Theatre Of Tragedy

Θυμάστε ακόμα τους Theatre Of Tragedy; Το συγκρότημα που στα πρώτα βήματα του έγινε γνωστό για τον τρόπο που συνδύαζε τις gothic φόρμες της μουσικής του με την αιθέρια φωνή της τραγουδίστριας Liv Kristine; Αν ναι, σίγουρα θα θυμάστε επίσης ότι κατά το 2000 οι Theatre με το "Musique" έκαναν μια πιο electro στροφή στην καριέρα τους που είχε καταστρεπτικό αντίκτυπο τόσο στις πωλήσεις όσο και στην απήχηση των δύο τελευταίων τους πονημάτων στην ευρεία μάζα του κοινού.

Τι έκαναν για να αποφύγουν τα χειρότερα; "Χρέωσαν" την αποτυχία και την ηχητική στροφή στη Liv, την έδιωξαν και από το 2002 τα ίχνη τους αγνοούνταν... Μέχρι φέτος όμως, όπου και κυκλοφορούν τη νέα τους δουλειά με τίτλο "Storm" και με τη Nell Sigland νέα φωνή πίσω από το μικρόφωνο, επιστρέφουν στα metal λημέρια και προσπαθούν να μας ξανακερδίσουν. Το καταφέρνουν;

Εν μέρει ναι. Το "Storm" από μια άποψη θα μπορούσαμε να πούμε ότι αποτελεί τη μίξη του ήχου των gothic-rockers της προ-"Musique" εποχής με τον σύγχρονο ήχο, με σαφείς ροπές όμως προς πιο ήπιες φόρμες και πιο "πιασάρικα" φωνητικά. Τα κομμάτια του "Storm" στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό στα πλήκτρα και στην αέρινη φωνή της Nell, η οποία αν και έχει ομοιότητες με αυτήν της προκατόχου της, είναι πιο κοριτσίστικη και σαφέστατα κερδίζει τις εντυπώσεις. Πράγμα που δεν κάνουν όμως και τόσο πολύ οι συνθέσεις του "Storm": ήπιες, με τα brutal μέρη του παρελθόντος να έχουν αντικατασταθεί με φωνητικά παραμορφωμένα και γρεζάτα, με τις κιθάρες και το rhythm section "χαμένα" στο φόντο για να πρωταγωνιστήσει η φωνή της Nell και τα πλήκτρα.

Η αλήθεια είναι ότι στο "Storm" βρήκα περισσότερους ύστερους Anathema από παλιούς Theatre Of Tragedy, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Στο "Storm" οι Theatre Of Tragedy λιμάρουν τη βιαιότητα των παλαιότερων δουλειών τους και προσπαθώντας να δώσουν στην πρόσφατη δισκογραφία τους μια συνοχή, αρκούνται σε αισθαντικά mid-tempo κομμάτια, τα οποία μπορεί μεν να ρέουν εύκολα και να σε τέρπουν, αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση εξαρτησιογόνα και σοκαριστικά.

Μετά τους Lacuna Coil, άλλη μια μπάντα του ιδιώματος κάνει σαφή στροφή προς πιο ήπιες φόρμες. Σημεία των καιρών; Ίσως. Απλά όταν οι Theatre Of Tragedy στο παρελθόν αποτελούσαν το συνώνυμο του gothic metal και ήταν ιδανικοί για αυτούς που έβρισκαν τους Lacuna Coil, τους Nightwish και τους Gathering πολύ ήπιους για τα γούστα τους, με την τελευταία τους δουλειά στοχεύουν σε ένα ευρύτερο κοινό, πράγμα που μπορεί μεν να τους ξαναβάζει στο παιχνίδι δυναμικά, αλλά τους καθιστά παράλληλα και ουραγούς σε ένα πρωτάθλημα που όλα τα υπόλοιπα συγκροτήματα τους ξεπερνούν άνετα με τις πιο πρόσφατες δουλειές τους.

Εν κατακλείδι ένα δυναμικό come-back με μια τραγουδίστρια που καλύπτει τη θέση του μικροφώνου επάξια και αποτελεί και το highlight του "Storm", το οποίο αν και έχει κάποιες ενδιαφέρουσες στιγμές, δε μας συναρπάζει όσο θα έπρεπε. Οι Theatre Of Tragedy έχουν απεκδυθεί του παλαιότερου gothic μανδύα τους και ανοίγονται σε ύδατα στα οποία συχνάζουν οι σαφώς εμπειρότεροι τους είδους. Έτσι το "Storm" θα μπορούσε να είναι είτε ένα καλό πρώτο βήμα για ένα νέο κοινό, είτε ένα σαφές αποδεικτικό της κατωτερότητας των Theatre Of Tragedy απέναντι στους υπολοίπους. Το ποιο από τα δύο είναι σωστότερο θα το ανακαλύψετε μόνοι σας με την ακρόαση του.