The Cave Children

Quasiland

Inner Ear (2015)
Από τον Μάνο Πατεράκη, 19/05/2015
Neo-psychedelia, progressive pop και ο ήλιος των Beatles: Οι Αθηναίοι Cave Children μπαίνουν με το δεξί στον στίβο
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Δεν έχει περάσει ιδιαίτερα πολύς καιρός απ' όταν έγραφα για το φετινό νέο άλμπουμ των Whereswilder, κάνοντας αναφορά στις ελληνικές μπάντες που ασχολούνται με την indie neo-psychedelia. Οι ποιοτικοί εγχώριοι δίσκοι σε αυτά τα μονοπάτια αυξάνονται με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου, ανταποκρινόμενοι στα σημάδια των καιρών και τις προτιμήσεις του ελληνικού εναλλακτικού κοινού. Εξάλλου, ποιός να μας το έλεγε πριν κάποια χρόνια πως το συναυλιακό event της χρονιάς στην Ελλαδίτσα μας θα ήταν Black Keys / Black Angels;

Τον περασμένο Γενάρη, στην κριτική των Whereswilder, είχα κάνει αναφορά στους Temples, τους Tame Impala και τους Beatles - και όσο και αν απεύχομαι να δείχνω ένδεια στην παλέτα των επιρροών που εντοπίζω, δεν μπορώ παρά να επικαλεστώ τα ίδια αυτά εξαιρετικά σχήματα. Ωστόσο, το trick με τους Cave Children, το οποίο και με έκανε να τους δώσω την δέουσα προσοχή όταν τους παρακολούθησα ανυποψίαστος στη συναυλία των Radio Moscow, ήταν οι προοδευτικές στιγμές τους.

Το ατμοσφαιρικό, μελωδικό, αιθέριο indie τους, έχει σε πολλά σημεία progressive pop καμπή που γλείφει τους φράκτες του progressive rock των '70s (βλέπε συγκεκριμένα τις καλύτερες στιγμές του δίσκου, τα "Pillowfingers" και "Pelorian"). Αυτό είναι που προσδίδει ταυτότητα στη μουσική τους και μια περιπετειώδη αίσθηση στην ακρόαση ολόκληρου του "Quasiland".

Αν και έχουν μονάχα δύο χρόνια εμπειρίας ως συγκρότημα, ετούτοι οι συναισθηματίες άνθρωποι των σπηλαίων της Αθήνας μας παρουσιάζουν ένα άλμπουμ με ιδιαίτερη συνεκτικότητα που θα μας ταξιδέψει από το Abbey Road μέχρι τη '90s περίοδο του Steven Wilson και από εκεί στους Flaming Lips και στα σημερινά λημέρια των Tame Impala, δίνοντας πάντα ιδιαίτερη προσοχή στις ονειρικές ατμόσφαιρες ούτως ώστε το pop στοιχείο να υπερνικά τα τριπαρίσματα. Με ετούτο το ντεμπούτο τους τοποθετούνται άμεσα στις «ελπίδες για το μέλλον» και βλέπουμε για ψηλότερα εν ευθέτω χρόνω.
  • SHARE
  • TWEET