Train

Τους θυμάσαι τους Train; Είναι εκείνη η μπάντα από το Σαν Φρανσίσκο, όπου με τις american folk επιρροές της είχε καταφέρει να κάνει δυο-τρεις pop επιτυχίες στην αρχή των 00s. Αν δεν τις θυμάσαι τις επιτυχίες τους, μην αγχώνεσαι. Τις θυμούνται οι διαφημιστικές εταιρίες και για αυτό μέχρι σήμερα τους προτιμούν για πολλά από τα σποτ τους. Γι' αυτό και οι Train, στο "California 37", ανταποδίδουν αυτή την αγάπη προσφέροντας μουσική για διαφημιστικά σποτ κι όχι για στερεοφωνικά.

Ο δίσκος έχει μόνο ένα αξιομνημόνευτο κομμάτι, το "Drive By". Οι αγαπησιάρικοι στίχοι του και ο εθιστικός up-tempo ρυθμός του το έχουν ήδη κάνει ραδιοφωνική επιτυχία και ακούγεται σε όλα τα κομμωτήρια και μανάβικα των ΗΠΑ. Από εκεί και πέρα, συμπαθητικά για ραδιοφωνικό airplay είναι το "50 Ways To Say Goodbye" και το "Bruises". Μια συμπάθεια που ίσως την κερδίζουν μόνο και μόνο γιατί σπάνε τη μονοτονία του υπόλοιπου δίσκου. Το μεν πρώτο απλώς είναι ικανό να σε κάνει να κουνήσεις ρυθμικά το πόδι σου και το δεύτερο γιατί ακολουθεί τη μόδα και έχει και γυναικεία φωνητικά.

Τα υπόλοιπα 30 λεπτά του δίσκου είναι ένα pop χασμουρητό και μια αποτυχημένη προσπάθεια των Train να προσθέσουν σάλτσα στις σκόρπιες και λιγοστές καλές ιδέες τους για διαφημιστικά jingles. Ήχοι από Μεξικάνους mariachis και χριστουγεννιάτικες νότες μελοποιούν στίχους που δίχως λόγο και αιτία περιέχουν γνωστά αμερικάνικα brand names και απευθύνονται στον 30+ Αμερικάνο που υπόσχεται στον εαυτό του πως το 2013 θα είναι καλύτερο από το 2012.

Με λίγα λόγια, δεν βλέπω κανέναν λόγο γιατί να ασχοληθείς με αυτούς τους τρεις τύπους από το Σαν Φρανσίσκο. Ειδικά όταν εδώ έχει πέσει Σαν Αφραγκίσκο. Δεν θέλω να σου πω πώς να σκορπάς τα λεφτά σου, αλλά σύντομα θα μπορείς να ακούς τις καλύτερες στιγμές αυτού του δίσκου δωρεάν. Περίμενε μόνο τις διαφημίσεις στα ημίχρονα των αγώνων του Champions League.