The Mob

"Mob Rules": Σπουδαίος δίσκος. "The Mob" όμως rules; Εντάξει, όχι τόσο όσο το "Mob Rules" rules (σας μπέρδεψα ε;), όμως σε μία χρονιά με ένα τσουνάμι καλών κυκλοφοριών, ο πρώτος δίσκος των Mob είναι σίγουρα μία από τις πιο αξιοπρόσεκτες αυτών. Κι αν ο κανόνας λέει πως τα project βαρύγδουπων ονομάτων είναι από μέτρια έως βαρετά, τότε το "The Mob" είναι η εξαίρεση που τον επιβεβαιώνει.

Οι Mob ουσιαστικά είναι project σχηματισμένο γύρω από τον γνωστό στους περισσότερους Reb Beach (πρώην-Winger, Dokken, νυν-Whitesnake). Οι υπόλοιποι «μαφιόζοι» είναι εξίσου ακουστά ονόματα στην πιάτσα: Ο Kip Winger παίζει μπάσο, προσφέρει δεύτερα φωνητικά και έχει κάνει και την παραγωγή. Ο Kelly Keagy των Nightranger βρίσκεται στα drums, μολονότι αρχικά ήταν προγραμματισμένο την εν λόγω θέση να καταλάβει ο Frankie Banali των Quiet Riot - ναι υπάρχουν ακόμα κι αυτοί. Στα πλήκτρα βρίσκεται άλλο ένα μέλος των τωρινών Whitesnake, ο, έχων ελληνικές ρίζες, Timothy Drury (λέτε μικρό να τον φωνάζανε Τιμόθεο;). Τέλος, η μεγάλη έκπληξη βρίσκεται πίσω από το μικρόφωνο. Όχι, δεν είναι κανένας από τους γνωστούς AORάδες, αλλά ο Doug Pinnick των King's X (γιατί αυτή η μπάντα δε μου αρέσει καθόλου;). Παρότι φαινομενικά αταίριαστη επιλογή, η φωνή του Pinnick είναι αυτή που αποτρέπει το δίσκο από το να ακούγεται σαν ένας κλασσικός δίσκος της Frontiers (μελωδίες και Άγιος ο Θεός), δίνοντας του μία πιο ενδιαφέρουσα διάσταση. Μία διάσταση που συνταιριάζει κλασσικούς ήχους του AOR και του εμπορικού αμερικανικού hard rock, με λιγάκι πιο σύγχρονη (τουτέστιν σκληρή στην περίπτωση μας) προσέγγιση στα φωνητικά.

Στις συνθέσεις ο Beach γενικά έχει επιλέξει να ακολουθήσει την πεπατημένη, ή αλλιώς ασφαλή μονοπάτια. Ιδιαίτερες πρωτοτυπίες σε σχέση με τα συγκροτήματα στα οποία έχει υπηρετήσει ο Beach δεν υπάρχουν. Κι όμως! Τα τραγούδια, χωρίς να είναι αναγκαστικά πιασάρικα, έχουν αυτό το κάτι που λείπει από το 90% των νέων κυκλοφοριών. Τι είναι αυτό; Λυπάμαι, δεν το έχω ανακαλύψει ακόμα. Είναι πάντως κάτι το οποίο σε κάνει να ακούς το δίσκο ξανά και ξανά ευχάριστα και χωρίς να κουράζεσαι.

Πολύ καλό δισκάκι, αξίζει την προσοχή σας (sic - τα λεφτά σας ήθελα να πω, ή όσα περισσεύουν από αυτά ελέω ημερών!) αν βρίσκετε ενδιαφέρουσα την ιδέα ενός group που κινείται ανάμεσα σε AOR και πιο σύγχρονους ('90s) ήχους.