The Brimstone Days

Κάτι τους ταΐζουν εκεί στη Σουηδία. Δεν εξηγείται αλλιώς. Είναι γεγονός πως οι Σκανδιναβοί κρατούν τα πρωτεία στην Ευρώπη, όσον αφορά στη σκληρή μουσική, αλλά η Σουηδία ειδικότερα μοιάζει να μην στερεύει πότε από νέο «αίμα». Τώρα το κατά πόσο είναι «νέα» η μουσική των Brimstone Days, αυτό είναι άλλο θέμα. Ή μήπως όχι; Μάλλον όχι, αφού διαβάζετε την κριτική του καινούργιου τους δίσκου.

Περί τίνος πρόκειται λοιπόν; Οι Brimstone Days αποτελούνται από τους Hakan Lanz (φωνή και κιθάρα), Hampus Hallgard (μπάσο) και Johannes Malmqvist (drums) και με μια λέξη θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν απλούστατα ως rock. Rock μουσικοί, rock προσωπικότητες και εν τέλει rock μπάντα. Την πρώτη τους εμφάνιση στα δισκογραφικά δρώμενα την έκαναν δύο χρόνια πριν, με το ντεμπούτο τους "We Are The Brimstone Days", κάνοντας αρκετούς να μιλούν για μια υπολογίσιμη δύναμη στο χώρο του retro rock. Έπειτα, περιόδευσαν στη χώρα τους, δίχως όμως να έρθει κάποια ευρεία αναγνώριση εκτός των συνόρων της.

Έτσι, ο καιρός πέρασε και ήρθε η ώρα για το δεύτερο γευστικό δείγμα από την classic rock μαρμίτα του συγκροτήματος. O τίτλος αυτού, "On A Monday Too Early" και η πρώτη γνωριμία μας με εκείνο έγινε μέσω του video clip του "I Need Soul". Μία προβολή του συγκεκριμένου βίντεο αρκεί για να κατανοήσεις τι «τρέλα» κουβαλάνε οι τρεις τους, αλλά και με τι μεράκι καταπιάνονται με αυτό που κάνουν. Αυτός ο χαβαλές και το πάθος για τη μουσική που παίζουν περνούν αυτούσια στις συνθέσεις τους, με τέτοιο τρόπο που δύσκολα αντιστέκεσαι να μην ξαναπατήσεις το play. Σκοπός τους, όπως έχουν δηλώσει, είναι να κάνουν πιο χαρούμενη τη μέρα των ακροατών τους και αυτή τους η πρόθεση είναι εμφανέστατη στο συγκεκριμένο άλμπουμ. Οι ενορχηστρώσεις είναι μακριά από οτιδήποτε περίπλοκο, μένοντας σε πολύ βασικό επίπεδο, κάτι που δεν ξενίζει σε καμία περίπτωση, αφού ταιριάζει γάντι τόσο στην ιδιοσυγκρασία της μπάντας, όσο και στις συνθέσεις τις ίδιες. Η απλότητα τους αυτή, υπερτονίζει τον εθιστικό ρυθμό τους, ο οποίος δύσκολα θα αφήσει οποιονδήποτε ασυγκίνητο. "Burry The Hatchet", "What Do You Want", "Confession" και "Give Me A Reason" αποτελούν ενδεικτικότατες αποδείξεις, ενώ δείχνουν ταυτόχρονα πως το συγκεκριμένο τρίο έχει την ικανότητα να γράφει εκτός από ρυθμικά και πολύ καλά, στην τελική, τραγούδια.

Βέβαια, όσο απολαυστικό κι αν είναι, σε κάποιο βαθμό, το εν λόγω άλμπουμ, είναι αλήθεια πως τα στοιχεία που το καθιστούν τόσο ευχάριστο, είναι και αυτά που του δημιουργούν τις αδυναμίες του. Υπάρχουν, δηλαδή, στιγμές κατά τη διάρκεια της ακρόασης που ο δίσκος μοιάζει κουραστικός, χωρίς να χρειάζεται ουσιαστικά να είναι. Αυτό οφείλεται στο τελικό tracklist, καθώς πιστεύω πως η απόφαση να υπάρχουν σε αυτό δεκατέσσερα τραγούδια ήταν λανθασμένη, καθώς μερικά από αυτά δημιουργούν μία-δύο «κοιλιές» που, αν και δεν είναι ικανές να ακυρώσουν τις υπόλοιπες καλές στιγμές του άλμπουμ, μειώνουν την επίδραση που θα είχε, σε άλλη περίπτωση, στον ακροατή.

Κλείνοντας, οι Brimstone Days με το δεύτερο δισκογραφικό τους πόνημα μπορεί να παρουσίασαν τρωτά σημεία, αλλά κατάφεραν να δείξουν πρόοδο σε σχέση με το ντεμπούτο τους, τόσο σχετικά με τις συνθετικές τους ικανότητες όσο και τον ήχο τους. Το "On A Monday Too Early", λοιπόν, αποτελεί μια πολύ καλή δουλειά που προτείνεται στους φίλους του retro/classic rock (ή απλά rock βρε αδερφέ), μέσω της οποίας παρακολουθούμε ένα συγκρότημα που κάτι μου λέει πως έχει να μας δείξει κι άλλα, ακόμα καλύτερα πράγματα στο μέλλον.