Subrosa

Τα τείχη είναι για να πέφτουν, οι δεισιδαιμονίες να καίγονται στην πυρά με την Ιερά Εξέταση, οι παραδόσεις και τα κατεστημένα για να σπάνε και ο τρόμος να είναι άβαφος με γυναικεία μορφή. Ούτε το παν-σατανικότατο image, ούτε οι βλάσφημοι στίχοι και πολύ περισσότερο ούτε οι αφοριστικές δηλώσεις προκαλούν πλέον ανατριχίλες και κάνουν τον κρύο ιδρώτα να τρέχει ποτάμι. Αντ' αυτού, σας παραθέτω τρεις γυναίκες με blue jean και φορέματα με μορμόνικη καταγωγή, που έπειτα από την προ τριετίας συνoμιλία μας παρέμειναν εξίσου γοητευτικές, αν κι έγιναν πιο απόμακρες.

Η προσθήκη ανδρικού στοιχείου στη σύνθεση της μπάντας δε στάθηκε ικανή να πλήξει τη μητριαρχική δομή της, ειδικά από τη στιγμή που η Sarah Pendleton παρέμεινε ακλόνητη στη θέση της και το βιολί της αναβαθμίστηκε σημαντικά, σε τέτοιο βαθμό που η ηλεκτρική κιθάρα να ακούγεται ώρες-ώρες συνοδευτική. Οι Subrosa δεν παίζουν doom, ούτε sludge, μήτε experimental folk. Η μουσική τους είναι υβριδική και τα φωνητικά της Rebecca Vernon, χωρίς να συγκλονίζουν, δένουν γάντι τόσο με τις σκόρπιες brutal κραυγές, όσο και με την αποπνικτική ατμόσφαιρα των συνθέσεων. Ατμόσφαιρα κλειστοφοβική και συνάμα τόσο ζεστή, που δε σου κάνει καρδιά να την κοπανήσεις.

Εποικοδομητικός και παραγωγικός τρόμος είναι αυτό που δημιούργησε το "No Help For The Mighty Ones", με οκτώ τραγούδια που δείχνουν σε Lou Reed & Metallica τον τρόπο το σωστό. Δε συνεργάστηκαν με άλλον καλλιτέχνη, παρά μόνο με τους εαυτούς τους, η ποικιλία όμως των επιρροών είχε μια κοινή συνισταμένη. Η απόκοσμη απαγγελία του "Stonecarver" έχει την πλήρη υποστήριξη των μουσικών οργάνων και η a cappella απόδοση του παραδοσιακού "House Carpenter" ηρεμεί, όπως ακριβώς έκανε και το "Go Down Moses" πριν από τρία χρόνια. Της πάνε πολύ της Μορμόνας τα τραγούδια αυτά και το έχει πάρει πρέφα η άτιμη. Bye bye Natalie Merchant...

Βαφτίστε όπως αγαπάτε αυτό που θα ακούσετε ή που έχετε ήδη ακούσει, προσάψτε τους τα άπαντα κι άλλα τόσα, μην ξεχάσετε μόνο να αναρωτηθείτε τι ήταν αυτό που σας έκανε να ακούσετε στα καπάκια το δίσκο αυτό και για ποιο λόγο σας δημιούργησε το οιοδήποτε συναίσθημα. Προσωπικά θεωρώ πως οι κυρίες αυτές γέννησαν ένα μπάσταρδο και κάθε φορά που το ακούω να σκούζει χαίρομαι από την τρομάρα μου...