The 69 Eyes

Έκτο full length album για τους Φινλανδούς goth-rockers που μετρούν 15 χρόνια ζωής και η συνταγή για μια ακόμη φορά παραμένει η ίδια. Πιασάρικα ραδιοφωνικά τραγούδια με gothic αισθητική και rock 'n' roll διάθεση, αποδίδοντας φόρο τιμής σε ονόματα όπως οι Motorhead ή οι Iggy & The Stooges.

Αν έχετε ακούσει τις προηγούμενες δουλειές τους ξέρετε τι να περιμένετε από αυτούς, αν όχι δε θα περάσετε και άσχημα με αυτόν τον δίσκο αλλά δεν είναι και κάτι που θα μείνει στην ιστορία. Δε νομίζω εξάλλου πως είναι και αυτός ο σκοπός του Jyrki 69, ηγέτη και τραγουδιστή του σχήματος, και της παρέας του. Οι The 69 Eyes απλά θέλουν να ροκάρουν και το κάνουν μια χαρά, έστω και μέσα από μια πιο σκοτεινή άποψη.

Στις προηγούμενες κυκλοφορίες τους ήταν κομμάτια σαν το "Call Me" των Blondie, το "Brandon Lee" ή το "Gothic Girl" που έδιναν την απαραίτητη ώθηση στους αντίστοιχους δίσκους τους να πάνε ψηλά. Εδώ το κομμάτι-σημαιοφόρος είναι το χιλιοπαιγμένο στο ελληνικό ραδιόφωνο "Lost Boys". Προσωπικά πάντως, τα αργόσυρτα και ατμοσφαιρικά "Sister Of Charity" και "August Moon" μου έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση. To "Devils" γενικά δεν ηχεί βαρύ και αποπνέει μια μελαγχολία και μια ταξιδιάρικη διάθεση μέσα από τις μελωδίες του.

Στην παραγωγή συναντάμε τον Hiili Hiilesma ο οποίος έχει συνεργαστεί με τους H.I.M., Sentenced και Moonspell, οπότε καταλαβαίνετε πως περίπου ακούγεται o δίσκος. Φυσικά η παραγωγή δε θα μπορούσε να ήταν παρά καλογυαλισμένη και αψεγάδιαστη. Από εκεί και περά είναι καθαρά θέμα γούστου του ακροατή αν του κάνει το αποτέλεσμα αυτό ή θα προτιμούσε περισσότερη "βρωμιά". Στις ενορχηστρώσεις χρησιμοποιήθηκαν ακόμα χορωδία και έγχορδα που συμβάλλουν σημαντικά στο τελικό αποτέλεσμα, αν και η παρουσία τους είναι διακριτική.

Εν κατακλείδι καλή προσπάθεια, χωρίς να καινοτομεί, με τους κινδύνους που ελλοχεύει κάθε εμπορική κυκλοφορία. Δηλαδή, να το γουστάρεις στην αρχή πολύ και μετά από μερικές ακροάσεις να μείνει αιώνια στο ράφι. Αν σας αρέσει το goth 'n' roll θα περάσετε καλά για όσο καταφέρει να σας κρατήσει.