Three Seasons

Life's Road

Transubstans (2011)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 02/03/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Όσων το βλέμμα έπεσε στο όνομα της εταιρίας, Transubsatns, και ένιωσαν τις κόρες των ματιών τους να διαστέλλονται στη θύμηση των Siena Root, εδώ έχουν ένα λόγο παραπάνω να συνεχίσουν να διαβάζουν. Βλέπετε, ο ιθύνων νους των Σουηδών Three Seasons δεν είναι άλλος από τον Sartez Faraj, τραγουδιστή για κάποια φεγγάρια των προαναφερθέντων και κυρίως η φωνή που έκανε τη διαφορά στο εξαιρετικό "Far From The Sun" του 2008.

Στην πρώτη του προσπάθεια με νέο και κατα-δικό του συγκρότημα, δεν απομακρύνεται ιδιαίτερα από το ύφος των προηγούμενων συνεργατών του. Βασικά, δεν το κουνάει ούτε ίντσα. Προσκυνάει ευλαβικά το '70s hard rock και το heavy psych, χαϊδεύει ενίοτε τη jazz, ενώ η ενορχηστρωτική φαγούρα τον οδηγεί και σε folk χρωματισμούς, με το μπουζούκι, το φλάουτο και το βιολί των καλεσμένων μουσικών να χαρίζουν τους ήχους τους.

Τα τραγούδια των Three Seasons έχουν την τάση είτε να εκρήγνυνται εν μέσω μιας λάβας από hammond και ενός ορυμαγδού από riff, είτε να έρπονται και να ανεβαίνουν ύπουλα από τα άκρα μέχρι το μυαλό σου. Συχνότερα, δε, και τα δύο συμβαίνουν στη διάρκεια της ίδιας σύνθεσης (τα τρία υπερδεκάλεπτα κομμάτια δίνουν αυτό το περιθώριο). Ξέρουν πολύ καλά πώς να παίζουν με τη δυναμική ενός κομματιού και να του αλλάζουν ταχύτητα στη στιγμή και σε αυτό συνεισφέρει τα μέγιστα η ρυθμική βάση των Olle Risberg και Christian Eriksson, σε μπάσο και drums αντίστοιχα. Κυρίαρχο στοιχείο παραμένει πάντως η καταπληκτική, τόσο σε δυνατότητες, όσο και σε χροιά, φωνή του Faraj, ο οποίος όμως αποδεικνύει ότι δεν υπολείπεται σε τίποτα και στη lead κιθάρα. Εξίσου σημαντικά και τα πανταχού παρόντα πλήκτρα του φιλοξενούμενου Mattias Risberg, που δεν έχω καταλάβει γιατί ακόμα δεν έχει πάρει φανέλα βασικού και αναντικατάστατου μέλους στο συγκρότημα.

Προσπαθώ να καταπνίξω την υποκειμενικότητά μου, που με θέλει σκλάβο αυτού του ήχου, από όπου και όποτε και αν προέρχεται, ειδικά όταν αποδίδεται με τέτοια μαεστρία όπως εδώ. Προσπαθώ να επιβάλλω σχεδόν στον εαυτό μου την πραγματικότητα, που λέει ότι λείπει από το δίσκο η τεράστια έμπνευση, η συνθετική ιδέα που θα μετουσιωθεί σε ένα τραγούδι-ορόσημο και θα στιγματίσει το "Life's Road". Ευτυχώς όμως τα πάθη μας είναι για να υποκύπτουμε σε αυτά, οπότε από εμένα ανακηρύσσεται «πρόταση για το μήνα» και αμαρτίαν ούκ έχω.
  • SHARE
  • TWEET