Subsignal

Touchstones

ZYX / Golden Core (2011)
Από τον Χρήστο Καραδημήτρη, 30/09/2011
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;
Τι είναι η μουσική γενικότερα, αν όχι συναισθήματα που σου δημιουργεί όταν την ακούς; Δεν ξέρω πως προσεγγίζει ο καθένας την ακρόαση της μουσικής, αλλά αν δεν καταφέρνει να σου εγείρει σκέψεις και κυρίως συναισθήματα, τότε ή ακούς τη λάθος μουσική, ή κάτι άλλο κάνεις λάθος. Κι αν είσαι οπαδός της μελωδίας και του λυρισμού, της τεχνικής και του εκλεπτυσμένου παιξίματος (στο ευρύτερο πλαίσιο της rock/metal μουσικής προφανώς), δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε αγγίξει η μουσική που παίζουν οι Subsignal.

Για όσους ακολουθούν πιο συστηματικά τις κυκλοφορίες, τα είπαμε ξανά όταν κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο άλμπουμ τους, "Beautiful And Monstrous", πριν από δύο περίπου χρόνια, πως αποτελούν τη φυσική εξέλιξη της τελευταίας version που μας επέδειξαν οι Sieges Even και είναι το παιδί της συνεργασίας της φωνής -θείο δώρο- του Arno Menses και της κιθάρας του Markus Steffen. Ο όρος progressive, παρόλο που ισχύει 100%, είναι η εύκολη λύση για να περιγράψει κανείς τη μουσική τους και δε λέει πολλά από μόνος του. Ναι, υπάρχουν μέτρα και αρπισμοί επιπέδου σπαζοκεφαλιάς, υπάρχουν μακροσκελείς συνθέσεις και ιδέες με τις οποίες άλλοι θα έβγαζαν 3-4 άλμπουμ στα περισσότερα από 70 λεπτά που διαρκεί. Και τι με αυτό;

Ακούς τις μελωδίες και παρασύρεσαι σε σημείο που δεν έχει σημασία αν είναι απλοϊκά ή τεχνοκρατικά παιγμένες. Απομονώνεις τα AOR στοιχεία που έχουν ενσωματωθεί αρμονικά και αντιλαμβάνεσαι πόσο δίκιο έχουν αυτοί που σου λένε πως το εν λόγω ιδίωμα είναι μάλλον αδικημένο. Αντιλαμβάνεσαι πως δεν υπολόγισαν ότι ίσως χάσουν κοινό τοποθετώντας metal στοιχεία δίπλα στα AOR και γενικότερα έχεις την αίσθηση πως αυτό που προκύπτει εξυπηρετεί την τέχνη και μόνο αυτήν. Εξυπηρετεί την ανάγκη των μουσικών να δημιουργήσουν, παρά να πουλήσουν μουσική.

Όχι, δεν είναι στα επίπεδα του "The Art Of Navigating By The Stars", για όσους κατευθείαν αναρωτηθήκατε κάτι τέτοιο. Πώς θα μπορούσε οτιδήποτε να πιάσει τόσο εύκολα, τόσο δυσθεώρητα ύψη; Ναι, είναι στα επίπεδα του προκατόχου του, ίσως και καλύτερο στο σύνολο, αν και η ποσότητα της μουσικής που διαθέτει είναι μεγάλη για να χωνευτεί και να αφομοιωθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα. Με στίχους και αισθητική που σταθερά ανάγουν το τελικό αποτέλεσμα σε κάτι ακόμα ανώτερο, μπορεί κάποιος να ξεχωρίσει τις πιασάρικες μελωδίες του "Wingless" ή τη διαφορετικότητα του heavy "The Lifespan Of A Glimpse" με τα γυναικεία φωνητικά. Μπορεί να φανταστεί πόσο prog μπορεί να είναι το 11λεπτο ομώνυμο τραγούδι και ξέρει τι μπορεί να περιμένει από τραγούδια όπως τα "The Size Of Light On Earth" και "As Dreams Are Made On" και μόνο από τους τίτλους. Επιμέρους σημεία αναδεικνύονται συνεχώς, όπως το ακουστικό solo της κιθάρας στο "Finisterre" ή το πιάνο στο "The Essence Called Mind", αλλά το μεγάλο τους πλεονέκτημα έγκειται στα vocal harmonies, που όμοιά τους σπάνια απαντώνται, καθώς λίγοι έχουν το χάρισμα να πατάνε σε κάθε νότα τόσο μαγικά, όσο το κάνει ο Menses.

Κάθε τραγούδι έχει τις στιγμές του, κάθε στιγμή έχει το νόημά της και στο σύνολό του το "Touchstones" είναι ένα ακόμα «έργο τέχνης», πολύτιμο για όσους έχουν εντρυφήσει ήδη στο ύφος που πρεσβεύουν οι μουσικοί αυτοί, διαφορετικά όμορφο από το υπόλοιπο μελωδικό progressive. Οπωσδήποτε, δεν είναι εύκολο άκουσμα και δεν αναμένεται ξαφνικά να τύχει ευρείας αποδοχής, αλλά όπως έγινε και με τα δύο τελευταία άλμπουμ των Sieges Even ή το ντεμπούτο άλμπουμ των Subsignal, όσοι ασχοληθούν επισταμένα θα εκτιμήσουν πραγματικά τα όσα έχει να προσφέρει το "Touchstones" και θα αφήσουν τον εαυτό τους να χαθεί στις μελωδίες του.
  • SHARE
  • TWEET