεία του σε mid και slow tempo κομμάτια. Ειδικά τα σημεία που προσπαθεί να καθαρίσει τα φωνητικά μάλλον μόνο κακό κάνουν στη γενικότερη εικόνα του album.

Αντιθέτως η παρουσία του Stefan Kaufmann (ιδρυτικό μέλος των Accept) στην κιθάρα αλλά και την παραγωγή συμβάλει τα μέγιστα στη δυναμικότητα του "Mission No.X", αφού η παραγωγή είναι επιτηδευμένα οπισθοδρομική και βασισμένη στον χείμαρρο των riffs που ξεχύνεται από κομμάτια σαν τα "Primecrime On Primetime", "Sell Shock Fever", "Stone Hard" και "Μad For Crazy". Ένας δίσκος γεμάτος ένταση, ενθουσιασμό και έναν UDO που το πέρασμα των χρόνων τον σημάδεψε μόνο εξωτερικά.

Κλασσικό γερμανικό metal που δεν αφήνει ανικανοποίητο κανέναν οπαδό και δημιουργεί όνειρα για ένα νέο album από Accept που δεν πιστεύω ότι θα ηχούσε πολύ διαφορετικά. Η μεταλλική καρδιά ("Metal Heart") χτυπά ακόμα...

"Mission No.X" Accepted!