Taint

Τελικά μερικές φορές η άγνοια και η απροθυμία μπορούν να αποβούν «μοιραίες» και να κοστίσουν το χάσιμο μιας άκρως ενδιαφέρουσας και γοητευτικής μουσικής πρότασης. Ευτυχώς όμως που το ένστικτο αποδεικνύεται αλάνθαστο και ισοσκελίζει τους προαναφρθέντες ανασταλτικούς παράγοντες.

Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα είναι η περίπτωση των Ουαλών Taint, οι οποίοι σαν όνομα μου ήσαν γνωστοί εδώ κι αρκετό καιρό, δεν είχα μπει όμως στη διαδικασία να τους ακούσω, κυρίως λόγω της ανεξήγητης προκατάληψής μου απέναντι στον ήχο και το ύφος της μπάντας. Τελικά εδέησε και ήρθε στα χέρια μου το promo της δεύτερης δισκογραφικής δουλειάς τους και μετά το πέρας της πρώτης ακρόασης το σαγόνι μου άρχισε να παίρνει την κατιούσα προς το πάτωμα!

Το φοβερό -όπως προέκυψε τελικά- αυτό τρίο συνδυάζει με μοναδική κι απίστευτη ικανότητα στοιχεία sludge, core, hard rock των '70s με punk φωνητικές καταβολές κι όλα αυτά υπό τη σκέπη μιας τεράστιας riffοροφής. Φανταστείτε project με μέλη των Clutch και των Mastodon και καλεσμένο στις κιθάρες τον Brian Robertson από τους Thin Lizzy! Η άνεση με την οποία συνθέτουν τέτοια κολοσσιαία και μελωδικά riffs είναι άνευ προηγουμένου και ο λόγος για τον οποίο δεν κουράστηκα από τη μεγάλη
διάρκεια του δίσκου (66 λεπτά και κουράζομαι αρκετά συχνά).

Έμπνευση, δημιουργικότητα, μουσικός προσανατολισμός και πολύ κοπάνημα είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία που διαθέτει σε αφθονία η μπάντα. Προσθέστε και λίγη «παράνοια» καθώς δεν κωλώνουν στο να προσθέσουν -έστω και σε ένα μόνο τραγούδι- folk μελωδίες με φλάουτο, κι αν δε σας έχουν κινήσει ακόμα την περιέργεια για το πως ακούγονται, τότε ή δεν κάνω καλά τη δουλειά μου ή απλώς εθελοτυφλείτε.

Είναι από τις φορές εκείνες που ένα σαρδόνιο χαμόγελο καλύπτει όλο το πρόσωπο, που δε θέλεις να μοιραστείς το «μυστικό» σου αυτό με άλλους, αλλά νιώθεις την ανάγκη να τους τα «ξεράσεις» όλα, που θα στενοχωρηθείς αν δε γουστάρουν εξίσου το ίδιο με σένα, αλλά κάθε φορά που θα το ξανακούς θα χαμογελάς ανακουφισμένος. Η τύχη δε μου γύρισε -ευτυχώς- την πλάτη με τους Taint... Δε θα 'ναι κρίμα να της γυρίσετε τη δική σας; Τα σέβη μου...