The Keith Emerson Trio

Όταν ακούς για πρώιμες ηχογραφήσεις του Keith Emerson, όχι με τους Emerson, Lake & Palmer φυσικά, ούτε καν όμως με τους Nice αλλά για οικιακές ηχογραφήσεις, στο σαλόνι των γονιών του όταν ήταν ακόμα έφηβος, δεν μπορείς παρά να είσαι από δύσπιστος μέχρι και αδιάφορος. Κι όμως, ποτέ δεν πρέπει να αποκλείουμε την έκπληξη ειδικά όταν έχουμε να κάνουμε με τέτοιους μουσικούς.

Παρά το τι μπορεί κανείς να φαντάζεται από το πομπώδες prog rock μέλλον του νεανία στη συγκεκριμένη περίπτωση Keith και παρά τις ολοφάνερες κλασικίζουσες επιρροές στο μετέπειτα σπουδαίο έργο του, περιέργως (;) στα πρώτα του βήματα εκδηλώνεται η αγάπη του προς την jazz και ακριβώς αυτό ακούμε εδώ, με τον ίδιο φυσικά στο πιάνο και τα φιλαράκια του Godfrey Sheppard και David Keene σε μπάσο και ντραμς αντίστοιχα. Οι δέκα συνθέσεις αποδίδουν κυρίως φόρο τιμής στους τότε ήρωές τους (John Coltrane, Hank Mobley, Eric Dolphy κ.ά.) είτε σε δικές τους συνθέσεις είτε σε συνθέσεις τις οποίες από αυτούς έμαθαν. Ενίοτε επιδίδονται και σε ξεδιάντροπα rhythm 'n' blues κι ας ομολογεί ο ίδιος ότι δεν τα έπαιρναν και πολύ στα σοβαρά θεωρώντας εαυτούς jazz μουσικούς. Κάπου ανάμεσα οι δύο συνθέσεις του ίδιου του Emerson.

Αυτό που ο σημερινός ακροατής λαμβάνει από τη μουσική αυτή είναι κάτι το ανεπιτήδευτα όμορφο, κάτι που εμφανώς δεν είχε κάποιο εμπορικό σκοπό, με ερασιτεχνική ποιότητα ήχου, αλλά τελικά ευχάριστο στο αυτί και με εμφανής τις προοπτικές των μουσικών. Όλα αυτά μαζί και κυρίως ο επιπέδου «καλό bootleg» ήχος και οι μη διάσημες συνθέσεις που περιλαμβάνονται κάνουν κάπως το άλμπουμ αυτό να ακούγεται σαν μέρος της σειράς "Jazz In Paris", τηρουμένων των αναλογιών.

Αναπάντεχα ενδιαφέρον το μουσικό αυτό δώρο στους οπαδούς του Emerson και κυρίως ακόμα πιο αναπάντεχο για όσους τύχει να το ακούσουν και δεν είναι φίλοι της υπόλοιπης μουσικής του.