The Brian Jonestown Massacre

Revelation

A (2014)
Από τον Τάκη Κρεμμυδιώτη, 07/07/2014
Ψυχεδελική επανάσταση; Πείτε το όπως θέλετε. Η ουσία δεν αλλάζει: το "Revelation" είναι μια ακόμα δισκάρα των Brian Jonestown Massacre
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Κανένα σωστό συμπέρασμα δεν μπορεί να βγει γρήγορα. Τα πράγματα πρέπει να κυλήσουν, μιας και ο χρόνος είναι εξ' ορισμού σχετικός. Ποιό είναι όμως το εύκολο συμπέρασμα εδώ; Μα, το είπαμε ήδη: το ότι έχουμε να κάνουμε με μια δισκάρα! Υπάρχουν όμως και δύο άλλα δυσδιάκριτα. Πρώτο, το ότι το "Revelation" είναι μια ακόμα τρανή απόδειξη ότι είναι δυνατό να φτιάξει κανείς κορυφαία ψυχεδελική μουσική χωρίς να χρησιμοποιεί ουσίες και, δεύτερο, το ότι ο Anton Newcombe έχει ωριμάσει!

Σε αυτήν την τελευταία λέξη δώστε όσο πιο ευρύ περιεχόμενο γίνεται. Καταρχάς, κοντεύει τέσσερα χρόνια μακριά από τις καταχρήσεις ουσιών και αλκοόλ, που ο ίδιος έφερνε με καμάρι (sic) στην επιφάνεια τα περασμένα χρόνια (ευτυχώς σε δεύτερο πλάνο, μετά τη μουσική του). Επίσης, λάβετε υπόψη ότι -επιτέλους- του πέρασαν κάποιες «εμμονές» με τον χριστιανισμό (κόντευε να καταντήσει σαν τη Madonna, που, εντελώς συμπτωματικά -χα, χα- προκαλούσε το θρησκευτικό συναίσθημα όταν ένιωθε μουσικές ανασφάλειες). Κι έτσι, επανέρχεται με τον δέκατο τέταρτο δίσκο του (άντε, βάλτε «τους») και δείχνει σε εξαιρετική φόρμα. Μάλιστα, σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που έδωσε πέρυσι. μίλησε με φοβερή ωριμότητα για την «Επανάσταση», αποδεικνύοντας ότι πρώτα την ξεκίνησε από μέσα του και μετά απηύθυνε κάλεσμα για «έξοδο στους δρόμους». Είπε, μεταξύ πολλών άλλων, πως όποιος φοβάται τον θάνατο δεν μπορεί να απολαύσει τη ζωή, πως θα επαναστατήσει μαζί με όλα τα θύματα της παράνοιας που ζούμε κατά των τραπεζών και του πολέμου, δεν είπε τίποτα κακό για τον Frank Zappa και, στην ιντριγκαδόρικη ερώτηση αν πιστεύει στον Θεό, απάντησε πως ενδιαφέρεται περισσότερο για το τι ο Θεός σκέφτεται για τον άνθρωπο και όχι για το τι πιστεύει ο άνθρωπος για τον Θεό, στέλνοντας τον δημοσιογράφο αδιάβαστο. Αυτό κι αν είναι πρόοδος!

Λοιπόν, πιστέψτε το! Ο Anton το πήρε αλλιώς και επικεντρώθηκε στη μουσική του. Μετά από τόσα χρόνια στο κουρμπέτι και τόσες δεκάδες μέλη να περνούν από το γκρουπ, μπήκε στο ιδιωτικό του στούντιο στο Βερολίνο και ασχολήθηκε επί δύο περίπου χρόνια με το χτίσιμο της «Επανάστασης». Μπορεί όμως κανείς, παράλληλα, να μιλήσει και για ηχητική επανάσταση, όταν κατά βάση ο ήχος και εδώ είναι σταθερά ψυχεδελικός, παρά τις εμφανείς ανατολικές επιρροές; Θα απαντούσα θετικά, αλλά και αρνητικά. Όχι από υπεκφυγή, αλλά από ευρύτητα (πώς να το κάνουμε, έχω «χαμηλή αυτοεκτίμηση...). Αρνητικά, διότι δεν είναι απαραίτητο η επανάσταση να αναφέρεται αποκλειστικά στον ήχο τους, και θετικά διότι, χρησιμοποιώντας στοιχεία από όλη την έως σήμερα πορεία τους, παρήγαγαν ένα δυναμικό σύνολο τραγουδιών που ξεχωρίζει. Αν θέλετε να πείτε ότι το άλμπουμ έχει το χαρακτήρα «συλλογής», πείτε το. Δεν θα διαφωνούσα μαζί σας, αλλά, νομίζω πως, κατά κάποιον τρόπο, θα το αδικήσετε. Πράγματι, υπάρχουν «ετερόκλητες» συνθέσεις, αλλά, ποιός είπε ότι θα έφτιαχναν έναν concept δίσκο;

Μην αμφιβάλλετε στο ελάχιστο ότι και εδώ το πνεύμα των Rolling Stones βρίσκεται στο επίκεντρο. Αυτό το υποπτευθήκαμε από την πρώτη στιγμή που πληροφορηθήκαμε το σχετικό με το όνομά τους λογοπαίγνιο (που αναφέρεται στον Brian Jones και την ομαδική δολοφονία στο Jonestown της Γουιάνας) και το εμπεδώσαμε σε όλες ανεξαιρέτως τις προηγούμενες κυκλοφορίες τους. Φυσικά, θα ακούσετε και πάλι την κληρονομιά των 13th Floor Elevators, Galaxie 500 και Spacemen 3, δοσμένη με τον ίδιο σταθερά δημιουργικό τρόπο, καθώς και πολλές αναφορές στην εποχή που ξεκινά από το "Their Satanic Majesties' Second Request" και φτάνει μέχρι το πρόσφατο "Aufheben".

Αν και δεν θα ήθελα να ξεχωρίσω κάποια τραγούδια, δεν μπορώ να μην κάνω μνεία στο κορυφαίο και απίστευτα κολλητικό (τρόμαξα να γλιτώσω...) "Vad Hände Med Dem?", που τραγουδά στα σουηδικά ο Joachim Alhund των Les Big Byrds. Στην ίδια κατηγορία βάλτε και τα εξαιρετικά "Memory Camp" και "Food For Clouds", που αποτελούν κοσμήματα για την όλη μέχρι σήμερα πορεία τους. Κοντά σε αυτά και βασισμένο στις γνωστές εναλλακτικές τάσεις τους βρίσκονται τα "Nightbird" και "Second Sighting", με το τελευταίο να φέρνει στον νου τη μουσική του Μάνου Χατζηδάκι (όποια πέτρα κι αν σηκώσεις...). Καλύτερα, όμως, ας μην αναφέρω άλλες συνθέσεις. Είναι προτιμότερο να τις ανακαλύψετε μόνοι σας. Πάντως, να είστε σίγουροι ότι θα βρείτε σχεδόν τα πάντα: από ηλεκτρονικούς ψυχεδελικούς ήχους, μέχρι blues και goth αναφορές. Άλλωστε, μην ξεχνάτε το αυτονόητο: όλα όσα ειπώθηκαν αποτελούν μονάχα ενδείξεις, δεδομένου ότι η μουσική των The Brian Jonestown Massacre είναι μοναδική.
  • SHARE
  • TWEET