Tom Petty & The Heartbreakers

Η ενδοσκοπική περίοδος του Petty που πέρασε κάπου εκεί στη δεκαετία του '90 και στις αρχές των 00s φαίνεται ότι ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Το γιορτάσαμε αυτό με όλες του τιμές (δηλαδή και με μία υποψηφιότητα για Grammy) στο αρρενωπό blues rock "Mojo" του 2010 το σφραγίζουμε και με το φετινό "Hypnotic Eye". Μάλιστα φέτος ίσως έχουμε και έναν λόγο παραπάνω να χαιρόμαστε αφού ο Petty επιστρέφει πιο ...Petty από ότι εδώ και καιρό.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το "Hypnotic Eye" ήταν ο δίσκος που φανταζόμασταν ή ελπίζαμε ότι θα κυκλοφορούσε στα «γεράματά» του όταν από τα τέλη των 70s και σε όλη τη δεκαετία του '80 κυκλοφορούσε τη μία επιτυχία μετά την άλλη. Εκεί που με το "Mojo" έβγαλε στη φόρα όλες του τις επιρροές ή, αν θέλετε, όλη του την καταπιεσμένη ενέργεια, στο "Hypnotic Eye" επανέρχεται σε μία φόρμα αμερικάνικης τραγουδοποιίας που έχει εδώ και καιρό τελειοποιήσει, αλλά προφανώς όχι και εξαντλήσει.

Όχι ότι δεν υπάρχουν και κάποιες εκπλήξεις. Πρώτο και καλύτερο το σαν lounge jazz "Sins Of My Youth" που, όσο μη αντιπροσωπευτικό των Heartbreakers είναι, άλλο τόσο αποτελεί όμορφη προσθήκη στο σύνολο, ενώ σε παρόμοια επίπεδα κινείται και το "Full Grown Boy" που περιλαμβάνει και ένα από τα πιο όμορφα solo κιθάρας του δίσκου. Από την άλλη, το καθαρόαιμο blues του "Burnt Out Town" παίζει με όλα τα καλά κλισέ του είδους, από τη φυσαρμόνικα μέχρι το πιάνο, αλλά είναι τόσο safe που ούτε προσθέτει ούτε αφαιρεί από το σύνολο. Η αλήθεια είναι ότι και το γειτονικό του, στη σειρά ακρόασης, τραγούδι είναι της ίδιας λίγο ως πολύ «εκ του ασφαλούς» ποιότητας, με αποτέλεσμα η τελευταία γεύση που αφήνει το σύνολο να κινδυνεύει να χαλάσει την όμορφη εικόνα με την οποία ξεκίνησε. Ευτυχώς κάτι τέτοιο τελικά μάλλον αποφεύγεται.

Και αυτό οφείλεται από τη μία στο "Shadow People" που διαρκεί σχεδόν επτά λεπτά και τζαμάρει σε έναν απλό mid tempo αλλά πολύ ελκυστικό ρυθμό και από την άλλη στα αρκετά ευκολομνημόνευτα και αξιαγάπητα τραγούδια με τα οποία ο δίσκος ξεκινάει που μάλλον θα αποτελέσουν και τις κορυφαίες στιγμές του "Hypnotic Eye" για τους περισσότερους ακροατές. Σε αυτά σίγουρα θα περιλαμβάνονται το "American Dream Plan B" με την τόσο ενδεικτική της ικανότητάς του έξυπνη και με μηνύματα στιχουργική, το "Red River" με το πιο-τυπικό-Heartbreakers ρεφρέν πεθαίνεις και το "Forgotten Man" που ροκάρει σε heartland garage / rock 'n' roll καταστάσεις. Και φυσικά και φυσικά το "Fault Lines" που περιλαμβάνει τα καλύτερα στοιχεία του "Ηypnotic Eye" σε ένα τραγούδι.

Ολικής επαναφοράς, λοιπόν, συνέχεια.