Tank

Λίγο διάστημα πριν, οι Έλληνες φίλαθλοι απήλαυσαν μαζί με εκατομμύρια άλλους τους Ολυμπιακούς Αγώνες που έλαβαν χώρα στο Λονδίνο, πρωτεύουσα της Αγγλίας. Η εν λόγω χώρα είναι σίγουρα από τις «μεταλλομάνες» αφού τα συγκροτήματα που έχει αναδείξει μόνο κλασικά έχουν μείνει. Είναι επίσης η γενέτειρα χώρα του μουσικού κινήματος New Wave Of British Heavy Metal από το οποίο κάποιες μπάντες έχουν μείνει στο πάνθεον και κάποιες δεν είχαν την αναγνώριση που τους άξιζε παρά μόνο στους κύκλους που αγάπησαν αυτό το είδος. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκουν και οι Tank, ένα group που, παρόλο που είναι μηχανή παραγωγής πολύ καλών heavy metal κομματιών, δεν απέκτησε την φήμη που θα περίμεναν όσοι έχουν ασχοληθεί με τις δουλειές του.

Παρόλο που είναι στην δισκογραφία 31 χρόνια και φυσικά η ηλικία θα μπορούσε να παίζει καταλυτικά αρνητικό ρόλο, εκείνοι εναντιωμένοι στον χρόνο συνεχίζουν ακάθεκτοι να μας κάνουν να πονάει συνεχώς ο αυχένας μας. Δημιουργούν ακόμα και σήμερα καλή μουσική που θα σε ταξιδέψει με τον δικό της τρόπο εκεί που επιθυμείς έτσι ώστε να «ξεφύγεις» από ό,τι σε απασχολεί. Αυτό ένας μουσικός το πετυχαίνει μέσα από τις νότες του. Ε, το "War Nation" είναι γεμάτο από αναζωογονητικές νότες - κύτταρα που θα σε ξεσηκώσουν όχι με την ταχύτητα των κομματιών αλλά με το τσαγανό που έχουν και το vibe που εκπέμπουν. Ακούγοντάς τα, σίγουρα θα σε εκπλήξουν. Οι πιο μυημένοι στο κλασικό metal θα νομίσουν ανά στιγμές ότι ακούνε την νέα δουλειά των Saxon, αφού πολλά μέρη σε κομμάτια τους τούς φέρνουν στο μυαλό. Δεν νομίζω όμως ότι αυτό θα ενοχλήσει κανέναν μιας και οι Tank θυμίζουν, δεν κοπιάρουν. Δεν είναι κακό ο «δάσκαλος» να είναι πηγή γνώσης από τον «μαθητή».

Καταγόμενοι από την Αγγλία και όντας από αυτούς που ήταν στην απαρχή του New Wave Of British Heavy Metal, σε όλες τις δουλειές τους μέχρι τώρα εξυμνούν και μεταλαμπαδεύουν στις νεότερες γενιές αυτή την μουσική. Έτσι και το "War Nation" «μυρίζει βρετανίλα» από χιλιόμετρα, βεβαίως φιλτραρισμένο από την νεότερη έκφανση των αγγλικών metal groups που αγαπάνε και παίζουν μουσική που είναι δομημένη στα κλασικά στοιχεία. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε προσπάθειά τους αποτελεί πόλο έλξης πολλών ζευγαριών αυτιών, δυστυχώς κυρίως όσων ενασχολούνται ενεργά με το πιο ψαγμένο heavy metal. Όσοι πάλι μπουν στη διαδικασία να ακούσουν έστω αυτή τη δουλειά, θα ανακαλύψουν συνθέσεις που σφύζουν από ενέργεια, δύναμη και μια αχαλίνωτη νεότητα πάντα «πατώντας» σε όλα τα κλισέ του βρετανικού metal. Η μπάντα τα τελευταία χρόνια, ακολουθώντας τους συντοπίτες της, Saxon, έχει φτιάξει μια πιο δυνατή και τσαμπουκαλίδικη metal εικόνα από όταν ξεκίνησε που τα τραγούδια της είχαν πιο πολλή «βρωμιά» στον ήχο. Όλη αυτή την «σοφία» την έχουν κάνει νότες που μπλέκοντας αρμονικά με τους στίχους δίνουν ένα αποτέλεσμα που οι πιο παλιοί οπαδοί αγωνιούν να ακούν σε αντίθεση των καιρών. Ευτυχώς οι Tank τους έχουν κάνει την χάρη και δεν έχουν λοξοδρομήσει μουσικά δημιουργώντας riff που ανά στιγμές αναρωτιέσαι πώς τα σκεφτήκαν και τα μελοποίησαν μιας και σου «κολλάνε» αμέσως, αλλά και μελωδίες που θα σου ανεβάσουν αμέσως την διάθεση και την θέληση για headbanging. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι πίσω από το μικρόφωνο βρίσκουμε τον Doogie White που έχει θητεία στους Praying Mantis, Rainbow, Yngwie Malmsteen, Cornerstone και Empire, μεταξύ άλλων. Όπως είναι κατανοητό οι Tank θέλουν σε όλα να παραμένουν παρελθοντικά σύγχρονοι.

Το New Wave Of British Heavy Metal στυλ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον κόσμο. Όσοι το πρεσβεύουν και επιθυμούν να το μάθουν σε άλλους, δεν έχουν τάσεις αλλαγής ή μουσικής παρέκκλισης από αυτό που θέλει να ακούσει ο οπαδός. Αυτός είναι ένας από τους λόγους που οι Tank έχουν μείνει πιστοί στο ύφος τους και δεν το έχουν αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια. Αυτό μας αρέσει και το μόνο που περιμένουμε είναι η νέα δουλειά τους για να μας ξαναπονέσει ο σβέρκος για πολλές μέρες.