Timo Tolkki's Avalon

The Land Of New Hope

Frontiers (2013)
Από τον Θοδωρή Ξουρίδα, 05/08/2013
Μία ακόμη υπενθύμιση της ικανότητας του Tolkki να δημιουργεί τουλάχιστον αξιοπρεπείς δίσκους
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Έναν περίπου χρόνο μετά την εγκατάλειψη του project "Credo" και αφού προηγουμένως τα συγκροτήματα που φόρμαρε μετά από την αποχώρησή του από τους Stratovaruis δεν ευδοκίμησαν, ο Timo Tolkki δημιουργεί μια metal opera υπό το όνομα Timo Tolkki's Avalon. Το άλμπουμ φέρει τον τίτλο "The Land Of New Hope", σε αντιστοιχία ελπίζω με τη διάθεση στην οποία βρίσκεται το τελευταίο διάστημα ο πάντοτε αγαπητός για αρκετούς ή αυτοκαταστροφικός για κάποιους άλλους Timo.

Οι ιδιαιτερότητες του δίσκου έχουν να κάνουν με τον concept χαρακτήρα του και τους μουσικούς που συμμετέχουν. Όσον αφορά στην ιστορία, βρισκόμαστε στο έτος 2055 και ο πλανήτης Γη έχει καταστραφεί από σεισμούς, τσουνάμι και φωτιές, ενώ υποδομές και τηλεπικοινωνίες έχουν καταρρεύσει πλήρως. Σε αυτό το εφιαλτικό σκηνικό μία μικρή ομάδα επιζώντων ξεκινάει την αναζήτηση ενός μέρους που είναι γνωστό σαν «Η Γη Της Νέας Ελπίδας». Στον δρόμο τους συναντούν έναν μάγο, ο οποίος τους καθοδηγεί εξηγώντας τους ότι μόνο όσοι έχουν αγνή καρδιά μπορούν να περάσουν από τον φρουρό που φυλάσσει τον τελικό προορισμό τους.

Μεγαλύτερη εντύπωση προκαλούν σίγουρα οι συμμετέχοντες. Τα φωνητικά σε τρία κομμάτια μοιράζονται οι Russell Allen (Adrenaline Mob, Symphony X), Rob Rock (Impellitteri, solo) και Elize Ryd (Amanranthe), η Ryd μοιράζεται τα φωνητικά σε ένα κομμάτι με τον Rock και σε ένα άλλο με την Sharon den Adel (Within Temptation), o Rock τραγουδά μόνος του σε δύο ακόμη κομμάτια και από ένα solo έχουν η Ryd, ο Tony Kakko (Sonata Arctica) και ο μοναδικός Michael Kiske (ex-Helloween). Στα πλήκτρα συναντούμε τους κυρίους κυρίους Derek Sherinian (ex-Dream Theater), Jens Johansson (Stratovarius) και Mikko Harkin, ενώ όλα τα τύμπανα είναι παιγμένα από τον Alex Holzwarth (ex-Sieges Even, Rhapsody). Όπως είναι φυσικό, όλες τις κιθάρες και το μπάσο έχει αναλάβει ο Tolkki.

Το μουσικό ύφος του "The Land Of New Hope" είναι πάνω κάτω αυτό που μας έχει συνηθίσει όλα αυτά τα χρόνια ο Tolkki: Μελωδικό συμφωνικό power metal. Με τη διάρκεια περισσοτέρων κομματιών να κυμαίνεται μεταξύ τεσσάρων και έξι λεπτών, έχουμε να κάνουμε μεν με ολοκληρωμένα τραγούδια, που δεν ξεφεύγουν όμως από την καθιερωμένη δομή εισαγωγή-κουπλέ-ρεφρέν-σόλο. Ανάμεσα στα κομμάτια υπάρχει φυσικά ποικιλομορφία, καθώς άλλα είναι περισσότερο ρυθμικά, άλλα πιο μπαλαντοειδή και άλλα βασίζονται περισσότερο στις κλασικές power metal φόρμες.

Οι βασικοί ερμηνευτές Rob Rock και Elize Ryd στέκονται αξιοπρεπέστατα, ενώ οι ερμηνείες του Russell Allen στα πρώτα κομμάτια, όπως και να 'χει, δεν περνούν απαρατήρητες. Τα πιο δυνατά τραγούδια είναι μάλλον αυτά που βρίσκονται στο πρώτο μισό του δίσκου ("A World Without Us", "Enshrined In My Memory", "In The Name Of The Rose") μιας και τα υπόλοιπα φαίνεται πως επαναλαμβάνουν λίγο-πολύ τα ίδια μοτίβα. Εξαίρεση αποτελεί το εννιάλεπτο επικό "The Land Of New Hope" που κλείνει και τον δίσκο, όπου η μοναδική χροιά του Michael Kiske σε συνδυασμό με τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του κομματιού συντελούν στη μάλλον κορυφαία σύνθεση.

Η παραγωγή είναι, αναμενόμενα για δουλειά του Tolkki, πολύ καλή, με μοναδική ίσως ένσταση τα φωνητικά, τα οποία ακούγονται ελάχιστα πιο ανεβασμένα απ' όσο θα έπρεπε στην τελική μίξη. Όσον αφορά στις ατομικές επιδόσεις των συντελεστών, ξεχωρίζουν οι έξι συνολικά τραγουδιστές, από τη στιγμή που τα κομμάτια είναι γραμμένα με τέτοιον τρόπο ώστε να αναδεικνύονται οι φωνητικές μελωδίες. Φυσικά δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα και τα εξαιρετικά για ακόμη μία φορά solo του Tolkki. Οι Sherinian, Johansson, Harkin στα πλήκτρα και ο περίφημος Holzwarth τέλος στα τύμπανα αρκούνται στο να υπηρετούν σωστά τις συνθέσεις, καθώς δεν τους προσφέρεται χώρος για ιδιαίτερους εντυπωσιασμούς.

Συνολικά το "The Land Of New Hope" αποτελεί έναν πολύ καλό δίσκο για το είδος του, εφόσον σίγουρα πληρούνται τα βασικά συνθετικά και εκτελεστικά στάνταρ, δεν έχει όμως να προσφέρει πλην ελαχίστων στιγμών ιδιαίτερες συγκινήσεις. Υπό αυτήν την έννοια, ναι μεν ακούγεται και ξανακούγεται ευχάριστα, δεν μπορεί όμως να χαρακτηριστεί απαραίτητος για τους φίλους του ευρωπαϊκού power metal. Περισσότερο λειτουργεί σαν υπενθύμιση της μοναδικής ικανότητας του Tolkki τα τελευταία 20 και πλέον χρόνια να σκαρώνει από συμπαθητικά έως αξιομνημόνευτα τραγούδια και άλμπουμ.

Το τι επιφυλάσσει το μέλλον για τον ίδιο, βρίσκεται μόνο στο μυαλό του Tolkki και μπορεί να αλλάξει με την ίδια ευκολία που μεταβάλλεται ο καιρός στο μεγάλο νησί. Αναμένεται λέει Avalon II με διαφορετικούς τραγουδιστές και πιθανώς μια περιοδεία μετά από αυτό. Επιτρέψτε μου πάντως να ελπίζω για περισσότερα στη συνεύρεση του Timo με την παλιοσειρά των Tuomo Lassila και Antti Ikonen, drummer και κιμπορντίστα των Stratovarius μέχι και το "Fourth Dimension". Νομίζω πως αυτό θα έχει περισσότερο ενδιαφέρον.
  • SHARE
  • TWEET