The Answer

Raise A Little Hell

Napalm (2015)
Από τον Αντώνη Σουβατζή, 25/02/2015
Το "Raise A Little Hell" είναι ένα βήμα μπροστά για τους The Answer, σαφώς καλύτερο από τους προκατόχους του
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Το 2006, όταν είχα την πρώτη μου επαφή με τους φασαριόζους Βορειοιρλανδούς, η αντίδρασή μου ήταν πραγματικά ενθουσιώδης. Ανάμεσα στα -τότε- ολοένα πολυπλοκότερα και βαρύτερα ακούσματά μου, ήρθαν κυριολεκτικά από το πουθενά να μου θυμίσουν τον πλούτο του blues rock των '70s. Είχαν μια φρεσκάδα και μια φοβερή ενέργεια που με είχε μαγνητίσει. Το "Rise" πρέπει να ήταν από τα πιο πολυπαιγμένα άλμπουμ στην playlist μου του 2006. Η συνέχεια, αν και αρκετά ποιοτική, δεν ήταν εξίσου θελκτική για μένα. Τα επόμενα άλμπουμ, αν και έδειχναν μία σαφή εξέλιξη στον ήχο, αποκτώντας αρκετά προσωπικά στοιχεία, δεν προσέφεραν την αντίστοιχη εξέλιξη και πρωτοτυπία στις συνθέσεις τους.

Φτάνουμε λοιπόν στο 2015, με το πέμπτο στούντιο άλμπουμ της μπάντας, "Raise A Little Hell".

Τι μου άρεσε: Ο ήχος. Αισθητά βαρύτερος σε σημεία, σε σχέση με το παρελθόν. Έχουμε να κάνουμε με μια εξαιρετική από όλες τις απόψεις παραγωγή. Σύγχρονη, χωρίς όμως αυτό το «μπούκωμα» και την υπερβολή που φέρουν αντίστοιχες παραγωγές στις μέρες μας. Ταυτόχρονα, έχει και τη βρώμα που έρχεται ως παρακαταθήκη από  το παρελθόν με ποικίλα stoner περάσματα. Η ποιότητα των μουσικών. Όλοι ανεξαιρέτως είναι καλοί σε αυτό που κάνουν. Το rhythm section των Waters / Heatly λειτουργεί με τη λεπτότητα μιας μπάλας κατεδάφισης. Οι κιθάρες του Paul Mahon είναι δουλεμένες, ισορροπώντας αέρινα ανάμεσα στα ρυθμικά μέρη και στα καυτά solos. Τέλος, η ιδιαίτερη φωνή του Neeson, είναι ακριβώς αυτό. Ιδιαίτερη. Love or hate. Οι ερμηνείες του σε ορισμένα κομμάτια είναι απλά συγκλονίστηκες.

Τι δε μου άρεσε: Η προσκόλληση του συγκροτήματος στα ασφαλή. Τα περισσότερα κομμάτια, δίχως να είναι κακά -με ορισμένες εξαιρέσεις, θετικές και αρνητικές- δείχνουν μια συνθετική στασιμότητα. Χωρίς η μπάντα να είναι διεκπεραιωτική, γιατί φαίνεται η δουλειά που έχουν ρίξει για το άλμπουμ, καταφέρνει να ακουστεί επαναλαμβανόμενη. Μέσα στις συνθέσεις σίγουρα θα ακούσετε σημεία που «κάτι σας θυμίζουν». Τέλος, οι cheesy μπαλάντες.

Το τελικό συμπέρασμα για το "Raise A Little Hell" είναι κάπως διφορούμενο. Είναι ένα άλμπουμ που ακούγεται ευχάριστα από την αρχή έως το τέλος; Σίγουρα ναι! Έχει κομμάτια που θα σου μείνουν και θα τα ακούς και ξανά-ακούς για βδομάδες; Not so sure about that... Ενώ η συνολική ποιότητα του άλμπουμ βρίσκεται σαφώς πολύ πάνω του μέσου όρου, τα επιμέρους στοιχεία του έχουν δραματικές διακυμάνσεις. Θα ήθελα όλο το άλμπουμ να κινείται στα επίπεδα των "I Am Cured" και "Aristocrat", και να λείπουν κομμάτια σαν το "Cigarettes & Regret" και "Strange Kinda 'Nothing". Τότε θα είχαμε να μιλάμε για ένα πραγματικά μεγάλο άλμπουμ. Σε κάθε περίπτωση, το "Raise A Little Hell" είναι ένα βήμα μπροστά για τους The Answer, και σαφώς καλύτερο από τους προκατόχους του.
  • SHARE
  • TWEET