Tindersticks

Σκεφτείτε τον Γιώργο Αυτιά. Μα ναι. Τον Γιώργο Αυτιά, να μιλάει για συνταξούλες στους κακόμοιρους τους συνταξιούχους. Σκεφτείτε πως νιώθετε. Σαν να απλώνεται ένα σεμεδάκι στην πλάτη σας; Αυτό ακριβώς.

Μετά σκεφτείτε την ρητορική και την επιτυχία (!) του Αυτιά. Σκεφτείτε ότι σε κάποιους απευθύνεται, κάποιους αγγίζει. Σκεφτείτε δηλαδή ότι έχει βρει μια νόρμα, ένα χαρακτήρα, ένα ενιαίο ύφος που μπορεί να έχει αγκιστρωθεί σε μια άλλη εποχή, αλλά... πουλάει. Έστω σε κάποιους και έστω υπό προϋποθέσεις. Κρατήστε λοιπόν αυτή τη σκέψη, προσθέστε πολλή (εντάξει ίσως όχι πολλή, κάμποση σίγουρα όμως) ποιότητα, και ορίστε ο νέος δίσκος των Tindersticks, "Falling Down A Mountain".

Μα ο Γιώργος Αυτιάς στους Tindersticks; Σαφέστατα. Γιατί το σχήμα από το Nottingham συνεχίζει και φέτος, στον όγδοο δίσκο του να αναπαράγει τα κλισέ με τα οποία κέρδισαν την καλλιτεχνική και εμπορική (ειδικά στην Ελλάδα) καταξίωση. Indie rock, πολύ πιάνο, κάποια πνευστά,, ιδέες bossa nova και λίγα μεξικάνικα φασόλια και ιδού η "κατρακύλα εκ των βουνών", απλώνει το σεμεδάκι της στο στερεοφωνικό σου. Αν είσαι φίλος, θα βάλεις πάνω εύκολα μια κορνίζα από το γυμνάσιο, τότε που είχε βγει και το "Curtains" και σε είχε κερδίσει με τον γνήσιο λυγμό του. Σήμερα; Σήμερα ακούς την αισθαντική – θηλυπρεπή – φωνή του Stuart Staples  να κλαίει πιο συγκρατημένα, θαρρείς για την κάμερα και σε φάσεις να τραγουδά τραγούδια για τα φιστίκια ("Peanuts"). Τι και αν με τα εναρκτήρια "Keep You Beautiful" και "Falling Down A Mountain" μάς κερδίζει, με το "She Rode Me Down" μάς εξάπτει και με το εξαίσιο "Piano Music" μάς απογειώνει; Μουσική άλλης εποχής και άλλης λογικής, με σταυροβελονιά και ένα - σηκώνω, δύο - αφήνω για κλαμένα μου... λιασμένα μάτια, να τα ακούς το χειμωνιάτικο σου βράδυ, καθώς γυρίζεις από τη δουλειά, τινάζοντας παράλληλα την...  μάκα που έχουν πιάσει τα έπιπλα. Μα που έβαλα το ξεσκονόπανο;

Και μετά; Μετά θα ακούσεις κανένα κομμάτι σε σκηνή χωρισμού του Παπακαλιάτη και θα πεις «ομορφιές πάλι οι Tindersticks», και άδικο δεν θα έχεις. Παραμετά θα ακούσεις όλο τον δίσκο και θα γεμίσεις το δωμάτιο και το μυαλό σου με δακρύβρεχτες μουσικές, που έχουν νοτίσει και σου διαβρώνουν το κριτήριο. Παρά παράμετά θα έρθει ένας φίλος και θα του βάλεις να ακούσει τις δύο - τρεις στιγμές που έχεις ξεχωρίσει. Και μετά όταν θα σου ζητήσει τον δίσκο, θα του δώσεις «κατά λάθος» ένα soundtrack, του "2046" πχ. ή το “Curtains".  Και μετά, αν έχεις χωρίσει πρόσφατα, θα κοιτάς το Livedates του rocking.gr για το πότε θα ξανάρθουν. Η πρώτη σου αγάπη και παντοτινή; Σίγουρα. Johnson's baby shampoo όμως με νέα σύνθεση «όχι πια δάκρυα» και πάμε παρακάτω…