The Boy

Το ήμισυ των Mary & The Boy, ο πολυπράγμων κ. Αλέξανδρος Βούλγαρης, αποφασίζει να εκφραστεί μόνος του στο "Please Make Me Dance", μόλις μερικούς μήνες μετά το εξαιρετικό "Time Machine".

Στο εν λόγω εγχείρημά του το μόνο που μπορεί να πει κανείς ότι παραμένει σταθερό σε όλη τη διάρκειά του είναι η κυριαρχία των πλήκτρων, ως αναμενόταν εξάλλου. Κατά τα άλλα το CD αποτελεί ένα αμάλγαμα επιρροών και ιδεών που αποφεύγει με επιδέξιες κινήσεις το να χαρακτηριστεί «συνονθύλευμα» αλλά δυστυχώς δεν αγγίζει και την επιθυμητή ανάλυση.

Η ροή του είναι τέτοια ώστε το κάθε κομμάτι να διαχέεται στο επόμενο χωρίς δισταγμό. Κάπως έτσι ανακατεύεται ο Θεοδωράκης και ο Σαββόπουλος, σε μία ηλεκτρονική εκδοχή τους, με 80s dark wave στοιχεία, ο αγγλικός με τον ελληνικό στίχο, η χορευτική διάθεση με τη μελαγχολία. Από τη μία αυτό κάνει το όλο εγχείρημα πολυσυλλεκτικό και απρόβλεπτο, από την άλλη όμως δεν αποφεύγει την λογική του κολάζ ιδεών.

Στο όλο concept προσθέτει και η σύντομη διάρκεια των περισσότερων κομματιών καθώς και η γρήγορη εναλλαγή ρυθμών και μελωδιών ακόμα και μέσα στο ίδιο τραγούδι που εντείνει εσκεμμένα, υποθέτω, την ψευδο-χορευτική λογική τύπου club που αποπνέει όλος ο δίσκος. Μην ξεχνάμε εξάλλου ότι τιτλοφορείται "Please Make Me Dance".

Σαν συμπέρασμα θα έλεγα ότι βρίθει εμπνεύσεων, μουσικών, στιλιστικών και στιχουργικών, αλλά που δεν αναπτύσσονται αρκετά, τουλάχιστον όχι όσο προσωπικά θα ήθελα, κάτι που πιστοποιείται και από τη μικρή διάρκεια τόσο της εκάστοτε σύνθεσης όσο και του CD συνολικά. Αυτό δεν του αφαιρεί το υψηλό επίπεδο ποιότητας που όντως διαθέτει, αφήνει όμως μία αίσθηση ανολοκλήρωτου. Αν στο μέλλον δούμε κάποια από τις ιδέες αυτές σε επερχόμενη δουλειά του Boy να επεκτείνεται και να λαμβάνει τον χώρο που της αναλογεί θα ήταν κάτι το καλοδεχούμενο. Από την άλλη βέβαια με τέτοιο ρυθμό δημιουργικότητας ίσως να είναι καλύτερα να λάβουμε το "Please Make Me Dance" ως μία αποτύπωση του «τώρα» και να αφήσουμε το μέλλον να μας δείξει τα νέα μονοπάτια στο μυαλό του Αλέξανδρου Βούλγαρη.