Terra Tenebrosa

Το "The Tunnels" είναι μια κυκλοφορία που ξεφεύγει από τα στενά όρια της κατηγοριοποίησης και εμφανίζεται αυτόφωτη, αλλά σκοτεινή, αφήνοντας πίσω της μια αέναη ατμοσφαιρική αύρα να πλανάται. Οι Terra Tenebrosa προέρχονται, σύμφωνα με τα ελάχιστα βιογραφικά τους στοιχεία, από τους πάλαι ποτέ Σουηδούς πρωτοπόρους του σκληρού ήχου, Breach. Αν δεν τους έχετε ακουστά, ψάξτε τους. Αν γνωρίζατε την ύπαρξή τους, το "The Tunnels" δεν έχει και ιδιαίτερη σχέση με δίσκους σαν το "Kollapse" ή το "Venom".

Αυτό που κάνει εντύπωση από την πρώτη κιόλας ακρόαση είναι η ικανότητα της μπάντας να παραμένει σε ένα κατασκότεινο τοπίο καθ' όλη τη διάρκεια του εφιαλτικού "The Tunnels", ενώ ταυτόχρονα παίζει με τα μοτίβα και τις αποχρώσεις του μαύρου. Από τα post / sludge περάσματα των Neurosis και των Breach, μέχρι τις πιο ψυχεδελικές sludge-ιές, η μπάντα καταφέρνει να «χτίσει» λαβύρινθους με ηχητικά μονοπάτια που διασταυρώνονται μέσα σε ένα ατμοσφαιρικό πλαίσιο. Από το εναρκτήριο "The Teranbos Prayer", το απρόσιτο αγκαλιάζει το άλμπουμ και η εξαιρετική δουλειά που έχει γίνει στις κιθάρες πρωτίστως, μέσα από πολλαπλά στρώματα επεξεργασίας, ώστε να δημιουργηθεί αυτό το ηχόχρωμα, εντυπωσιάζει. Synthesizers αποτελούν ένα ιδανικό χαλί, πάνω στο οποίο αναπτύσσονται οι κιθάρες και οι επαναλαμβανόμενες ατμοσφαιρικές εντάσεις, ενώ τα διάφορα κρουστά εναρμονίζονται στο σύνολο χωρίς ιδιαίτερο κόπο. Τα φωνητικά εναλλάσσονται διαρκώς, αλλά παραμένουν στο ίδιο σκοτεινό πλαίσιο και αναλαμβάνουν να συνοδέψουν τις απόκοσμες μελωδίες των συνθέσεων.

Οι Terra Tenebrosa κρύβουν επιμελώς τις ταυτότητές τους, όχι κατ' ανάγκην προς εξυπηρέτηση διαφημιστικών τρικ ή κάτι που αποσκοπεί σε εμπορικότητα (εξάλλου, πόσο εμπορικό μπορεί να γίνει ένα τέτοιο άλμπουμ;), αλλά συμβαδίζουν με το κλίμα του δίσκου, πίσω από μάσκες, μυστικισμό και κατ' επέκταση κάτι το άγνωστο. Ένα άλμπουμ κατά βάση μονολιθικό, με μια ανεπαίσθητη χρήση μελωδικών στιγμών, οι οποίες παρεμβάλλονται με ευφυή τρόπο σε στιγμές σαν το "Through The Eyes Of The Maninkari", που κυριαρχεί το ακαθόριστο και το ερεβώδες στοιχείο.

Το "The Tunnels" στο σύνολό του είναι ένα άλμπουμ που προκαλεί με τον ήχο του και την soundtrack-ική του αντίληψη. Καταφέρνει να επιβάλλει τη μονοτονία του και να αποτελέσει οδηγό στους ακροατές που θα εισχωρήσουν στα τούνελ του. Πομπώδες και απρόσιτο ταυτόχρονα, αναζητά τη θέση του στις κυκλοφορίες της χρονιάς και, γιατί όχι, να την κερδίσει.