Threshold

European Journey

Nuclear Blast (2015)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 09/11/2015
Ζωντανή αποτύπωση της εξαιρετικής περιόδου που περνάνε οι Βρετανοί progressive metallers
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Κάθε φορά που ακούω το νέο live άλμπουμ των αγαπημένων Threshold σκέφτομαι την συναυλία που τελικά δεν πραγματοποιήθηκε στην χώρα μας, παρ' όλο που -όπως μου είχε αναφέρει ο κιθαρίστας της μπάντας Karl Groom, στο περιθώριο της συνέντευξής μας- ήταν σχεδόν κλεισμένη.

Κι αυτό, διότι το "European Journey" αποτυπώνει μια μπάντα σε τόσο καλή κατάσταση που με κάνει να σιχτιρίζω για το ότι δεν είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε αυτό το live, αλλά την ίδια ώρα δεν μπορώ να μην παραδεχτώ πως η προσέλευση προβλεπόταν τόσο μικρή που θα κατέληγε στενάχωρη. Αλλά, ναι, αυτό το live άλμπουμ με κάνει να θέλω να τους δω ακόμα περισσότερο...

Θα πει κάποιος «όλα πειραγμένα είναι στη μίξη και στο mastering». Μπορεί, αλλά επιτρέψτε μου να θεωρώ ότι μια μπάντα σαν τους Threshold έχει την αξιοπρέπεια να μην μπαίνει στη διαδικασία να κοροϊδέψει τους οπαδούς της. Κι όταν ο πληκτράς Richard West κάνει λόγο για ένα από τα καλύτερα ηχητικά ζωντανά άλμπουμ που έχει ακούσει εδώ και καιρό, δεν ευλογεί τα γένια του. Έχει απλά δίκιο...

Το διπλό αυτό CD εστιάζει κυρίως στα δυο τελευταία άλμπουμ που σηματοδοτούν την σύγχρονη εποχή της, αυτή της δεύτερης (και καλύτερης) θητείας του Damian Wilson. Μπορεί να υπάρχουν εκπλήξεις όπως το σχεδόν δεκάλεπτο "Part Of The Chaos" από το μακρινό 1993 και το πρώτο άλμπουμ της μπάντας με τον Wilson στο μικρόφωνο, αλλά από εκεί και πέρα το "Long Way Home" (από το "Hypothetical"), τα "Mission Profile" και "Ground Control" (από το "Subsurface") και τα "Slipstream" και "Pilot In The Sky Of Dreams" (από το "Dead Reckoning") είναι πολύ σπουδαία τραγούδια για να λείπουν από το setlist.

Το γεγονός, όμως, ότι τα υπόλοιπα εννέα τραγούδια προέρχονται από το "March For Progress" και το "For The Journey" δεν μειώνει καθόλου την αξία του άλμπουμ, ίσα-ίσα την ενισχύει με τραγούδια σαν το "Ashes", το "The Hours", το πιασάρικο "Turned To Dust" και το επικό (σε διάρκεια) "The Box".

O Wilson δίνει πολύ ωραίο χρώμα σε παλιές και νέες συνθέσεις, και τολμώ να πω ότι τον θεωρώ πιο πλήρη τραγουδιστή από τον μακαρίτη τον Mac, ανεβάζοντας επίπεδο την μπάντα. Ταυτόχρονα ο ήχος είναι εξαιρετικός, καθιστώντας απολαυστική την ακρόαση του δίσκου.

Τα τελευταία χρόνια, αν δεν υπάρχει συνοδεία DVD, το audio κομμάτι μιας συναυλίας από μόνο του σπάνια με συγκινεί. Το "European Journey" με έχει «αναγκάσει» να το ακούω σε πολλαπλές επαναλήψεις κι αυτό από μόνο του αποτελεί πειστήριο του λόγου κυκλοφορίας του και αποδεικτικό ότι οι Threshold βρίσκονται ίσως στην καλύτερη φάση της καριέρας τους.
  • SHARE
  • TWEET