The Samuel Jackson Five

The Samuel Jackson Five

Denovali (2012)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 22/05/2012
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Πάντα έτρεφα μια μεγάλη συμπάθεια για τους The Samuel Jackson Five. Κάτι το όνομά τους που μου έφερνε στο νου βιβλικές pulp fiction-ικές ατάκες, κάτι η καταγωγή τους (ψήνομαι στο τέλος της χρονιάς να στείλω αποκλειστικά νορβηγική 15-άδα, αλήθεια) κάτι η κομματάρα "Skinflick Dress Rehearsal" από τη δεύτερη δουλειά τους, το "Easily Misunderstood" του 2005, πάντα είχαν θετικό πρόσημο στο μυαλό μου. Όταν έσκασε μύτη η νέα, τέταρτη δισκογραφική τους δουλειά, ομότιτλη, και με εντυπωσιακό διαστημικό εξώφυλλο, ομολογώ ότι έκατσα ικανοποιημένος και θετικά προδιατεθειμένος να την ακούσω. Όταν τελείωσε η πρώτη ακρόαση ήμουν μπερδεμένος ως προς την -σε στιγμές- τολμηρή αλλαγή πορείας της μπάντας. Δεν ήταν παρά αρκετές ακροάσεις μετά όταν καταστάλαξα ότι πρόκειται όντως για έναν από τους πιο φρέσκους, ενδιαφέροντες, εθιστικούς και -γιατί όχι- καλύτερους φετινούς δίσκους.

Οι The Samuel Jackson Five είναι μια μπάντα με καθαρά post-rock υπόβαθρο και αρκετές ανησυχίες που αποκτούν υπόσταση και εν τέλει γιγαντώνονται σε αυτήν την κυκλοφορία, η οποία, αν το δει αντικειμενικά κανείς, οφείλει και της αρμόζει να βρίσκεται κάτω από την ταμπέλα prog rock. Αυστηρά. Πρακτικά έχουμε μια ηχητική πανδαισία που αρέσκεται στο math rock και τις jazz περιπέτειες, δε διστάζει να φανερώσει το post-rock παρελθόν της, ηλεκτρονικά μπλιμπλίκια τοποθετημένα με σύνεση και όμορφα μελωδικό και παιχνιδιάρικο alt-prog. Πολλές ταμπέλες χμ; Ε, κριτική κάνουμε, κάπως πρέπει να κωδικοποιήσουμε τα λεγόμενά μας, διαφορετικά θα έλεγα «πάτε λιώστε τον δίσκο μέχρι να γίνει κτήμα σας και ελάτε να λέμε πόσο σπέρνει». Βασικά, αυτό θα πω και τώρα. Πηγαίνετε.

Κομβικό σημείο, πέραν του math rock στοιχείου που μοιάζει να κυριαρχεί, είναι η παρουσία φωνητικών σε αρκετά κομμάτια της κυκλοφορίας. Αυτά προέρχονται από τους αξιότιμους κυρίους/κατόχους νορβηγικών Grammy, Truls Heggero και Pål Angelskår, όπως επίσης και από τον Thomas Bratlie, τραγουδιστή της post-hardcore μπάντας Rumble In Rhodos. Δεν υπάρχει κομμάτι που να υστερεί, κάθε ένα με τη δική του ιδιαίτερη ταυτότητα και με το δικό του λιθαράκι να προσφέρει στην ολότητα που είναι το "The Samuel Jackson Five". Δυνατότερες στιγμές, το "Electric Crayons" που έχει κάτι από την αύρα των The Mars Volta και με τα 2 λεπτά και 50 δεύτερά του παρακαλεί για repeat και το "Tremulous Silence" με το πανέμορφο ξεκίνημά του και τη δυναμική κορύφωσή του. Αμφότερα είναι κομμάτια με φωνητικά, κάτι που δε σημαίνει ότι οι instrumental στιγμές χωλαίνουν υπό καμία έννοια. Κάτι που σημαίνει, όμως, ότι το πείραμα κρίνεται άκρως επιτυχημένο. Η καλύτερη δισκογραφική στιγμή της μπάντας, μέχρι την επόμενη θέλω να πιστεύω. Ας δώσουμε τη δέουσα προσοχή...
  • SHARE
  • TWEET