Stiff Little Fingers

Οι Stiff Little Fingers αποτελούν την κλασική περίπτωση παμπάλαιας, ιστορικής και επιδραστικής μπάντας, που μεγαλούργησε στα '80s με δίσκους-σημεία αναφοράς στην διεθνή punk σκηνή, και που εξακολουθεί ακόμη και σήμερα, ακάθεκτη, να είναι παρούσα στα παγκόσμια μουσικά δρώμενα, με περιοδείες, επανακυκλοφορίες, συλλογές best of, και λίγο σπανιότερα νέα άλμπουμ. Το "No Going Back" -μάλλον ο τελευταίος δίσκος για τον οποίο θα γράψω κάτι μέσα στο 2014- είναι η δισκογραφική επιστροφή των punk αυτών παππούδων, και αποτελεί επίσης μια κλασική περίπτωση τέτοιου δίσκου που δεν προορίζεται και για πολλά λόγια.

Ξεκάθαρα οι Stiff Little Fingers δεν έχουν πλέον να προσφέρουν κάτι στο punk rock. Αυτό το κάνουν αντιθέτως συγκροτήματα νέα, παθιασμένα, με μία διαρκή φλόγα δημιουργίας να καίει μέσα τους -νομίζω πως όλοι το ξέρετε αυτό-, και οι παλιοί, στην πλειονότητά τους, επιδίδονται απλώς σε μία τίμια από μεριάς τους προσπάθεια να εξασφαλίσουν τα «προς το ζειν» μέσα από κάτι που σαφέστατα φαίνεται να αγαπάνε. Αυτό πραγματικά είναι κάτι το ειλικρινές, αλλά και «χρήσιμο» ώστε ο καθένας να κάνει την δική του προσωπική αξιολόγηση και κατάταξη καλλιτεχνών που αξίζει στις μέρες μας να παίρνει στα σοβαρά, να παρακολουθεί και να στηρίζει. Θέλω να πω ότι μπάντες όπως οι Stiff Little Fingers ανήκουν πλέον στο τελείως περιφερειακό φάσμα μουσικού ενδιαφέροντός μου, και δεν θα ασχοληθώ μαζί τους παρά μόνο αν «πέσω» πάνω τους κατά τύχη. Δεν σας προτείνω να σκεφτείτε παρόμοια, αλλά γνώμη μου ξεκάθαρη είναι ότι κάτι τέτοιοι γλυκύτατοι κατά τ' άλλα ηλικιωμένοι δεν αξίζουν κάτι παραπάνω.

Καθαρά μουσικά, το "No Going Back" περιλαμβάνει δώδεκα κομμάτια ενός προσιτού -ραδιοφωνικού θα έλεγα- punk rock, με χορταστική διάρκεια το κάθε ένα, «γυαλισμένη» παραγωγή, και σχεδόν pop σημεία, καθιστώντας το σύνολο κάπως πιο «εναλλακτικό» -με την αγγλική έννοια του όρου (alternative)- και όχι τόσο «αιχμηρό» όπως θα μπορούσε να μας υποψιάσει η αρχική ταμπέλα. Συμπαθητικά refrain και πιασάρικα parts εντοπίζονται σε διάφορα σημεία, κάποια solo και lead rock-άρουν όμορφα σε μερικά κομμάτια όπως τα "Good Luck With That" και "Trail Of Tears", ενώ δεν λείπουν και τραγούδια με κάπως πιο διαφορετικό χαρακτήρα, όπως το "Guilty As Sin" που μου θυμίζει έντονα τις μπαλάντες των αγαπημένων Dropkick Murphys. Άμα το βρείτε σε φτηνή προσφορά ή το πετύχετε σε κάποιο ραδιόφωνο, δώστε λίγο βάση. Just that.