Subway To Sally

Οι Γερμανοί Subway To Sally ξεκίνησαν το 1992 αναμειγνύοντας τη folk με rock μουσική και σύντομα απέκτησαν μία πιστή βάση οπαδών στη Γερμανία. Στη συνεχεία άλλαξαν το μουσικό τους ύφος θυμίζοντας τους επιτυχημένους συμπατριώτες τους Rammstein με την κυκλοφορία του "Engelskrieger" το οποίο αν και είχε εμπορική επιτυχία, δίχασε τους οπαδούς τους λόγω της συγκεκριμένης μουσικής αλλαγής.

Με την τελευταία τους δουλειά "‘Nord Nord OST"’ επιστρέφουν με ένα concept album το οποίο αναφέρεται στη «σχέση» ανάμεσα στο νερό και τον πάγο και από μουσικής πλευράς επικεντρώνονται περισσότερο στις folk επιρροές τους, αφήνοντας τον industrial ήχο σε μερικά κομμάτια όπως το single τους "Sieben"’ το οποίο είναι καθαρά φτιαγμένο για να παιχτεί στο ραδιόφωνο καθώς με τη σύντομη διάρκεια του (3:22) και τον catchy ρυθμό του μπορεί να ακουστεί και από ακροατές που δεν ακούν αποκλειστικά metal.

Σε σχέση με τον προκάτοχο του, το album έχει περισσότερες ήρεμες στιγμές όπως το "Feuerkind" το οποίο είναι το μεγαλύτερης διάρκειας (6:06) κομμάτι και συνάμα ίσως το πιο συναισθηματικό που έχουν συνθέσει ποτέ οι Subway To Sally. Εκεί που τα χαλάνε κάπως είναι στα τελευταία 3 κομμάτια του album "S.O.S.", "Eisblumen" και "Seemannslied" τα οποία δίχως να είναι άσχημα δε φτάνουν στα επίπεδα των προηγουμένων.

Σε αυτό το album οι Subway To Sally προσπάθησαν να κρατήσουν ισορροπίες ανάμεσα σε αυτούς που τους γνώρισαν στα πρώτα τους album και σε όσους οπαδούς κέρδισαν με το "Engelskrieger". Το αποτέλεσμα δε φαίνεται να είναι και άκρως θετικό γιατί από τη μία τα ήρεμα κομμάτια τους είναι πολύ καλά, δημιουργούν ατμόσφαιρα και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν και ως soundtrack ανάλογων ταινιών, από την άλλη όμως οι industrial συνθέσεις χάνουν αρκετά, ειδικότερα σε σχέση με τους Rammstein.

Το album θέλει τον χρόνο του για να ακουσθεί και με τις συνεχείς ακροάσεις θα μπορέσει να μεταδώσει στον ακροατή το συναίσθημα που υπάρχει στις folk / rock στιγμές του.