The Quill

Ένα χαρακτηριστικό της χρονιάς που πέρασε ήταν οι κυκλοφορίες πολύ καλών άλμπουμ από τη Σκανδιναβία. Φαίνεται πως τα μανιτάρια είναι πιο σπάνια από τις καλές μπάντες εκεί. Όπως καταλάβατε, από τον κανόνα δεν θα μπορούσαν να εξαιρεθούν οι Quill.

Αν και υπάρχουν από το 1989 μόλις πέρσι κατόρθωσαν να γίνουν γνωστοί στο ευρύ κοινό και να εντυπωσιάσουν. Το “Voodoo Caravan" έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε αυτό. Χωρίς να κρύβει τις επιρροές του από τα κλασικά συγκροτήματα των 70´s, αλλά και από αρκετά σύγχρονα είναι ένας εξαιρετικός δίσκος του λεγόμενου doom stoner rock, αν και σε πολλά σημεία ξεφεύγει και προς άλλες κατηγορίες, κατορθώνοντας να μην κλειστεί σε στεγανά.

Ο τραγουδιστής Magnus Ekwall κλέβει την παράσταση με την επιβλητική, μεστή και δυνατή του φωνή με την οποία ερμηνεύει τις 11 συνθέσεις. Τα κομμάτια που ξεχωρίζουν με την πρώτη ακρόαση είναι τα "Shapes Of Afterlife" με το έτσι κι αλλιώς καταπληκτικό μπάσο του Roger Nilsson(που τώρα παίζει στους Spiritual Beggars) να πρωταγωνιστεί, το "Save Me", το ομότιτλο "Voodoo Caravan" και το "Drifting". Oι λάτρεις των υπέρβαρων κιθαριστικών riff βρήκαν άλλο ένα cd να επενδύσουν. Αν ανήκετε σε αυτούς και δεν ανακαλύψατε τους Quill ακόμα, ποτέ δεν είναι αργά…