Tremonti

All I Was

Fret 12 (2012)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 23/07/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μερικές φορές για να καταλήξουμε σε ένα συμπέρασμα πρέπει να ξαναπιάσουμε το θέμα από την αρχή και να πάμε πίσω στα βασικά. Στην προκειμένη περίπτωση, η ερώτηση είναι «τι πραγματικά σου αρέσει σε αυτή τη μουσική;». Η απάντηση στην ερώτηση δεν είναι ούτε ιδιαίτερα εύκολη, ούτε ιδιαίτερα δύσκολη.

Εγώ λοιπόν που ξέρω πως γουστάρω κιθάρες με distortion, συνθέσεις που έχουν διακριτές μελωδίες και περιλαμβάνουν riff, solos, ωραία refrain και δουλεμένες φωνητικές γραμμές, ξέρω ότι μπορώ να εμπιστευτώ τον Mark Tremonti. Πρόκειται για έναν μουσικό που προσφέρει όλα αυτά τα στοιχεία, προσθέτοντας προσωπικότητα και ταλέντο, τόσο στο συνθετικό, όσο στο κιθαριστικό, αλλά όπως αποδεικνύει πλέον και στο ερμηνευτικό κομμάτι. Τα κάμποσα εκατομμύρια αντίτυπα που πούλησαν οι Creed στις Η.Π.Α. λένε πολλά και τίποτα για τη συνθετική του ικανότητα, αλλά τα πάντα για αυτόν λένε οι τρεις δίσκοι των Alter Bridge, για τους οποίους δεν χρειάζεται να γραφτούν κι εδώ τα προφανή.

Παρόλο που η περιοδεία για την υποστήριξη του "ABIII" ήταν ιδιαίτερα μεγάλη σε διάρκεια και παρά το γεγονός πως οι Creed πραγματοποίησαν επίσης συναυλίες στο ενδιάμεσο (ενώ συνθέτουν και νέο υλικό), ο Tremonti, αντί να ξεκουραστεί, θεώρησε ως κατάλληλο το κενό για να καλύψει μια επιπλέον καλλιτεχνική ανάγκη του και να κυκλοφορήσει τον πρώτο προσωπικό του δίσκο. Βλέποντας ότι ο Myles Kennedy τα πάει περίφημα και θα μείνει για αρκετό καιρό απασχολημένος ως wingman του Slash, είπε να δώσει λίγη ελευθερία έκφρασης στον heavy metal οπαδό που κρύβει μέσα του, χωρίς εμπορικές δεσμεύσεις.

Ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για τους Metallica και το thrash, δεν δίστασε να συμπεριλάβει τους Celtic Frost στις αγαπημένες μπάντες της εφηβείας του και συχνά κυκλοφορεί με μπλούζα Mercyful Fate. Έχοντας στο μυαλό μου όλα αυτά, είχα σχηματίσει άλλη εικόνα για το πώς θα περίμενα να ακούγεται το "All I Was". Στην πραγματικότητα, αντιλήφθηκα τι παίζει με το πρώτο single του άλμπουμ, "You Waste Your Time", το οποίο μπορώ να πω πως συμπεριλαμβάνεται εύκολα στις αγαπημένες μου συνθέσεις για την τρέχουσα χρονιά ως τώρα και αποτέλεσε τον ιδανικό προπομπό της ολοκληρωμένης δουλειάς.

Το "All I Was" είναι, εν τέλει, 100% Tremonti. Σε ποιότητα, σε προσέγγιση, σε μελωδίες, στα πάντα. Τι σημαίνει αυτό; Μερικά από τα πιο βαριά και καλύτερα riff της πιάτσας, εξαίρετα solo της σχολής του Kirk Hammett, κλασικές δομές τραγουδιών και δυνατές φωνητικές γραμμές. Εδώ, παρουσιάζει μια μίξη της προσωπικότητας και των επιρροών του, καθώς στο ίδιο τραγούδι μπορεί να συνυπάρχουν ένα εμπορικό refrain και ένα thrash metal μέρος, όπως και γίνεται στην ομώνυμη σύνθεση. Στις δώδεκα συνθέσεις που περιέχει το άλμπουμ, οι αναφορές στους Alter Bridge είναι πολλές και εμφανείς, πηγαίνοντας την βαρύτητα ένα επίπεδο πιο κάτω σε σημεία που άνετα θα μπορούσαν να αποτελούν εμπνεύσεις του Hetfield ή του Mustaine.

Κι αν συνθετικά δεν υπήρχαν ιδιαίτερες αμφιβολίες, το κομμάτι των φωνητικών που για πρώτη φορά αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας ο ίδιος, αποτελεί το μεγάλο ερωτηματικό και ίσως τον πιο κρίσιμο παράγοντα. Ναι, ο Tremonti δεν είναι «κανονικός» τραγουδιστής, έχει μια απλά σωστή (και ζεστή) φωνή, αλλά το όποιο κενό υπερκαλύπτεται από το ταλέντο που διαθέτει στο να γράφει εξαιρετικά εμπνευσμένες φωνητικές γραμμές και μελωδίες καθιστώντας τα φωνητικά του μια χαρά στο άλμπουμ. Βέβαια, όσοι έχουν δει ζωντανά τους Alter Bridge ξέρουν πόσο καλά αποδίδει τα δεύτερα φωνητικά, οπότε ίσως τελικά να μην προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση η απόδοσή του.

Από τις συνθέσεις ξεχωρίζουν -πέραν του προαναφερθέντος "You Waste Your Time"- το δυναμικό "Things I've Seen" και το πιο «εμπορικό», συναισθηματικό "New Way Out" διαθέτοντας αμφότερα κολλητικά refrain, όπως και το "Brains" χαρακτηρίζεται από μια Alice In Chains αισθητική στις φωνητικές γραμμές που το καθιστά ιδιαίτερο. Παράλληλα, το εναρκτήριο riff του "Leave It Alone" σε βοηθάει να μπεις γρήγορα στο νόημα του δίσκου, για να ακολουθήσει ανέβασμα στροφών με το πιο up-tempo "So You're Afraid" και το πιο επιθετικό τραγούδι του δίσκου, "I Wish You Well". Τα εφτά προαναφερθέντα (και πρώτα σε σειρά) τραγούδια αποτελούν και την αιχμή του δόρατος του άλμπουμ, ενώ από τα υπόλοιπα το "Proof" προκαλεί ιδιαίτερους συνειρμούς με τον ήχο του "ABIII", μοιάζοντας με leftover από τα sessions του, ενώ τα "Doesn't Matter" και "Decay" κλείνουν το άλμπουμ βασισμένα για μια ακόμα φορά στις δυνατές μελωδικές γραμμές -συνθετικό σήμα κατατεθέν- του Tremonti.

Δε νομίζω πως ούτε ο ίδιος ο Tremonti περιμένει το άλμπουμ να έχει ανάλογο μουσικό αντίκτυπο ή εμπορική απήχηση με τις κυκλοφορίες των συγκροτημάτων του, αλλά μπορεί σίγουρα να ισχυρίζεται πως δεν έκανε κάποια έκπτωση στην ποιότητα και τη συνέπεια με την οποία δουλεύει. Χωρίς να αποτελεί κάτι το πραγματικά σπουδαίο ή ρηξικέλευθο, το τελικό αποτέλεσμα παρουσιάζει μια ιδιαίτερη ομοιογένεια και με άφησε αρκετά ικανοποιημένο, αν και διατηρούσα μια κρυφή ελπίδα πως μουσικά ο Mark θα πάταγε πόδι σε περισσότερα ανεξερεύνητα (για αυτόν) μουσικά μονοπάτια, τα οποία ενδεχομένως θα του έδιναν επιπρόσθετη αξία στο άλμπουμ.

Επανερχόμαστε, λοιπόν, στην αρχική ερώτηση. Τι σου αρέσει σε αυτή τη μουσική; Αν σου αρέσει η συνθετική προσέγγιση που περιέχει riff - verse - refrain - bridge - solo υπό τις διδαχές τον Metallica, θα έπρεπε να ξέρεις πως ο Tremonti είναι μεγάλος μάστορας και δε θα σε απογοητεύσει. Αν είσαι ήδη οπαδός των προηγούμενων δουλειών του και ειδικά αυτών με τους Alter Bridge, το "All I Was" το εμπιστεύεσαι με κλειστά μάτια. Για τους υπόλοιπους υπάρχουν ένα σωρό εναλλακτικές (alternative) προτάσεις.

Θύμισέ μου μόνο, την επόμενη φορά που θα μπαίνει το riff του "You Waste Your Time" να συμφωνήσουμε ξανά πως αυτοί οι τελευταίοι «δε νιώθουν»...

  • SHARE
  • TWEET