The Heavy Eyes

Άλλο ένα πάουερ τρίο που πέφτει στον δρόμο μου και με ταρακουνά. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής οι The Heavy Eyes έχουν εμφανιστεί στα αυτιά μου από τον πρώτο τους -και ομώνυμο- δίσκο, πίσω στο 2011. Το hype του stoner ποτέ δεν το κατανόησα ακριβώς. Ωστόσο απολαμβάνω έναν καλό heavy rock δίσκο όταν έχει κάτι να μου δώσει πέρα από τετριμένες μπαρούφες και σάουθερν άτιτιουντ (ναι, στα ελληνικά). Τούτοι εδώ με ενθουσίασαν τόσο που έφτιαξα μόνος μου ένα compilation φάκελο, για να τον έχω μόνιμα στο mp3 μου. Παρ' όλο που από το όνομά τους ήδη μπερδεύεσαι με τα δεκάδες συγκροτήματα που κυκλοφορούν εκεί έξω με τις λέξεις «The Heavy Κάτι».

Με τον τρίτο τους ολοκληρωμένο δίσκο "He Dreams Of Lions" καταφέρνουν, στα σημεία, και ξεπερνούν τους δύο προηγούμενους, "The Heavy Eyes" και "Maera". Φτιάχνουν μουσική η οποία κατέχει τα τρία βασικά συστατικά έτσι ώστε να είναι επιτυχημένος (όπου επιτυχημένος βάλε: να ακούγεται με ευχαρίστηση σε διάφορες περιστάσεις και να σου εντυπωθεί στον εγκέφαλο): Ιδέες, δυνατά όργανα, πάθος. Το "He Dreams Of Lions" πετάει το ένα φανταστικό riff μετά το άλλο, το ένα σόλο μετά το προηγούμενο, δημιουργώντας έτσι instant heavy rock hits. Ταλαιπωρούν τα όργανά τους περισσότερο από τον μέσο όρο των συγκροτημάτων του είδους. Τα τύμπανα και το μπάσο είναι ανελέητα και νομίζω πως αυτά οδηγούν τη μουσική τους. Ο Eric Garcia (ντραμς) κοπανά σαν να μην υπάρχει αύριο. Πατώντας πάνω στα χνάρια / μπότες των Bill Ward και Keith Moon. Όπως και ο Wally Anderson (μπάσο) πατάει πάνω στα δάχτυλα των Geezer Butler και John Paul Jones. Από την άλλη ο Tripp Shumake (φωνητικά, κιθάρες) τους συμπληρώνει και τους δένει με τα βαριά riff του αλλά και την αυστηρή και φαζαριστή φωνή του.

Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω τι συμβαίνει εκεί στο Μέμφις του Τενεσί αλλά οι The Heavy Eyes, εδώ και μία πενταετία, φαίνεται να έχουν πέσει στην κατσαρόλα με την έμπνευση. Μία κατσαρόλα που βγάζει μόνο up tempo, φαζαρισμένα, μικρά, heavy rock έπη, τα οποία αποκλείεται να αφήσουν κάποιον ασυγκίνητο.

Να την πω την αμαρτία μου; Θα την πω. Μακάρι να μείνουν πιστοί στις underground αρχές τους, να μην επηρεαστούν από hype ανουσιότητες και να συνεχίσουν να με κάνουν να χορεύω με τραγουδάρες όπως τα "Z-Bo" και "Smoke Signals".