Thunderstorm

As We Die Alone

Dragonheart (2007)
Από τον Γιώργο Ζαρκαδούλα, 08/05/2007
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Εναλλακτικό - προοδευτικό doom; Επικίνδυνος κι εύκολα παρεξηγήσιμος όρος, αλλά είναι ο πλέον κοντινός στη μουσική των Ιταλών Thunderstorm. 5 χρόνια μετά το "Witchunter Tales" και 3 μετά το "Faithless Soul", κυκλοφορούν την τέταρτη και πιο αναγνωρίσιμη δουλειά τους, όπου κι εδώ ο τίτλος φανερώνει τις καταβολές - διαθέσεις τους.

Δε θα είναι υπερβολικό να τους κατατάξουμε στη συνομοταξία των απογόνων των Black Sabbath (βλ. Candlemass, Solitude Aeturnus, Trouble, Cathedral), όχι μόνο για τη μουσική τους κατεύθυνση, αλλά κυρίως για τη συνέπεια και την ποιότητα τους. Όχι, δεν έχουμε να κάνουμε με συνηθισμένους κλώνους που αναλώνονται σε ξεδιάντροπη αντιγραφή και κατά συρροή βεβήλωση των τεράστιων riffs του T. Iommi.

Οι επιρροές τους είναι εκ προοιμίου δηλωμένες, το doom έχει την πρωτοκαθεδρία στις συνθέσεις των 10 κομματιών, δεν κρύβουν όμως και την αγάπη τους σε
συκροτήματα όπως οι Fates Warning και Amorphis. Ετερώνυμα; Σαφώς, γι' αυτό και όποιος πρωτοείπε ότι έλκονται ξεστόμισε και μεγάλη κουβέντα. Σας παραπέμπω για του λόγου το αληθές στην ακρόαση των "We Die As We Dream (Alone)" και "I Wait", για να πάρετε μια μικρή γεύση από το πολιτισμικό σοκ που έπαθα όταν τα πρωτοάκουσα. Ειδικά το δεύτερο, πέραν του ότι είναι συγκλονιστικό τραγούδι, κατάφερε να με μελαγχολήσει ευχάριστα. Παράδοξο; Αντιφατικό; Φαίνεται πως οι Thunderstorm βάλθηκαν να μας προκαλέσουν ανάμεικτα συναισθήματα κυκλοφορώντας το "As We Die Alone", με αναίμακτες κι όχι οδυνηρές συνέπειες για τον ακροατή.

Οι καθαρά αργόσυρτες μελωδίες δε θα μπορούσαν παρά να κοσμούν με την παρουσία τους αυτό εδώ το διαμάντι και μας το προσυπογράφουν για να το εμπεδώσουμε, μεταξύ άλλων, και με το έβδομο κομμάτι ονόματι (και πράγματι) "S.l.o.w”, όπου η λυρικότητα και το συναίσθημα της ερμηνείας του Fabio "Thunder" Bellan εναρμονίζονται πλήρως με τα μαύρα riffs του που καταδικάζουν κάθε ανυποψίαστο σε αιώνιο σκότος.

Ο επίλογος τους είναι το ίδιο εντυπωσιακός, διασκευάζοντας J. Hendrix στο "Voodoo Child". Πριν χαρακτηρίσετε την προσπάθεια αυτή ως ιερόσυλη ή παράτολμη, κάντε τον κόπο ν' ακούσετε και τις αντίστοιχες που έχουν κάνει στα "Electric Funeral" και "In A Gadda Da Vida".

Όσοι βλέπετε στο πρόσωπο του μυθολογικού ήρωα Σύσιφου μια doom φιγούρα ενός comic, αρπάξτε το αβλεπί. Όσοι δε από εσάς τον θεωρείτε θύμα ραδιουργίας και κακόμοιρο, ακούστε το για ν' αναθεωρήσετε την άποψη σας. Τα καρτερικά μου σέβη...

  • SHARE
  • TWEET