Svartelder

Αισθάνομαι λίγο περίεργα που ακούω νορβηγικό black metal. Εννοώ, που ακούω νορβηγικό black metal πλέον. Ή που ακούω νορβηγικό black metal ακόμα. Βέβαια, δεν ακούω νορβηγικό black metal πλέον, απλώς ασχολούμαι με τους Svartelder για λόγους που θα εξηγήσω παρακάτω. Το ότι η νορβηγική σκηνή πλέει τα λοίσθια ισχύει μόνο για όσους θεωρούν ότι το stagnation = death έχει μια κάποια αλήθεια μέσα του, και θεωρώ πως ανήκω σε αυτούς. Με εξαίρεση τους Dodheimsgard (έπος) και τους ΙΝΙ (μεγαλειώδης δίσκος), λίγα φτάνουν στα αυτιά μου.

Ο λόγος που ασχολήθηκα σε πρώτη φάση με τους Svartelder, ήταν ένα εξαιρετικό EP που είχαν κυκλοφορήσει πέρυσι, το "Askebundet" (ένα κομμάτι του θα το βρείτε και στο Pyres). Καλός ήχος, έξυπνα riffs, δυνατές μελωδίες. Το είχα ακούσει καλοκαίρι και γι' αυτό δεν μπόρεσα να το απολαύσω ιδιαίτερα, ωστόσο δεν τους ξέχασα και το ντεμπούτο τους ήταν στα must. Δυστυχώς βγήκε και αυτό καλοκαίρι.

Όπως και να έχει, αυτό που με γοήτευσε στους Νορβηγούς είναι ο απλός και ταυτόχρονα πιο σύνθετος από τον συνηθισμένο «σιδηρόδρομο» τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουν τη σύνθεση μουσικής. Χώνουν πολλά riff, αρκετές μελωδίες (το "Ingen vet jeg var..." έχει solo, παρακαλώ) και δημιουργούν ευκολομνημόνευτα κομμάτια, τα οποία ωστόσο στη δεύτερη με τρίτη ακρόαση είναι που ανοίγονται περισσότερο στον ακροατή. Τα φωνητικά για κάποιους αποτελούν πρόβλημα (συμφωνώ μαζί τους), θα τα προτιμούσα πιο βαριά ίσως. Ο ήχος είναι πεντακάθαρος και αυτό είμαι υποχρεωμένος επίσης να το θεωρήσω ψεγάδι, καθότι το υλικό πιστεύω θα απέδιδε καλύτερα σε μια παραγωγή τύπου "De Mysteriis Dom Sathanas". Εν τέλει βέβαια, πρόκειται για έναν άμεσο, ειλικρινή δίσκο που σου επιτρέπει να περάσεις καλά για καναμισάωρο.

Σε μια περίοδο που πιστεύω ότι η Ισλανδία έχει προσφέρει πέρυσι περισσότερα απ’ όσα όλες οι άλλες σκηνές μαζί στο ιδίωμα για το οποίο μιλάμε, οι Svartelder προσφέρουν έναν πολύ ΟΚ δίσκο (πάντα μου άρεσε αυτή η έκφραση). Δεν ξέρω αν μπορώ να μιλήσω για τύπους που κρατάνε τη σημαία ψηλά, στην τελική νομίζω και οι ίδιοι ξέρουν ποιοι θα τους ακούσουν. Δεν είναι Burzum, δεν είναι Μayhem, δεν είναι Antaeus, είναι απλά ωραίος δίσκος.