The Jezabels

Η απόσταση Αυστραλίας-Ευρώπης ήταν ανέκαθεν μεγάλη όχι μόνο για τα αεροπλάνα, αλλά ακόμα και για τη μουσική των Αυστραλών στο να φτάσει στα ηχεία των κατοίκων της Γηραιάς Ηπείρου. Εξαιρέσεις προφανώς και υπάρχουν, αλλά η μεγάλη πλειοψηφία των συγκροτημάτων που αποκτούν κοινό και ρεύμα στους Aussies, παραμένουν «underground» για τους υπόλοιπους. Χαρακτηριστική περίπτωση, τουλάχιστον προς το παρόν, είναι και οι The Jezabels, το ντεμπούτο των οποίων έχει γίνει ήδη χρυσό στην πατρίδα τους, αλλά στα μέρη μας είναι εξαιρετικά δυσεύρετο.

Ένας πιθανός λόγος για την όποια αδιαφορία προς τους ίδιους είναι η απροθυμία τους στο να υπογράψουν με κάποια από τις λεγόμενες «μεγάλες» δισκογραφικές (αν και στις μέρες μας το «μεγάλη» φαντάζει υπερβολικό για την υπο κατάρρευση βιομηχανία δίσκων). Από την άλλη, το να συλλογιστεί κανείς το γιατί χαίρουν της εκτίμησης μίας τόσο μεγάλης μερίδας συντοπιτών τους δεν είναι και τόσο δύσκολο: Οι Jezabels καταφέρνουν από το ντεμπούτο τους να ακούγονται διαφορετικά ή έστω όσο πολύ λίγα άλλα ονόματα.

Στη θεωρία είναι ένα indie συγκρότημα με rock και pop στοιχεία. Στην πράξη είναι αρκετά παραπάνω. Ένα dark / gothic pop σχήμα, με rock νοοτροπία αλλά και 80’s dance αναφορές, που έχει δύο κύρια σημεία αναφοράς:

Πρώτον, την απίστευτη φωνή της frontwoman του, Hayley Mary. Σκεφτείτε κάτι ανάμεσα στην Florence Welch (aka Florence & The Machine), την PJ Harvey, την Kate Bush, τη συνονόματή της Hayley Williams (Paramore) και γιατί όχι, τη Cyndi Lauper! Υπέροχη χροιά, άνεση στα ψιλά και γενικά αέρας κάθε άλλο παρά πρωτάρας.   
Δεύτερον, το πολυδιάστατο και δυναμικό παίξιμο του Nik Kaloper στα drums που καλύπτει πλήρως την απουσία... μπάσου!

Οι φίλοι των Καναδών Metric ίσως αναγνωρίσουν κάποιες ομοιότητες στον ήχο των δύο group, ενώ κοιτάζοντας προς πιο αναγνωρισμένες αξίες, το φρέσκο, πανέμορφο και γεμάτο ενέργεια σύνολο τραγουδιών που προσφέρουν οι Jezabels φαντάζει ως μία σύγχρονη μίξη των Cranberries, των Fleetwood Mac και των Cure με λίγη δόση από Florence & The Machine, πίσω από μία πλούσια αλλά όχι περιττή παραγωγή. 

Για μία πρώτη γεύση μπορείτε να δοκιμάσετε το single “Endless Summer” και από εκεί και πέρα, κομμάτια όπως το “City Girl”, το “Deep Wide Ocean” ή το “Catch Me” θα σας οδηγήσουν πιθανότατα στο άκουσμα ολόκληρης της δουλειάς.

Δεν ξέρω αν οι Jezabels καταφέρουν όντως να εδραιωθούν τους επόμενους μήνες / χρόνια, όμως κρίνοντας από το ντεμπούτο τους πιστεύω πως έχουν όλες τις προϋποθέσεις. Αναμφίβολα από τις πιο ενδιαφέρουσες εναλλακτικές προτάσεις της χρονιάς.