The Messthetics

The Messthetics

Dischord (2018)
Από τον Θεοδόση Γενιτσαρίδη, 15/06/2018
Κιθαριστικές πορείες πάνω σε εξαιρετικούς ρυθμούς
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Ο Joe Lally και ο Brendan Canty, μπασίστας και ντράμερ αντίστοιχα των Fugazi μαζί με τον πειραματικό jazz κιθαρίστα Antony Pirog ηχογραφούν ζωντανά το ομώνυμο ντεμπούτο τους, κυκλοφορώντας το στην Dischord. Ναι, η εταιρία των Ian MacKaye (Fugazi, Minor Threat) και Jeff Nelson (The Teen Idles, Minor Threat) με πολλές και αξιόλογες hardcore και punk κυκλοφορίες της ντόπιας σκηνής της Washington DC. 

Τα κομμάτια του δίσκου περιέχουν επιθετικότητα και πειραματισμό. Είναι γεμάτα funk ρυθμούς όπως στο εναρκτήριο "Mythomania" και απίθανες αλλαγές με κιθαριστικά σόλο σαν το "Quantum Path". Παραμορφώσεις και noise πειραματισμούς βρίσκεις στο "Once Upon A Time" και ήχους που παραπέμπουν σε post-rock δουλειές  στο "The Inner Ocean" και εν μέρει στα γεμίσματα "Your Own World" και "Radiation Fog". Δεν λείπουν η αγριάδα και τo κοπάνημα που θα έβρισκες σε μοντέρνα hardcore ή τεχνικά math rock τραγούδια σαν το "Serpent Tongue" και το "Crowds And Power", το οποίο είναι πραγματικά εξαιρετικό. Τέλος στο  "The Weaver" βρίσκεις την κιθάρα να πειραματίζεται με βιολοντσέλο και το αποτέλεσμα είναι αρκετά ατμοσφαιρικό και όμορφο. Υπάρχουν σκαμπανεβάσματα, από πολύ έντονα σχεδόν hardcore περάσματα σε ήρεμες εντελώς ατμοσφαιρικές μελωδίες. Αυτό χαλάει κάπως την συνοχή και το σταθερό ύφος, αλλά συναρπάζει και κάνει την ακρόαση πιο ποικιλόμορφη. 

Όμορφοι ήχοι, αρκετός αυτοσχεδιασμός, juzz fusion ύφος, prog πινελιές και μεταμοντέρνες ανεξάρτητες rock ιδέες στους ρυθμούς. Δεν βρίσκεις τίποτα άσχημο στα κομμάτια και σου αφήνουν μια μυρωδιά μυστήριου που σε ωθεί να τα ψάξεις περισσότερο και να τα ακούσεις ξανά και ξανά. Ωραίες εκτελέσεις, ωραίες ιδέες. Δεν είναι το αριστούργημα του χώρου, αλλά δεν παύει να είναι αρκετά συναρπαστικό. 

Bandcamp

  • SHARE
  • TWEET