Theodore Ziras

Virtual Virtuosity

(2003)
13/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

"Επιτέλους ήρθε!" Φώναξα μόλις πήρα στα χέρια μου αυτό το δισκάκι, και όχι άδικα όπως διαπίστωσα στη συνέχεια... 11 instrumental συνθέσεις από το μάστορα του είδους πλέον Theodore Ziras (ή αλλιώς Θοδωρή). Αυτό είναι το δεύτερο προσωπικό του album (το πρώτο "Trained To Play" ήταν απλά τρομερό) και ήθελα να το ακούσω για ένα λόγο παραπάνω. Ήθελα να δω αν μπορεί να τιθασεύσει το ταλέντο του και να βγάλει ένα καλό δίσκο αντάξιο του πρώτου. Για να δούμε λοιπόν τι πέτυχε.

Το album ξεκινάει με μία τριπλέτα όμορφων κομματιών που προσωπικά είναι και από τα αγαπημένα μου. Από την πρώτη κιόλας ακρόαση του album στο μυαλό μου "έπαιζαν" συγκρίσεις με το αντίστοιχο instrumental album ενός άλλου μεγάλου Έλληνα πολυοργανίστα, του Βασίλη Κάτσιώνη (όσοι έχετε πώρωση με instrumental albums πρέπει να τσεκάρεται το "Turn Of My Century"). Λοιπόν μετά από πολλές ακροάσεις κατέληξα στο ότι ενώ στο "Virtual Virtuosity" όλα τα κομμάτια σαν συνθέσεις είναι πάνω από απλά καλές, δεν υπάρχει το τραγούδι που θα ξεχωρίσει (με εξαίρεση ίσως το μπαλαντιάρικο "Evermore"). Λείπουν δηλαδή κομμάτια σαν το "The Gush", "Never Breaking The Rules" και "Common Transition" που είχε το πρώτο album του Θοδωρή. Δεν είναι κακό αυτό, απλά οι συνθέσεις του "Trained To Play" ήταν πιο ευκολομνημόνευτες. Πάμε στην παραγωγή τώρα. Όπως και του πρώτου album είναι μέτρια, και αυτό γιατί έχει γίνει σε ένα υπολογιστή με την κιθάρα μόνο να αποτελεί real όργανο. Είναι πολύ καθαρή και αφήνει στην ουσία τις κιθάρες να κάνουν παιχνίδι. Η τεχνική του Zira είναι πολύ με πάρα πολύ προχωρημένη, με πολλά arpeggios συνεχόμενα tapping και πολλές νότες το δευτερόλεπτο. Αυτό που πρόσεξα και μου έκανε εντύπωση είναι ότι ενώ υπάρχουν μία και δύο lead κιθάρες να παίζουν solο και μελωδίες ταυτόχρονα, δεν υπάρχει καθόλου ρυθμική. Πραγματικά μου έκανε εντύπωση αυτή του η επιλογή. Από κομμάτια εκτός από τα τρία πρώτα ("Terminus Ad Quem", "Dark Valley" και "Depression") ξεχώρισα τα "Air To Air", "Your Majesty" (ποιους Dream Theater μου θύμισε) και το απαλό αλλά άκρος συναισθηματικό "Evermore...".

Συνοψίζοντας, όσοι δηλώνουν fan των Malmsteen, Vinnie Moore, Jason Becker, αλλά και του γρήγορου κιθαριστικού παιξίματος πρέπει να αγοράσουν αυτό το album σίγουρα. Για τους υπόλοιπους θα έλεγα ότι είναι ένα γρήγορο album που σε ανεβάζει με τις όμορφες συνθέσεις του. Πραγματικά δεν υπάρχει μέρα που να μην το ακούσω μια φορά.
Επικοινωνήστε με το Θοδωρή μέσω του προσωπικού site www.ziras.cjb.net.

  • SHARE
  • TWEET