The Virginmarys

King Of Conflict

DoubleCross (2013)
Από τον Μανώλη Γεωργακάκη, 05/03/2013
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Επιτέλους, που να πάρει και να σηκώσει! Πάνε δυόμισι χρόνια τώρα που πιλατεύω τούτο τον ταλαίπωρο περίγυρο, σχετικά με αυτούς τους καταπληκτικούς τύπους από το Macclesfield της Αγγλίας, και ευχαρίστως ομολογώ ότι λατρεύω να ξεστομίζω την ερεθιστική πρόταση «σας τα έλεγα εγώ». Ιδού, λοιπόν, η αριστοτεχνία των Virginmarys σε ένα ολοκληρωμένο και παραγεμισμένο άλμπουμ. Προσέξτε, όμως, γιατί μπορεί να σας τον ξεχαρβαλώσει το σβέρκο.

Αυτό δεν είναι μουσική, είναι δίκτυο από ωρολογιακές βόμβες. Η σεβάσμια rock παράδοση είναι η νύφη, ο επίκαιρος μοντερνισμός είναι ο γαμπρός. Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη μπάντα που να καταφέρνει αυτό το πάντρεμα με τόσο επιτυχημένη διάνα και μοναδική άνεση, εκτός ίσως από τους Hives σε μάλλον διαφορετικό ηχητικό εμβαδόν. Ακούστε το "Out Of Mind" και θα νομίσετε ότι οι AC/DC το γυρίσανε στο grunge. Ακούστε το πομπώδες riff του "Running For My Life" ή του "Taking The Blame" και θα βεβαιωθείτε ότι οι Virginmarys παίρνουν πίσω τα blues που είχαν σφετεριστεί οι Rage Against The Machine. Τούτοι οι κομπιναδόροι ξέρουν δύο φονικά κόλπα: το κοφτερό staccato και την απελευθέρωση θυελλώδους δύναμης την κατάλληλη στιγμή. Συγκρατούνται μέχρι να μην αντέχεις άλλο την προσμονή και μετά απλώς πατούν τη σκανδάλη του πιο σφοδρού rock 'n' roll. Η λιτότητα είναι τέχνασμα και πρόκειται για ένα εξωφρενικά αποτελεσματικό τέχνασμα. Όσο κι αν μοιάζουν ανεπιτήδευτα, τούτα τα έγχορδα παίζουν ακριβώς αυτό που χρειάζεται για να λειτουργήσει το γουστάρειν, μέχρι να κολλήσει το χαμόγελο στα αυτιά.

Μετά από τρία έξοχα EP, το άλμπουμ "King Of Conflict" καταφθάνει ως επιβεβαίωση. Το καλωσόρισμα του νεοκυκλοφόρητου "Dead Man's Shoes" στέκεται στο ίδιο επίπεδο με τα καλύτερα τραγούδια των EP, τα οποία ακολουθούν στη σειρά, για να ρίξουν τα σαγόνια στο πάτωμα. Το "Portrait Of Red" είναι μια εκπληκτική υπογραφή, το "Just A Ride" σε βάζει να χτυπάς αόρατα τύμπανα σαν ηλίθιος, το "Out Of Mind" σε ντύνει στην πένα για να χορέψεις με τον ώμο μερακλωμένος, ενώ έπειτα η αδιαμφισβήτητη μεγάλη επιτυχία "Bang Bang Bang" ξετρελαίνει. Τα περισσότερα «καινούρια» τραγούδια τείνουν να προσθέτουν ένα νέο στοιχείο στη συνταγή, επιλέγοντας τη δυναμική των ογδόων. Πάντως, αυτό που έχει σημασία είναι πως η στιβαρότητα του μοντέρνου ήχου παραμένει στην ίδια δοσολογία με τους ανελέητους φούσκους αγνού rock. Ο Ally Dickaty, ο μπροστάρης αυτού του εκλεκτού τρίο, τραγουδάει σαν να καίγεται το κτήριο και να μην νοιάζεται κανείς. Θα κάνει λίγο φιγούρα με αυτή την αγουροξυπνημένη και σπασμένη σχεδόν grunge ή indie ευαισθησία, λες κι ο Alex Turner προσπαθεί να τραγουδήσει Kings Of Leon, ενώ, μετά από δυο-τρεις στίχους, δεν θα διστάσει να πετάξει μια heavy metal κραυγή από το Λος Άντζελες. Μιλάμε για πάθος, όχι αστεία!

Δεν μπορώ καν να φανταστώ τι άλλο μπορεί να θέλετε, μωρέ, αχάριστα μούλικα!
  • SHARE
  • TWEET