The Mars Volta

Octahedron

Warner (2009)
Από τον Κώστα Σακκαλή, 20/11/2009
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Ο τίτλος του δίσκου προδιαθέτει για κάτι γεωμετρικό, γραμμικό, τεχνικό, απόλυτα μελετημένο όπως περίπου οι προηγούμενοι δίσκοι των The Mars Volta. Και είναι. Αλλά με κάτι το διαφορετικό, μία αλλαγή αισθητή, τόσο από τους φίλους του συγκροτήματος όσο και από τον περιστασιακό ακροατή. Είναι φανερό ότι οι The Mars Volta έχουν ρίξει αρκετά τους τόνους τόσο στην ταχύτητα όσο και στην τεχνοκρατική αντίληψη των προηγούμενων δίσκων. Αν δεν ήταν αφοριστικό, θα μπορούσαμε να πούμε ότι μαθαίνουν να γράφουν Τραγούδια.

Αυτό δεν αποτελεί μομφή για τις προηγούμενες δουλειές τους. Τα progressive/ψυχεδελικά μονοπάτια στα οποία περιπλανήθηκαν με κορυφαίους δίσκους όπως το "De-Loused In The Commatorium" ή το "Frances The Mute" παραμένουν ο ακρογωνιαίος λίθος της μουσικής τους. Η εξέλιξή τους όμως ήταν λογικό να ακολουθήσει μία προσήλωση στη σύνθεση και να αποτελέσει ένα σταθμό στην ξέφρενη πορεία τους με τις απανωτές κυκλοφορίες τόσο ως συνόλου όσο και μεμονωμένα τα μέλη τους.

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι, αναλογικά, αποτελεί το "Octahedron" για την παρέα του Omar και του Cedric ό,τι το "III" αποτέλεσε για τους Led Zeppelin. Δεν το γύρισαν στο ακουστικό folk rock βέβαια. Οι κιθάρες ακόμα ξυρίζουν ενίοτε, η ρυθμική βάση παραμένει στο μυαλό μου το κρυμμένο τους όπλο και οι θορυβώδεις εκρήξεις θα έκαναν ακόμα και τους Beavis & Butthead να φωνάξουν «yeah!» (μελαγχολώ βέβαια στη σκέψη ότι η γενιά που μεγαλώνει με τους The Mars Volta πιθανόν να μην έχει καν ακουστά τις δύο αυτές φιγούρες). Όμως οι ατμοσφαιρικές συνθέσεις είναι περισσότερες, τα πλήκτρα είναι λιγότερο επιθετικά, τα φωνητικά αποκαλύπτουν μία πλουσιότερη γκάμα συναισθημάτων, το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι είναι στα 8:22 (γεγονός πρωτόγνωρο για αυτούς) και δεν είναι λίγες οι φορές που μπορεί να εντοπίσει κάποιος τη συμβατική δομή των κουπλέ/ρεφρέν.

Η ουσία όμως είναι ότι ο δίσκος κυλάει σαν νεράκι, περιέχει μόνο εξαιρετικές στιγμές, που αυτή τη φορά μπορείς ακόμα και να σιγοτραγουδάς μέσα σου, και εν τέλει, αλλάζοντας και ανανεώνοντας ελαφρώς τα υλικά, εξακολουθεί να διατηρεί την σφραγίδα των The Mars Volta. Είναι ανάμεσα στα αριστουργήματά τους; Δυσκολεύομαι να τον κατατάξω μαζί με τα δύο πρώτα τους αλλά πιθανότατα είναι ό,τι καλύτερο κυκλοφόρησαν έκτοτε. Μην εκπλαγείτε πάντως αν σε μία μελλοντική «Best Οf/Greatest Hits» συλλογή αυτός εδώ ο δίσκος έχει την μεγαλύτερη αντιπροσώπευση.
  • SHARE
  • TWEET