U.D.O.

Steelfactory

AFM (2018)
Από τον Σπύρο Κούκα, 17/08/2018
Μια αγαπημένη, αειθαλής φωνή κινεί τα νήματα ενός άλμπουμ μεστού και γεμάτου εξαιρετικές συνθέσεις ατόφιου heavy metal
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο κύριος Udo Dirkschneider αποτελεί ένα από τα πλέον εξέχοντα πρόσωπα της heavy metal ιστορίας, έχοντας προσφέρει, στα χρόνια του με τους Accept, μερικούς από τους σημαντικότερους λόγους που πολλοί από εμάς ακούμε αυτό το είδος μουσικής. Συγχρόνως, από το 1979, όπου και συναντούμε τη δισκογραφική αρχή των Accept, μέχρι και σήμερα, είναι ένας μουσικός που παραμένει ενεργός τόσο στουντιακά, όσο και συναυλιακά, με αποτελέσματα που πολλές φορές ξεπερνούν το απλώς αξιοπρεπές που ίσως περιμένει κάποιος από παλιές καραβάνες σαν και του λόγου του, και με την τόσο αγαπημένη και χαρακτηριστική του φωνή να παραμένει αναλλοίωτη από τη φθορά του χρόνου.

Έτσι, και με τα χρόνια του εκτός του μηχανισμού των Accept να ξεπερνούν πλέον εκείνα που παρέα με τη θρυλική μπάντα από το Solingen κυκλοφορούσαν μνημεία του μεταλλικού ήχου, δεν πρέπει να παραβλέπουμε πως ο κοντοπίθαρος Γερμανός τραγουδιστής έχει να επιδείξει και μια αν μη τι άλλο πολύ ενδιαφέρουσα προσωπική καριέρα με όχημα τους U.D.O., η οποία κρατά από το 1987 και προσφέρει τακτικά νέες κυκλοφορίες. Μάλιστα, ειδικά στα δύσκολα "Eat The Heat" χρόνια, οι U.D.O. έμοιαζαν, ένιωθαν και, το κυριότερο, ηχούσαν πολύ πιο Accept από τους τότε Accept, με την πρώτη τετράδα κυκλοφοριών τους να μπορεί να χαρακτηριστεί ως ο χαμένος συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο "Russian Roulette" και το τρομερό "Objection Overruled", τόσο υφολογικά και χρονικά, όσο σχεδόν και ποιοτικά.

Πλέον, στο δέκατο έκτο άλμπουμ αυτής του της πορείας, την οποία και προτίμησε αντί ενός ακόμη reunion με τους παλιούς του συνοδοιπόρους, βρίσκουμε τους U.D.O., για πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια, να ηχούν τόσο κοντά στο ύφος των Accept, ακολουθώντας παρόμοιες συνθετικές μανιέρες κι έχοντας πάντα τη γρεζαριστή φωνάρα του Udo να ενισχύει τους δεσμούς/ομοιότητες με εκείνους. Προφανώς, η περιοδεία των Dirkschneider, όπου και ο Udo παρουσίασε ζωντανά για τελευταία (;) φορά τόσο εκτεταμένα συνθέσεις εκείνης της περιόδου της καριέρας του, έπαιξε ξεκάθαρα το ρόλο της, ενώ, για να είμαστε ειλικρινείς, όσο ανήκει στους Wolf Hoffmann και Peter Baltes η κληρονομιά της κλασσικής περιόδου των Accept, άλλο τόσο ένα πολύ σημαντικό μερίδιο αυτής πιστώνεται στον Udo Dirkschneider, κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί όσο ταιριαστός κι ανταγωνιστικός κι αν είναι ο Mark Tornillo στη θέση του τραγουδιστή της μπάντας (που αδιαμφισβήτητα είναι), ή όσο σπουδαίες κι αν είναι οι τελευταίες πολλές δουλειές της (επίσης καμία αντίρρηση, αν είναι δυνατόν).

Αυτό γίνεται κατανοητό από την έναρξη κιόλας με το "Tongue Reaper" και τη συνολική του κιθαριστική δουλειά (με το εναρκτήριο θέμα του να μπορούσε εύκολα να ανήκει ως έμπνευση σε κάποια πρόσφατη Accept κυκλοφορία), συνεχίζεται με το φανταστικό "Make The Move" που ακολουθεί '80s μονοπάτια ως προς τη δομή του και ολοκληρώνεται με το κλείσιμο του δίσκου με το μπαλαντοειδές "The Way". Ενδιάμεσα, τα "Keeper Of My Soul" και "One Heart One Soul" επιτελούν τον ρόλο των πάντοτε αξιόλογων mid tempo και αμιγώς μεταλλικών στιγμών, το "Eraser" μας παρασέρνει με τις ταχύτητες και τον ξεσηκωτικό ρυθμό του, ενώ το "Blood On Fire" κάνει έντονους τους "Metal Heart" συνειρμούς με το σόλο του, όπου και αναπαράγει το θέμα του κλασσικού "La Cumparsita". Όσο, δε, για τα "Hungry And Angry" και "A Bite Of Evil", μπορεί η απλότητα των θεμάτων τους (ειδικά στα ρεφρέν μέρη τους) να είναι ελαφρώς επιλήψιμη αν το πολυαναλύσεις, αλλά, στην τελική, κυλάνε ευχάριστα και καταλήγουν να ανήκουν στις πιο κολλητικές στιγμές του δίσκου.

Βάζοντας το "In The Heat Of The Night" να παίζει για άλλη μια φορά, ως το πιο αγαπημένο από ετούτη την εσοδεία τραγουδιών που μας χάρισε ο Udo φέτος, ο επίλογος μοιάζει ξεκάθαρος ως προς το ποιόν του "Steelfactory". Μεστό, γεμάτο εξαιρετικές συνθέσεις ατόφιου heavy metal και με μια αγαπημένη φωνή να κινεί τα νήματα μοιάζοντας άφθαρτη και αειθαλής, το δέκατο έκτο άλμπουμ των U.D.O. είναι εδώ για να μείνει και να διεκδικήσει μια θέση ανάμεσα στις ποιοτικότερες κυκλοφορίες του είδους του για τη χρονιά που διανύουμε.

  • SHARE
  • TWEET