Stone Temple Pilots

Όταν θα διαβάσετε αυτήν την κριτική, στα αριστερά της οθόνης -στην περίπτωση που έχετε χάσει επεισόδια- μπορείτε να πληροφορηθείτε για όλα τα γεγονότα με τους Stone Temple Pilots ενάντια στον Scott Weiland. Εν συντομία, για μια ακόμη φορά οι δρόμοι του συγκροτήματος με τον χαρισματικό αλλά και αυτοκαταστροφικό τραγουδιστή χώρισαν, και στη θέση του Weiland ήρθε ο γνωστός από τους Linkin Park, Chester Bennington. Εδώ αξίζει μια παρένθεση. Ανεξάρτητα εάν μας αρέσουν ή όχι οι Linkin Park, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που αμφισβητούν τη φωνή του Chester και μάλιστα ο ίδιος φλέρταρε πολλές φορές με την ιδέα να δοκιμάσει κάτι εκτός του συγκροτήματος του. Τι εννοώ; Δείτε video του που παίζει με τους Slash-Duff όλα αυτά τα χρόνια (κλείνει η παρένθεση).

Καθώς η μπάντα προς το παρόν δεν έχει δισκογραφική εταιρεία, είπαν να δοκιμάσουν τις αντιδράσεις του κοινού. Έτσι αποφάσισαν να κυκλοφορήσουν αρχικά ένα EP και για την συνέχεια βλέποντας και κάνοντας. Οι πρώτες σκέψεις πριν ακούσεις την δουλειά τους είναι το πώς θα ηχεί. Θα είναι λίγο Stone Temple Pilots με λίγο Linkin Park, θα είναι  CheSTP, όπως γράφτηκε κάπως εύστοχα, ή κάτι καινούργιο; Μόνον και μόνον από περιέργεια σε προδιαθέτει να το ακούσεις.

Ακούγοντάς το, διαπίστωσα ότι στα πέντε τραγούδια αποφάσισαν να πάνε σε μια «safe» επιλογή με σκοπό να ικανοποιήσουν όλους τους οπαδούς. Το "Out Of Time" είναι καρφί Weiland. Από το πρώτο «yeah» του Chester καταλαβαίνεις ότι ήθελαν να πάνε στα σίγουρα με ένα mid tempo τραγούδι που να θυμίζει ξεκάθαρα τον πρώην τραγουδιστή τους. Το "Black Heart" είναι ένα από τα καλύτερα τραγούδια που θα μπορούσε να τραγουδήσει ο Liam Gallagher. Τι δουλειά έχει ο Liam; Απλά ακούστε το κομμάτι και θα με θυμηθείτε. Το "Same On The Inside" στα πρώτα μέτρα μού φέρνει στο μυαλό κάπως το "Heart Shaped Box" και μαζί με το "Cry, Cry" παρουσιάζουν πολλά κοινά στοιχεία με τους Linkin Park. Πρέπει να φτάσουμε στο τελευταίο, το "Tomorrow" που είναι και ο λόγος ίσως για να ακούσεις το EP. Εδώ μας δείχνουν το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τόσο των αδελφών DeLeo, με το solo του Dean DeLeo να είναι μουσικά το καλύτερο σημείο του "High Rise", ενώ και ο Chester χρωματίζει πάρα πολύ ωραία με τη φωνή του την μπαλάντα.

Μια περιήγηση από το YouTube και θα δείτε ότι τα σχόλια που γίνονται αφορούν περισσότερο το Weiland vs Chester παρά τα ίδια τα τραγούδια. Το να πεις εάν είναι καλύτερος ο ένας ή άλλος τραγουδιστής δεν έχει καμία απολύτως σημασία. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι οι Stone Temple Pilots πήγαν στα σίγουρα σε μια προσπάθεια να αρέσουν σε όλους και το αποτέλεσμα -όπως γίνεται συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις- είναι ότι δεν τα κατάφεραν. Δεν τα κατάφεραν γιατί για ένα συγκρότημα με την ιστορία των Stone Temple Pilots περίμενες να κλείσουν την πόρτα στο παρελθόν τους και να προσπαθήσουν να δημιουργήσουν κάτι δικό τους με τον Chester. Όσο υπάρχουν τραγούδια όπως το "Out Of Time" θα δίνουν συνεχώς τροφή για σχόλια δίχως να υπάρχει λόγος. Δεν ξέρω κατά πόσο θα συνεχισθεί το πείραμα αυτό. Επειδή τα γραπτά μένουν, είχα γράψει πριν από μερικά χρόνια ότι «δεν θα μου κάνει καμιά έκπληξη εάν σε λίγο καιρό ξαναδιαλύθουν, μπουν στον πάγο ή κυκλοφορήσουν ένα πολύ καλό άλμπουμ». Ε, κάτι τέτοιο περιμένω και τώρα. Εάν πάντως θέλουν να εκμεταλλευτούν τον Chester, ας πάνε προς την κατεύθυνση του "Tomorrow" και τα λέμε ξανά.