Thom Yorke

Δεν είναι η πρώτη φορά που καινοτομεί και πιθανώς ούτε η τελευταία. Η σχέση του με τον ψηφιακό κόσμο, γνωστή.

Από το 2007 που κυκλοφόρησε το "In Rainbows" με το πρόθεμα «δώσε το αντίτιμο που νομίζεις», στο 2013 και την επιθετική κριτική του προς το Spotify, μέχρι την πρόσφατη κυκλοφορία του "Tomorrow's Modern Boxes" μέσω συνεργασίας με BitTorrent. Ο Yorke ενώνει τις δυνάμεις του με τον παραγωγό Nigel Godrich και επιχειρεί με κάθε τρόπο να καταπολεμήσει τα κατάλοιπα μιας βαλτωμένης βιομηχανίας. Απ ότι φαίνεται, επιτυγχάνει.

Οι Moby, Pixies και Public Enemy είναι κάποιοι απ αυτούς που το έχουν δοκιμάσει στο παρελθόν,  αλλά ο Yorke είναι ο πρώτος που εφάρμοσε μια τιμή-πύλη σε BitTorrent bundles. Το αποτέλεσμα ήταν πάνω από 34.900 άτομα να κατεβάσουν το άλμπουμ έναντι ποσού έξι δολαρίων, μέσα στις δύο πρώτες ώρες της κυκλοφορίας του και πάνω από 1.000.000 μέσα σε έξι μέρες. Ναι, φαίνεται να φύσηξε ένα ρηξικέλευθο αεράκι, αλλά τα αποτελέσματα είναι αντιπροσωπευτικά ή οφείλονται στη βαρύτητα του ονόματος του Thom Yorke;

Το "Tomorrow's Modern Boxes" είναι το δεύτερο σόλο άλμπουμ του, ακολουθώντας το "The Eraser" και είναι πράγματι από μόνο του, ένα πείραμα. Εκτός, απ την έκπληξη της κυκλοφορίας και του τρόπου που έγινε, έκπληξη αποτελεί και το περιεχόμενό του. Όλο το άλμπουμ είναι σε «σίγαση», με πειραγμένα synths και ηλεκτρονικά beats μοτίβα να πλαισιώνουν τα φωνητικά ή μάλλον μουρμουρητά και ένα μυστήρια καθηλωτικό υποβόσκον πιάνο. Το "A Brain In A Bottle" είναι το πιο «ζωντανό» και δυνατό κομμάτι στο άλμπουμ. Στο "Guess Again" παρατηρείς άμεσα την ομοιότητα με το "Pyramid Song" και το ότι η φωνή του μένει αναλλοίωτη στο πέρασμα του χρόνου. Στο "The Mother Lode" η ηχώ και το loop twist δένει όμορφα με τα φωνητικά, ενώ το "Truth Ray" ξεχωρίζει.

Οι fan των Radiohead πιθανώς να κοιμηθούν, ενώ αυτοί των Atoms For Peace θα πιάσουν τη διάχυτη πρωτοποριακή αίσθηση. Μια κυκλοφορία που θα συζητηθεί περισσότερο για τον τρόπο διανομής του άλμπουμ, παρά για το περιεχόμενό του. Το θέμα είναι πέραν της αναγκαιότητας της κυκλοφορίας του, σκοπεύοντας να υπενθυμίσει την ουσιώδη σχέση μεταξύ δημιουργού και κοινού, έχει κάτι να προσφέρει; Μου φαίνεται σαν τα κομμάτια να είναι υπολείμματα προηγούμενης δουλειάς του Yorke, τα οποία τα μάζεψε σ' ένα δίσκο, τα μπέρδεψε λίγο με ηλεκτρονικά αγγίγματα και μας τα έδωσε να «παίξουμε». Έτσι, για να μας αποπροσανατολίσει λιγάκι, να αποδείξει για άλλη μια φορά, τη μεγαλοφυΐα του και να κάνει μια νύξη ότι «τα καλύτερα έρχονται».