The Decemberists

Ανέκαθεν ένα πέπλο μυστηρίου, μμ όχι, ένα πέπλο παραξενιάς λοιπόν τύλιγε τις συνθέσεις των Decemberists, αλλά αυτή τη φορά η σατανική ιδιοφυία που ακούει στο όνομα Chris Meloy κατάφερε να ξεπεράσει εαυτόν και να δημιουργήσει μια τρανή ροκ όπερα ονόματι "The Hazards Οf Love".Έχοντας στο μυαλό αρχικά να συνθέσει ενα μιούζικαλ, η πλοκή του δίσκου άρχισε να πλάθεται στο κεφάλι του Meloy, παίρνοντας τελικά μια πιο δυναμική μορφή, ακατάλληλη για το σανίδι. Έτσι προτιμήθηκε η επιλογή της ροκ όπερας, ευτυχώς για εμάς. Το σενάριο είναι κομματάκι παράξενο, οχι Mastodonικά παράξενο, αλλά πραγματεύται τον έρωτα της νεαρής Μάργκαρετ με τον Γουίλλιαμ, ένα πλάσμα του δάσους, ελάφι τη μέρα, δύο μέτρα παλικάρι το βράδυ. Η κακιά βασίλισσα, κακιά πεθερά δηλαδή, θετή μάνα του Γουϊλλιαμάκου, ζηλεύει και κάνει τα πάντα να σταθεί εμπόδιο στο μπερδεγουέη των δύο πρωταγωνιστών, ενώ ένας τέταρτος χαρακτηρας, ο Rake όπως προσφωνάται (που σε ελεύθερη μετάφραση είναι περιπλανώμενο ομορφοκωλόπαιδο με απίστευτες σεξουαλικές ορμές), προσθέτει κι αλλό ζουμί στο δράμα της υπόθεσης. Απαγωγές, εγκυμοσύνες, απέραστα ποτάμια, φαντάσματα των θυμάτων του Rake και ένα τραγικό τέλος των δύο πρωταγωνιστών στα νερά του τέλους του κόσμου, καθώς ορκίζονται αιώνια αγάπη, συντελούν όλα τα απαραίτητα στοιχεία για ένα όμορφο παραμύθι.Στο μουσικό τομέα, ολόκληρη η μπάντα παρουσιάζει ποικολόμορφα είδη, ξεκινώντας από indie-folk ακουστικά κομμάτια, σε heavy seventies riffs που αντανακλούν εμπνεύσεις απο Led Zeppelin και Yes. Aκούγοντας τα, εξίσου καταπληκτικά, προηγούμενα άλμπουμ ίσως αναρωτηθείς πόσο heavy μπορεί να είναι μια κυκλοφορία των Decemberists, αλλά θα σε ξαφνιάσει το "Hazards Of Love". Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει στα μάτια μου είναι η μουσική θεατρικότητα του δίσκου. Όποτε γίνεται, για παράδειγμα, δυναμική εμφάνιση του Γουϊλλιαμ, ακούγεται το riff-σήμα κατατεθέν του ("The Wanting Comes In Waves"). Καταπληκτικά είναι το σημείο της παιδικής χορωδίας, που τα θύματα του Rake, τα ίδια του τα παιδια που δολοφόνησε, έρχονται να τον στοιχειώσουν, τρελαίνοντας τον, και το κλείσιμο του παραμυθιού με τον πνιγμό του ζευγαριού στα κρύα νερά του ποταμού Annan.Ολόκληρο το άλμπουμ είναι γραμμένο με σχεδόν Σαιξπηρικό τρόπο, χρησιμοποιώντας και εκφράσεις εντελώς ασυνήθιστες στη σύχγρονη αγγλική, πράγμα που το κάνει κομματάκι δύσκολο να παρακολουθήσει κανείς την πλοκή. Συν τοις άλλοις, παρά το γεγονός πως επιστρατεύονται αρκετοί guest vocalists για τους χαρακτήρες του δίσκου (μέλη των My Morning Jacket, Lavender Diamond και My Brightest Diamond), ο Meloy μπερδεύει κάμποσο, αφού κάνε τη φωνή και του αφηγητή και του Rake αλλά και του Γουϊλλιαμ. Δεν έχει σημασία όμως, και χωρίς να δίνεις προσοχή στο παραμύθι, τα τραγούδια στέκουν άνετα και καμαρωτά μόνα τους, αλλά όπως και να 'χει, η πανέμορφη πλοκή δίνει άλλο αερά και ύφος στην καταπληκτική αυτή κυκλοφορία.Υ.Γ.: Κάντε τον κόπο και αναζητήστε την πλήρη πλοκή του δίσκου, αξίζει.