Tribulation

Τρία χρόνια πέρασαν από την προηγούμενη δισκογραφική προσπάθεια των Tribulation, με τους Σουηδούς να επιστρέφουν φέτος ανανεωμένοι (με νέο ντράμερ) με το τέταρτο κατά σειρά άλμπουμ τους. Η ραγδαία μουσική τους εξέλιξη, που τους ήθελε να μεταμορφώνονται από μια ακόμη καλή σουηδική death/black metal μπάντα που αντλεί έμπνευση από τους Dissection, σε ένα συναρπαστικό σχήμα που τολμά να αναζητήσει τον καθαρά προσωπικό του ήχο, μας χάρισε μια σπουδαία δουλειά σαν το "The Children Of The Night" και, με τον πήχη πια να βρίσκεται πολύ ψηλά, το "Down Below" έρχεται για να αποδείξει αν μπορούν να συνεχίσουν σε αυτό το επίπεδο.

Από τις πρώτες αναγνωριστικές ακροάσεις του νέου δίσκου, είναι εμφανές πως οι Tribulation συνεχίζουν στον ήχο που πρωτοπαρουσίασαν στο "The Children Of The Night", πιστεύοντας αφενός πως αυτό είναι το ηχητικό μονοπάτι που μπορεί να τους χαρακτηρίσει και προσπαθώντας αφετέρου να τον εξελίξουν ακόμη περισσότερο. Ουσιαστικά, τα βασικά συστατικά της μουσικής τους συνεχίζουν και παραμένουν τα ίδια, με τις Dissection και Watain επιρροές να βρίσκονται σε πρωταγωνιστικό ρόλο, την horror/γοτθική ατμόσφαιρα να πλανάται καθόλη τη διάρκεια και τις heavy metal επιρροές (που φέρνει μαζί του ο Adam Zaars από τις μέρες του στους Enforcer κι εκφράζονται μέσω των Maiden-ικών δισολιών) να δίνουν εμφατικά το παρόν.

Εκεί που, ωστόσο, το υλικό απογειώνεται, είναι στην πρόθεση της μπάντας να παντρέψει τις προαναφερθείσες επιρροές με μια ας-πούμε-hard-rock προσέγγιση, καταλήγοντας να φλερτάρει έντονα με μια υβριδική, melodic black-meets-post punk αισθητική. Φανταστείτε τους In Solitude του "Sister" σε ένα τζαμάρισμα με τους Beastmilk πάνω σε κομμάτια του "Reinkaos" ή τους Watain του "The Wild Hunt" να υπογράφουν το σάουντρακ μιας ακυκλοφόρητης ταινίας του Dario Argento και θα έχετε μια καλή πρώτη εικόνα του τι εστί "Down Below".  Σημαντικό ρόλο στα παραπάνω διαδραματίζει και ο Oscar Leander, ο οποίος, έχοντας θητεύσει για πολλά έτη ως ντράμερ των gothic metallers Deathstars, παραθέτει μια εξαιρετικά μεστή δουλειά στα κρουστά μέρη του δίσκου, με πολύ καλή αίσθηση του μέτρου και καίριο groove που προσεγγίζει άψογα την post-punk οπτική περί drumming.

Συγχρόνως, η κιθαριστική δουλειά των Zaars και Hulten καταφέρνει να κινείται σε ένα πεδίο σύνθετης απλότητας, αφού αν και δομικά οι βασικές της κατευθυντήριες γραμμές μοιάζουν εύκολα διακριτές, τελικά χαρίζει τέτοιο βάθος συνολικά στο υλικό που ακόμη και μετά από αρκετές ακροάσεις εντυπωσιάζει. Οι σκοτεινές, εθιστικές μελωδίες ρέουν αβίαστα, τα κιθαριστικά σόλο εξυπηρετούν πρωτίστως τις ανάγκες της εκάστοτε σύνθεσης και τα ρυθμικά μέρη δεν αναζητούν το άσκοπο «κοπάνημα» για να επιβάλουν τις δυναμικές τους. Μέσα σε όλα, οι ερμηνείες του Johannes Andersson φαντάζουν ιδεατές, παρουσιάζοντας εξαιρετική λεκτική άρθρωση δίχως να χάνουν σε όγκο και σίγουρα στεκούμενες πολύ μακριά από το άκακο τίποτα πολλών σύγχρονων τραγουδιστών του χώρου.

Εν τέλει, το "Down Below" μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ως το επόμενο βήμα στη μουσική εξέλιξη των Tribulation, όχι πολύ μακριά από τα όσα μας είχαν δείξει και στο "The Children Of The Night", αλλά σίγουρα ακόμη πιο μεστά και στοχευμένα. Όσοι, βέβαια, ήλπιζαν πιθανώς σε μια στροφή σε παλιότερες death/black φόρμες ίσως απογοητευτούν από το πόσο εύληπτος καταλήγει να ηχεί ο δίσκος, χάνοντας την ευκαιρία να απολαύσουν όπως του αρμόζει το πιο ολοκληρωμένο πόνημα των Σουηδών μέχρι στιγμής.