The Sword

Κάποιες μπάντες είναι ιδιαίτερα τυχερές. Αλλά και πάλι δεν αρκεί μονάχα αυτό για να φτάσουν στην ενδεχόμενη επιτυχία. Θέλει φυσικά και αδιαμφισβήτητη ικανότητα. Οι Αμερικάνοι The Sword, στο ολόφρεσκο τρίτο άλμπουμ τους διαθέτουν τα παραπάνω καθώς  και την στόφα, τον αέρα αν προτιμάτε, της  ανερχόμενης δύναμης. Και αυτό συμβαδίζει με το momentum και την κατά κάποιο τρόπο επαναφορά του σύγχρονου ήχου σε πιο κλασικο-μεταλικά πρότυπα και φάσεις στο χώρο του ευρύτερου heavy rock.

Το "Warp Riders" λοιπόν, το τρίτο άλμπουμ των The Sword, καταφέρνει να τους εδραιώσει με σχετικά μικρή προσπάθεια. Μετά από μια περιοδεία ως support των Metallica και τη δημόσια παραδοχή της αξίας της από τον Lars Ulrich, λογικό είναι η μπάντα να ανοιχτεί σε κατά πολύ μεγαλύτερο ακροατήριο και να δώσει τον καλύτερο εαυτό της για το νέο της δημιούργημα.

Αντικρίζοντας εν αρχής το εξώφυλλο του "Warp Riders", εύκολα κανείς μπορεί να κάνει μια μαντεψιά περί του θεματικού περιεχομένου του δίσκου, καθώς το concept, με το οποίο ασχολήθηκαν έχει λάβει τις επιρροές του από sci-fi ιστορίες, με ματιές προς cult κινηματογραφικές προσπάθειες κυρίως 70s και 80s και σχετικά κόμιξ. Ο πρωταγωνιστής λοιπόν, ανακαλύπτει μια μυστηριώδη ουράνια σφαίρα και συναντά ένα όν πέρα από τον χώρο και τον χρόνο, τον Chronomancer, ο οποίος τον βάζει σε μια διαδικασία να αποκαταστήσει την ισορροπία του πλανήτη του. Σε αυτό το ταξίδι θα συναντήσει περίεργους πολεμιστές, μυστηριώδεις μάγισσες και διάφορα άλλα, μέχρι να αλλάξει τον ρου της ιστορίας με το σκάφος του, το επονομαζόμενο "The Sword".

Και το παραπάνω θεματικό περιεχόμενο, συνδυάζεται επιτυχώς και με τις μουσικές επιρροές που κατακλύζουν το άλμπουμ. Από Black Sabbath φυσικά, στους τρεις πρώτους δίσκους των Rainbow και από κει ένα πέρασμα από τις κλασικές στιγμές των Iron Maiden και στους παραλληλισμούς με πιο southern rock καταστάσεις. Οι οπαδοί των Sword, προφανώς γνωρίζουν τον ήχο και τις επιρροές της μπάντας στο "Warp Riders" θα ανταμειφθούν από τις προσπάθειές της, παρόλο που σαφώς έχουν απομακρυνθεί από τις πιο stoner καταβολές του "Age Of Winters". Αν και προσωπικά θεωρώ το "Age Of Winters", το ντεμπούτο τους, ως το κατεξοχήν magnum opus της μπάντας (μέχρι στιγμής βέβαια), οι The Sword καταφέρνουν και αλλάζουν τον ήχο τους, διατηρώντας όμως την προσωπικότητά τους,  «επιμεταλλώνουν» κι άλλο τις κιθάρες, βελτιώνουν τα φωνητικά και βέβαια παραμένουν, έστω και λιγότερο, σε ένα doom/stoner πλαίσιο, πάντα ως αποκύημα της heavy metal προτίμησής τους.

Και εκτός των άλλων, την παραγωγή επιμελήθηκε ο Matt Bayles (Mastodon, Isis κ.ά.), μιας και στα προηγούμενα δύο άλμπουμ των Sword, η μπάντα τάχε αναλάβει όλα. Σε γενικές γραμμές πρόκειται για ένα άλμπουμ, το οποίο σίγουρα είναι όμορφο ηχητικά και πραγματικά διαχωρίζει τους Sword από τις ελπιδοφόρες μπάντες της εποχής και τους μετατρέπει σε πρωταγωνιστές. Ένα παλιομοδίτικο concept φαντασίας, που παραπέμπει σε cult συνειρμούς (δείτε το video του "Tres Brujas" πχ), συνθέσεις που κάνουν περιπετειώδη τον ήχο τους και τους κατατάσσουν ως ένα αμιγώς metal γκρουπ, με όρεξη για μεγάλα πράγματα. Οι The Sword, μέσα σε 49 λεπτά σάς προσκαλούν στο ομώνυμο σκάφος, σε μια διαγαλαξιακή sci-fi βόλτα με συνοδοιπόρους κομμάτια που λοξοκοιτάζουν στις απαρχές του heavy ήχου.