The Hellacopters

"Rock & Roll Is Dead"... ναι εντάξει το rock είναι νεκρό και εγώ είμαι ο Ozzy Osbourne... Ο τίτλος του νέου δίσκου των Hellacopters μόνο ως εμπρηστικός και ειρωνικός μπορεί να χαρακτηριστεί, λαμβάνοντας υπόψη μας πως η συγκεκριμένη μπάντα κρατάει γερά χρόνια τώρα, παίζοντας τη μουσική που γουστάρει και τίποτα άλλο.

Από την εποχή που ο Nicke Anderson άφησε τους Entombed και τράβηξε για άλλα μονοπάτια (με ελικόπτερα συγκεκριμένα), έχουμε να καταγράψουμε στο ενεργητικό του αρκετούς δίσκους, οι οποίοι άσχετα αν είναι πιο punk ή πιο heavy, έχουν πάντα ένα κοινό σημείο. Ακούς και γουστάρεις ρε παιδί μου. Χτυπάς ρυθμικά το πόδι, πίνεις μπύρες, κάνεις air guitar, τραγουδάς τους στίχους, στοιχειώνεσαι από τις μελωδίες. Όλα αυτά δηλαδή τα γνωστά σύνδρομα που σε διακατέχουν όταν έχεις στα χέρια σου έναν καλό δίσκο.

Ο δίσκος που παρουσιάζουμε λοιπόν δεν είναι μόνο καλός, αλλά και πολύ καλοκαιρινός. Όλο το καλοκαίρι τον έλιωσα. Πρόσεχε το κύμα παιδί μου... Με καλοκαιρινή surf διάθεση ξεκινούν τον δίσκο οι Σουηδοί, που μας τονίζουν παράλληλα πως έχουν αποφοιτήσει με άριστα από το σχολείο που διδάσκει ο Chuck Berry και οι λοιποί μεγάλοι του είδους. Δεδομένα και τα κομμάτια με τις κλασσικές μελωδικές εισαγωγές -σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος- όπως για παράδειγμα το "Everything's On T.V." ( που αν έχετε δει το βίντεο κλιπ μπορείτε να μπείτε στο κλίμα του group) αλλά και το αγαπημένο μου του δίσκου "No Angel To Lay Me Away", που εμπλουτίζεται και με κάποια δεύτερα γυναικεία φωνητικά σε μερικά ρεφρέν. Φυσικά δε θα μπορούσαν να λείπουν από έναν τέτοιο δίσκο και πιο χύμα κομμάτια όπως το δίλεπτο "Bring It On Home" ή το "I'm In The Band".

Αν συνεχίσω έτσι μου φαίνεται θα αναφέρω και τα 14 κομμάτια που υπάρχουν στο "Rock & Roll Is Dead", αλλά κάτι τέτοιο δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα καθώς η μουσική αυτή δεν είναι απίστευτα πολύπλοκη. Είναι όμως απίστευτα εθιστική. Η παραγωγή που επιμελήθηκε ο Chips K δε διαφέρει πολύ από τους τελευταίους 2 δίσκους αλλά σίγουρα είναι πιο rock & roll (τι να πω για το '70s εξώφυλλο τότε, ε) από ποτέ. Φυσικά τέτοιες λεπτομέρειες όπως παραγωγή, ήχος και συναφή, ειδικά γι' αυτό το συγκρότημα δεν έχουν τεράστια σημασία. Σημασία έχει το συναίσθημα που σου βγάζουν. Αν γνωρίζετε τους Hellacopters καταλαβαίνετε απόλυτα το κλίμα του δίσκου. Αν όχι, ο συγκεκριμένος δίσκος περιέχει αρκετά κομμάτια ενδεικτικά της φιλοσοφίας τους και άρα ενδείκνυται για πρώτη επαφή με το συγκρότημα. Πιστεύω, δε, πως αν σας αρέσουν μπάντες όπως οι AC/DC θα μπείτε εύκολα στον κόσμο των Σουηδών.

Η πεντάδα που έχει για βάση της την Στοκχόλμη, παίζει για να προσφέρει θέαμα και για να ευχαριστήσει τον κοσμάκη (κολλημένος με τη μπάλα...). Σου δίνει την εντύπωση πως πάνω απ' όλα είναι οι οπαδοί σαν κι εμάς. Βάζει την ψυχή και το μεράκι της σε κάθε κυκλοφορία και για αυτό της βγάζουμε το καπέλο. Πέρα από αυτά, ο δίσκος στέκεται χωρίς κανένα πρόβλημα δίπλα στις παλιότερες κυκλοφορίες των Σουηδών, άρα έχει εγγύηση που σε καλύπτει από όλες τις μεριές. Enjoy!