Toehider

Η συμμετοχή του φοβερού και τρομερού αυτού τύπου, του Mike Mills, στο τελευταίο άλμπουμ των Ayreon του έδωσε λίγη από την αναγνώριση που δικαιούται ως σπουδαίο και σπάνιο ταλέντο. Υποθέτω πως καλό θα ήταν να την αξιοποιήσει κιόλας...

Έτσι, μετά το πανέμορφο περσινό "What Kind Of Creature Am I?" ο Mills επιστρέφει με το 15ο EP των Toehider από το 2008 ως σήμερα. Ναι, ξέρω, είναι παλαβός ο τύπος. Αλλά δεν περιμέναμε αυτό για να το καταλάβουμε...

Για όσους δεν είχαν την τύχη να ασχοληθούν με την πάρτη του ως τώρα, πρόκειται για έναν τύπο περίπου όσο παλαβό όσο είναι ο Devin Townsend, με φωνητικό εύρος που θυμίζει Freddie Mercury και παρόλο που είναι συμπαθέστατος ως χαρακτήρας, δύσκολα βγάζει κανείς άκρη είτε μιλώντας μαζί του, είτε προσπαθώντας να ερμηνεύσει τους στίχους του. Και φυσικά παίζει progressive rock, από αυτό που είναι δύσκολο να κατηγοριοποιηθεί ή να περιοριστεί με πιο συγκεκριμένες περιγραφές.

Στο νέο EP δεν αλλάζει κάτι σημαντικά, πέραν του ότι έχει τον τεράστιο Vinnie Appice (Black Sabbath, Heaven And Hell, Dio) μαζί του στα ντραμς. Με την παρουσία αυτού του τεράστιου μουσικού να προσθέτει λίγο παραπάνω κύρος, παρουσιάζει τρία νέα τραγούδια και μια επαναπροσέγγιση ενός παλιού, χρησιμοποιώντας λίγη παραπάνω ακουστική κιθάρα από ό,τι συνήθως.

Παραδείγματος χάριν, με το "On And On" σε κάποιους μπορεί να φέρει στο μυαλό τους εξαίρετους 3 και δεν θα έχουν άδικο να κάνουν τον παραλληλισμό, ενώ το "What I Saw", με το εντυπωσιακό solo στην ακουστική κιθάρα, όσο straight μοιάζει μουσικά τόσο πειραγμένο είναι στους στίχους. Το "Gridlines '15" είναι η επανεκτέλεση που ανέφερα πριν, έχοντας μια έντονη country προσέγγιση και συγχωρέστε με αλλά δεν έχω ακούσει το πρωτότυπο για να επισημάνω πόσο σημαντικές είναι οι διαφορές μεταξύ τους. Το "No, Not You... YOU" που κλείνει το EP αυτό είναι και η πιο σκληρή στιγμή του, με τον Mills να επιδεικνύει τις φωνητικές ικανότητες και τα falsetto του και φυσικά τους πειραγμένους στίχους του.

Μην έχοντας ακούσει πολλά από τα προηγούμενα EP των Toehider δεν μπορώ να προβώ σε κάποιου είδους συγκρίσεις, αλλά δεν είμαι και σίγουρος ότι θα είχε νόημα κάτι τέτοιο. Το "Mainly Songs About Robots", χωρίς να περιλαμβάνει κάποια αριστουργηματική σύνθεση, αποτελείται από τέσσερα τραγούδια που ακούγονται παραπάνω από ευχάριστα και προσφέρουν λίγη ακόμα απόλαυση από τον ταλαντούχο κύριο Mills. Δεν βρίσκω λόγο να παραπονεθώ.

*Το ακούτε / αγοράζετε εδώ.