Subterranean Masquerade

The Great Bazaar

Taklit Music (2015)
Από τον Πάνο Παπάζογλου, 28/01/2015
Είναι λοιπόν το "The Great Bazaar" ένα άλμπουμ που συνεχίζει την μεγαλεπήβολη ιδέα του Tomer Pink και κερδίζει το στοίχημα; Όχι.
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Μια δεκαετία πέρασε από το ντεμπούτο των Subetarranean Masquerade, "Suspended Animation Dreams", και η αλήθεια είναι, ότι, αν και μετά από ένα τέτοιο χρονικό διάστημα, το επόμενο δισκογραφικό βήμα του ιθύνοντος νου Tomer Pink ήταν μια φιλοδοξία που απλά είχε αφεθεί να πλανιέται στον αέρα. Δέκα ολόκληρα χρόνια λοιπόν, και με το προηγηθέν EP "Home" να έχει υπενθυμίσει την ύπαρξη του γκρουπ, αλλά και να αναζωπυρώσει το ενδιαφέρον του κοινού τους για την επερχόμενη κυκλοφορία τους. Αν τυχόν θυμάστε και εκείνο το αφιέρωμα στα 100 καλύτερα άλμπουμ του Progressive Metal που είχαμε κάνει στο Rocking.gr, τόσο καλό είναι το "Suspended Animation Dream" που συμπεριλήφθηκε μετ' ευκολίας.

Με τέτοιες περγαμηνές λοιπόν και με τέτοια φιλοδοξία, οι Subterranean Masquerade συνεχίζουν με διαφορετικό lineup, πάντα όμως με τον Ισραηλινό Tomer Pink πίσω από το όλο «concept» της μπάντας, κυκλοφορούν το "The Great Bazaar". Και με βασικό τραγουδιστή πλέον τον Kjetil Nordhus (των εξαιρετικών Νορβηγών Green Carnation), οι απαιτήσεις ήταν ακόμα περισσότερες. Και όχι μόνο αυτό, η συμμετοχή πάλι του Paul Kuhr των November's Doom, έρχεται να αποδώσει ξανά, σε θεωρητικό επίπεδο, μια πλουραλιστική εικόνα γύρω από τις φωνητικές ερμηνείες που διανθίζουν τις συνθέσεις. Παρόλα αυτά, εκείνη η avant garde άποψη των Subterranean Masquerade που αιωρούνταν στο ντεμπούτο τους σαν ένα στοιχείο που ωθούσε κάθε συνθετική στιγμή προς το απόλυτο προοδευτικό έπος, φαίνεται να απουσιάζει τόσο, που ακούγεται εκκωφαντική η προσπάθεια να καλυφθεί από ένα ανατολίτικο πέπλο επιρροών καθ' όλη τη διάρκεια.

Είναι λοιπόν το "The Great Bazaar" ένα άλμπουμ που συνεχίζει την μεγαλεπήβολη ιδέα του Tomer Pink και κερδίζει το στοίχημα; Όχι. Οι Subterranean Masquerade μετεξελίσσονται, χωρίς όμως να ενθουσιάζουν. Υπερφορτωμένες συνθέσεις με πλούσιες ενορχηστρώσεις, αλλά πάντα με την ποικιλομορφία των πλήκτρων να σιγοντάρουν, αναλαμβάνοντας να προσφέρουν ορισμένες μελωδικές εντάσεις, αλλά συνήθως ως επί το πλείστον μέσα σε ένα πλαίσιο με ανατολίτικες κλίμακες. Βιολιά, κρουστά, πνευστά, όλα συνηγορούν σε ένα μεγαλεπήβολο έργο, το οποίο όμως δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την σκιά του προκατόχου του και παρ' όλους τους εν αρχήν εντυπωσιασμούς, οι στιγμές που οι συνθέσεις καταφέρνουν να σταθούν στο επίκεντρο της προσοχής εξαιτίας της προοδευτικής και πληθωρικής τους άποψης παραμένουν λίγες. Ακόμα και η Marillion εισαγωγή του "Blanket Of Longing" ή η υπερβολικά οριεντάλ ατμόσφαιρα του "Spector" δεν αρκούν για να αποδώσουν τα δέοντα σε ένα πολυαναμενόμενο άλμπουμ. Επίσης, οι ερμηνείες του Kjetil ακούγονται λίγο επίπεδες και αδιάφορες ή απλά δεν του ταιριάζει το πομπώδες ύφος των συνθέσεων;

Συνολικά, μια ενδιαφέρουσα πρόταση μεν από ένα συγκρότημα που επανέρχεται μετά από μια δεκαετία διεκδικώντας μερίδιο από την ολοένα και αυξανόμενη δημοφιλία του prog εν γένει χώρου, αλλά με σαφώς περιορισμένη τη διάθεση πειραματισμού που επεδείκνυαν στις πρότερες προσπάθειές τους. Ελάχιστες φλοϋδικές, ψυχεδελικές στιγμές, με το βάρος να έχει πέσει στις μεσανατολικές επιρροές, κάτι που ίσως τους περιορίζει. Βέβαια ως Ισραηλίτες, δεν θα μπορούσαν να μην κλείσουν το μάτι και στους συμπατριώτες τους Orphaned Land, αλλά στο "The Great Bazaar" το παρακάνουν. Οι Orphaned Land είναι από μόνοι τους μια εξαιρετικά ιδιάζουσα περίπτωση. Αξίζει να ακουστεί, αλλά μέχρι εκεί. Το αριστούργημά τους παραμένει το "Suspended Animation Dreams".
  • SHARE
  • TWEET