The Eels

The Deconstruction

E Works/PIAS (2018)
Από την Βάσω Καραντζάβελου, 30/05/2018
Η αναδόμηση των Eels θα αρχίσει μονάχα όταν σταματήσουν να χρησιμοποιούν τα ίδια εργαλεία, και αυτή η στιγμή φαίνεται να αργεί
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Τι κάνεις όταν καταρρέεις και φτάνεις σε σημείο να μισείς τη δουλειά σου, εξουθενωμένος από τις υποχρεώσεις, τη ρουτίνα και την ασχήμια του κόσμου; Σίγουρα δεν βγάζεις δίσκο. Ο Mark Oliver Everett κινήθηκε ανορθόδοξα και δημιούργησε ένα άλμπουμ που θα τον βγάλει από τη μιζέρια του, στο οποίο βέβαια φρόντισε να βάλει κυριολεκτικά όοοοολη τη μιζέρια του.

Μετά από δώδεκα κυκλοφορίες δε μπορούμε να περιμένουμε κάτι ριζοσπαστικό. "Deconstruction" σημαίνει αποδόμηση και ο Everett βάζει στόχο να αναδομήσει την πραγματικότητα μετά την ισοπέδωση που βίωσε τα προηγούμενα χρόνια. Η νέα σύνθεση των εμπειριών του βέβαια θυμίζει αρκετά εκείνη που διαχρονικά έκανε γνωστή μέσα από τη μουσική του. Τα τελευταία πέντε-έξι χρόνια ό,τι κυκλοφόρησε από τους Eels ήταν αδιάφορο, άχρωμο, χωρίς λόγο ύπαρξης. Πλέον, αυτή την ανουσιότητα είπαν να την μετατρέψουν σε πιο εσωτερικά τραγούδια που πατούν πάνω στο χιούμορ και στην συναισθηματική ένταση.

Τα κομμάτια χωρίζονται σε δύο διακριτές κατηγορίες: από τη μία τα πιο ήπια, τύπου μπαλάντες κι από την άλλη αυτά που έχουν το περισσότερο ενδιαφέρον. Οι καλύτερες στιγμές θα έλεγα πως είναι το "Premonition", το "The Deconstruction" και τα φαντασμαγορικά synth του "Bone Dry", με μερικά, ολίγον τι αδιάφορα, υποτονικά κομμάτια να ακούγονται στο ενδιάμεσο, κρατώντας χαμηλά το tempo.

Ο E (όπως αυτοαποκαλείται) ήθελε να μιμηθεί ηχητικά την πορεία της ζωής και της δικής του ιστορίας- με τα πάνω και τα κάτω της, με την ομορφιά που ακολουθείται από την τραγωδία. Οι περισσότερες συνθέσεις δεν είναι ιδιαίτερα πρωτότυπες, ρέπουν όμως προς την πιο αισιόδοξη πλευρά της μουσικής των Eels. Εξάλλου δε πρέπει να ξεχνάμε ότι από τα πρώτα άλμπουμ ασχολούνταν μόνο με σκοτεινά και δαιδαλώδη θέματα, με το θάνατο να κερδίζει όσον αφορά τα credits. Να τη η στιγμή που η μαυρίλα υποχωρεί και ο επικεφαλής της μπάντας βρίσκει παρηγοριά στην καθημερινότητα της οικογενειακής γαλήνης. Είναι παρηγοριά, όσο να ναι.

Το "Deconstruction" θα ικανοποιήσει τους λάτρεις των Eels, όμως θα στενοχωρήσει λιγάκι όσους λάτρεψαν το μηδενιστικό βούρκο των πρώτων δίσκων. Αν το θεωρήσουμε, τρόπον τινά, καλλιτεχνική δήλωση, το υστερόγραφο είναι πως όλα στο τέλος θα πάνε καλά. Όσο αφελές και κοινότοπο κι αν ακούγεται, πήρε ένα μέρος από τον καημό του δημιουργού του μακριά- μαζί κι αυτό που τον έκανε να ξεχωρίσει. Ένας δίσκος καλύτερος από όσους προηγήθηκαν τα τελευταία δέκα χρόνια, όχι όμως αρκετά ευφάνταστος ώστε τον ακούσεις δεύτερη φορά. Στο title track ακούγεται το "The reconstruction will begin only when there's nothing left". Η αναδόμηση των Eels θα αρχίσει μονάχα όταν σταματήσουν να χρησιμοποιούν τα ίδια εργαλεία, και αυτή η στιγμή φαίνεται να αργεί.

  • SHARE
  • TWEET