The Strokes

Room On Fire

Rough Trade (2003)
14/05/2005
Πώς βαθμολογείτε το δίσκο;

Μια από τις πιο αναμενόμενες κυκλοφορίες τούτου του φθινοπώρου ήταν αυτή των Strokes και είναι αλήθεια ότι τους περιμέναμε στην γωνία. Μετά το "Is This It?", έναν από τους πιο όμορφα "βρόμικους" δίσκους που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια, οι Strokes μετά απο πολλά προβλήματα και το βάρος να βαραίνει στις πλάτες τους κυκλοφόρησαν το δεύτερο άλμπουμ τους "Room On Fire".Όσοι λάτρεψαν τα "Last Nite", "Hard to Explain" και "Someday" μπορεί να τους δημιουργηθεί η αίσθηση ότι κάπου τα έχουν ξανακούσει όλα αυτά. Και μάλλον θα έχουν δίκιο. Είναι αλήθεια ότι κάποια από τα τραγούδια θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν στο ντεπούτο των Strokes. Η αλλαγή μπορεί να είναι σημαντική για ένα συγκρότημα δεν είναι όμως πάντα απαραίτητη. Συντάκτης του Rolling Stone παρομοίασε το "Room On Fire" με το "Leave Home" των Ramones από την άποψη του ότι και αυτό αποτέλεσε ένα perfect twin του ντεπούτο των Ramones, κάτι τέτοιο φαίνεται να γίνεται και με τους Strokes και αυτό εμάς δεν μας χαλαέι ιδιαίτερα.Στο "Room On Fire" οι κιθάρες παραμένουν βρώμικες, η φωνή του Casablancas παραμένει επίσης βάναυση, απότομη, διαβρωτική και βασανιστικα μακρόσυρτη, ενώ οι μελωδίες είναι τόσο λιτές που η σύγχυση που σου δημιουργούν τις κάνουν αξέχαστες και κολάσιμα εθιστικές. Αν στο ακουσμά τους οι ντοπαλοί δεν σηκωθείτε για τρελές φιγούρες τότε σίγουρα το ποδαράκι θα κουνιέται αναξέλεγκτα κάτω απο το τραπέζι, να μου το θυμηθείτε.Πιο συγκεκριμένα ο δίσκος ξεκινά με το "What Ever Happened", το οποίο αν δεν είχε αλλάξει γνώμη την τελευταία στιγμή ο Casablancas θα αποτελούσε το πρώτο single και ένα από τα πιο παράξενα τραγούδια της μπάντας. Aκολουθεί το "Reptilia", από τις καλύτερες στιγμές του δίσκου. Στο "Automatic Stop" οι Strokes εισάγουν λευκές reggae πινελιές που ξαφνιάζουν, φτάνοντας στο "12:51" στο πρώτο single που μάλλον αποτελεί το "Last Nite" του "Room On Fire". Η πρώτη μπαλάντα των Strokes έχει τον τίτλο "Under Control" και μην πάει το μυαλό σας σε συναισθηματισμούς και δράματα, οι ρυθμοί πέφτουν λίγο και όταν γίνεται τους "πάει". Προσωπική αδυναμία το "The Way It Is", μικρό, περιεκτικό, με "βρόμικες κιθάρες" και οριακά φωνητικά.Μετά από 33 λεπτά ακρόασης οι Strokes βάζουν φωτιά σε ήρεμα μέχρι πρότινος δωμάτια, μας ταξιδεύουν κάπου αλλού. Που; Δεν ξέρουμε. Σε άλλη δεκαετία πάντως σίγουρα που για μας που δεν την ζήσαμε φαντάζει γοητευτική έτσι και αλλιώς. Μας ταξιδεύουν πάντως και αυτό εχει νόημα, τί και αν ο προορισμός είναι ο ίδιος, τι και αν μας έχουν ξαναπάει εκεί, τι και αν το εισιτηρίο έχει ήδη ακυρωθεί. Ο προορισμός δεν χάνει τίποτα από την αίγλη και την ομορφιά του. Άλλωστε η διαδικασία και η έμπνευση για να φτάσεις εκεί δεν έχει σημασία;

  • SHARE
  • TWEET