Swallow The Sun

When A Shadow Is Forced Into The Light

Century Media (2019)
Από τον Νίκο Καταπίδη, 23/01/2019
Κατάθεση ψυχής
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μεσολάβησαν πολλά από την κυκλοφορία του προηγούμενου, τριπλού(!) δίσκου των Swallow The Sun, "Songs From The North". Η ίδια η ύπαρξη της μπάντας τέθηκε υπό αμφισβήτηση, καθώς ο βασικός τους συνθέτης, Juha Ravio πέρασε την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής του, χάνοντας τη σύντροφό του Aleah Stanbridge από καρκίνο στα 39 της χρόνια. Μετά απο τρία χρόνια, την κυκλοφορία δίσκων των Trees Of Eternity και Hallatar, o Juha έχοντας βγάλει μέσα από τη μουσική τα πιο σκοτεινά συναισθήματα, έκρινε πως ήταν η ώρα να επανέλθουν οι Swallow The Sun.

Όπως λέει και ο τίτλος του άλμπουμ, σαν τη σκιά που αναγκάζεται να έρθει στο φως, έτσι και ο Juha αποτυπώνει αυτή τη μετάβαση σε μουσική, με πρώτο βήμα το "Lumina Aurea", ένα σκοτεινό και άγριο κομμάτι που δε θυμίζει σχεδόν σε τίποτα το υπόλοιπο υλικό της μπάντας, με ambient στοιχεία και ανατριχιαστική ατμόσφαιρα. To κύριο άλμπουμ, ενώ ακούγεται χαρακτηριστικά γνώριμο, συνάμα έχει κάτι το ιδιαίτερα φρέσκο και διαφορετικό. Mια νότα αισιοδοξίας αλλά και ένα συναίσθημα ανακούφισης υπάρχουν διάχυτα σε όλα τα κομμάτια, σε αντίθεση με το απειλητικό που κατακλύζει το "Lumina Aurea".

Είναι προφανές ότι τα πνεύματα έχουν κατευναστεί στο "When A Shadow Is Forced Into The Light", με μεγάλο μέρος του δίσκου να έχει καθαρά φωνητικά και τα αρπίσματα στις κιθάρες να πλέκουν ένα αέρινο ηχητικό υφαντό. Σίγουρα δε λείπουν τα χαρακτηριστικά της μπάντας, με βαριά περάσματα και φωνητικά ξεσπάσματα, όπως στο "Upon The Water" αλλά και στο ομώνυμο κομμάτι που ανοίγει το δίσκο. Το ιδιαίτερα δυναμικό "Firelights" με το υπέροχο ρεφρέν και τα έγχορδα είναι η απόδειξη της συνθετικής ωριμότητας που έχει επέλθει στη μπάντα, ενώ και η συμβολή του Jaani Peuhu στα δεύτερα φωνητικά ενισχύει σημαντικά τον ήχο, όπως στο “Stone Wings” που η σχεδόν pop χροιά δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα αντίθεση.

Γι' ακόμη μια φορά, το άλμπουμ μπορεί να εκτιμηθεί περισσότερο σαν σύνολο, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει πως τα επιμέρους κομμάτια δε μπορούν να σταθούν μόνα τους. Το "Never Left" για παράδειγμα, που είναι και το τελευταίο κομμάτι του άλμπουμ, είναι μια υπέροχη σύνθεση, με συγκλονιστικό κλείσιμο, αλλά ειδικά όταν ακολουθεί τη ροή όλου του δίσκου, εξυψώνεται συναισθηματικά και κάνει τον ακροατή να νιώσει τον πόνο, την απόγνωση αλλά και την αποφασιστικότητα του συνθέτη να συνεχίσει, παρά το ότι ένα κομμάτι του έχει φύγει τη στιγμή που έφυγε και η αγαπημένη του.

Σίγουρα ο δίσκος δεν θα αποτελέσει έκπληξη για όσους ξέρουν τους Swallow The Sun. Είναι όμως αξιοθαύμαστη η ικανότητά τους να φτιάχνουν τόσο ποιοτική, μελωδική αλλά και γεμάτη ψυχή μουσική, μετά από τόσα χρόνια σταθερής παρουσίας στο χώρο. Γι' ακόμη μια φορά, μας χαρίζουν ένα αριστούργημα.

  • SHARE
  • TWEET